Maitiú 24 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XXIV. An íde a ḃí le teaċt ar an dteampul; agus na cóṁarṫaí a ḃí le teaċt roimis; agus roime lá an ḃreiṫeaṁantais. Ní foláir dúinn ḃeiṫ ag faire i gcóṁnuíġe.

¹ Agus do ċuaiḋ Íosa amaċ as an dteampul, agus ḃí sé ag imṫeaċt; agus ṫáinig a ḋeisgiobuil ċuige ag taisbeáint oibreaċa an teampail dó.

² Agus duḃairt seisean leó ’ġá ḃfreagra: An ḃfeiceann siḃ na neiṫe sin go léir? Go deiṁin adeirim liḃ, ní fágfar anso cloċ ar muin cloiċe gan raobaḋ.

³ Agus do ṡuid sé ar ċnoc Oliḃet, agus ṫáinig a ḋeisgiobuil ċuige a gan ḟios, agus duḃradar: Innis dúinn caṫain a ṫuitfid na neiṫe seo amaċ, agus cad a ḃeiḋ mar ċóṁarṫa ar do ṫeaċt-sa, agus ar ḋeire an tsaoġail.

⁴ Agus duḃairt Íosa leó ’ġá ḃfreagra: Seaċnaiḋ agus ná cuireaḋ aoinne amú’ siḃ.

⁵ Óir tiocfaid a lán am’ ainim-se agus déarfaid siad, Is mise Críost; agus meallfaid siad a lán.

⁶ Agus aireóċaiḋ siḃ cogaí agus ráflaí ar ċogaíḃ. Seaċnaiḋ agus ná bíoḋ buaireaṁ oraiḃ; mar ní foláir na neiṫe sin do ṫeaċt, aċ ní h-é an deire fós é.

⁷ Óir eireóċaiḋ cine i n-aġaiḋ cine, agus ríġeaċt i n-aġaiḋ ríġeaċta; agus beiḋ galair, agus gorta, agus luasgaḋ talṁan, ar fuid áiteana.

⁸ Tosaċ na dtrioblóidí, áṁṫaċ, iad san go léir.

⁹ Ansan cuirfid siad siḃ-se i gcruaḋtan, agus cuirfid siad ċun báis siḃ; agus beiḋ fuaṫ ag na geintiḃ go léir daoiḃ mar ġeall ar m’ainim-se.

¹⁰ Ansan glacfaiḋ a lán daoine sgannal, agus déanfaid siad feall ar a ċéile, agus beiḋ fuaṫ acu d’á ċéile.

¹¹ Agus eireóċaid a lán fáiḋí fallsa, agus meallfaid siad a lán.

¹² Agus toisg an ṁalluiġṫeaċt a ḃeiṫ iomarcaċ fuarfaiḋ an ċarṫanaċt i n-a lán.

¹³ Aċ an t-é a ḃeiḋ seasaṁaċ amaċ go deire, raġaiḋ sé saor.

¹⁴ Agus craoḃsgaoilfar an soisgéal so na ríġeaċta tríd an ndoṁan go léir mar ḟiaḋnaise do sna geintiḃ go léir; agus ansan tiocfaiḋ an críoċnú.

¹⁵ D’á ḃríġ sin, nuair a ċífiḋ siḃ gráin an léirsgriosa, ar ar laḃair Daniel fáiḋ, ’n-a seasaṁ sa n-áit naoṁṫa: an t-é a léiġfiḋ, tuigeaḋ:

¹⁶ Ansan an ṁuintir atá i n-Iúdéa teiṫidís ċun na gcnoc;

¹⁷ Agus an duine ar ḃuaic an tiġe, ná téiġeaḋ sé síos ċun aon rud a ḃreiṫ as a ṫiġ leis;

¹⁸ Agus an duine sa ṗáirc ná filleaḋ sé a d’iarraiḋ a ḃrait.

¹⁹ Is mairg do luċt clainne d’iompar, áṁṫaċ, agus do luċt oileaṁna, ins na laeṫiḃ sin.

²⁰ Aċ guíḋiḋ gan ḃúr dteiṫe ḃeiṫ sa ġeiṁreaḋ ná ar an sabbóid.

²¹ Óir beiḋ buaireaṁ mór an uair sin, ná raiḃ a leiṫéid ó ṫosaċ an doṁain go dtí so, agus ná beiḋ.

²² Agus mura gciorruiġtí na laeṫanta san ní ḃeaḋ dul as ag feóil ar biṫ; Aċ ciorrófar na laeṫanta san ar son na ḃfíoraon.

²³ An uair sin má deir aoinne liḃ: Féaċ, tá Críost anso, nó ansúd; ná creidiḋ.

²⁴ Mar, eireóċaid Críostana fallsa agus fáiḋí fallsa, agus taḃarfaid siad cóṁarṫaí móra uaṫa agus iongnaí, i dtreó go seólfaí amú’ na fíoraoin féin (dá mb’ ḟéidir é).

²⁵ Féaċ, ta innste agam daoiḃ roim sé.

²⁶ D’á ḃríġ sin má deirid siad liḃ: Féaċ, tá sé sa ḃfásaċ: ná téiġiḋ amaċ; Féaċ, tá sé ins ná seómraíḃ: ná creidiḋ.

²⁷ Óir, mar an splanc a ṫagann as an dtaoḃ toir agus a ċítear go dtí an taoḃ ṫiar, sin mar a ḃeiḋ teaċt Ṁic an Duine.

²⁸ Pé áit ’n-a mbeiḋ an corp, is ann a ċruinneóċaid na fiolair.

²⁹ Agus láiṫreaċ tar éis trioblóide na laeṫanta san doirċeófar an ġrian, agus ní taḃarfaiḋ an ġealaċ a solus, agus tuitfid na réalta as an spéir, agus beid cóṁaċta na ḃflaṫas d’á suaṫaḋ;

³⁰ Agus ansan ċífar cóṁarṫa Ṁic an Duine sa spéir; agus ansan caoifid treaḃa an doṁain go léir, agus ċífid siad Mac an Duine ag teaċt i sgamallaiḃ neiṁe le mór-ċóṁaċt agus le gradam.

³¹ Agus cuirfiḋ sé a aingil amaċ, le trúmpa agus le guṫ árd: agus cruinneóċaid siad a ḟíoraoin ós na ċeiṫre gaoiṫiḃ, ó uaċtar na ḃflaṫas go dtí a n-íoċtar.

³² Foġlumuiġiḋ soluíd ó’n gcrann fíge. Nuair a ḃíonn a ġéag bog, agus a ḋuilleaḃar tagaiṫe amaċ, tá ḟios agaiḃ an saṁraḋ ḃeiṫ i n-aċmaireaċt.

³³ Mar sin daoiḃ-se, nuair a ċífiḋ siḃ na neiṫe seo uile, bíoḋ a ḟios agaiḃ go ḃfuil sé i n-aice liḃ, ins na dóirsiḃ.

³⁴ Go deiṁin adeirim liḃ, ní imṫeóċaiḋ an tslioċt so go dtiocfaid na neiṫe seo go léir cun cinn.

³⁵ Raġaiḋ an spéir agus an talaṁ ar neaṁníḋ, aċ ní raġaid mo ḃréiṫre-se ar neaṁníḋ.

³⁶ I dtaoḃ an lae sin, áṁṫaċ, agus na h-uaire sin, ní’l fios ag aoinne, dá mb’iad aingil na ḃflaṫas féin iad, aċ ag an Aṫair aṁáin.

³⁷ Óir mar a ḃí i laeṫiḃ Nóe iseaḋ ḃeiḋ teaċt Ṁic an Duine.

³⁸ Mar a ḃíodar ins na laeṫanta roimis an ndílinn ag iṫe agus ag ól, ag pósaḋ agus ag taḃairt le pósaḋ, díreaċ go dtí an lá ’na ndeaġaiḋ Nóe isteaċ sa n-arc,

³⁹ Agus ní raiḃ ḟios acu go dtí go dtáinig an díle, agus gur rug sí ċun siúḃail iad go léir; sin mar a ḃeiḋ teaċt Ṁic an Duine.

⁴⁰ Ansan beiḋ beirt i bpáirc: Tógfar duine agus fágfar duine.

⁴¹ Beiḋ beirt ḃan ag meilt le muileann: Tógfar bean agus fágfar bean.

⁴² Deiniḋ faire, d’á ḃríġ sin; mar ní fios daoiḃ cad é an uair a ṫiocfaiḋ ḃúr dTiġearna.

⁴³ Aċ bíoḋ ḟios an méid seo agaiḃ, dá mbeaḋ ḟios ag fear an tiġe cad é an uair a ḃeaḋ an biṫeaṁnaċ le teaċt, go deiṁin do ḋéanfaḋ sé faire, agus ní leigfeaḋ sé a ṫiġ do ḃriseaḋ isteaċ.

⁴⁴ D’á ḃríġ sin, bíḋiḋ-se, leis, ollaṁ, mar an uair náċ eól daoiḃ iseaḋ atá Mac an Duine le teaċt.

⁴⁵ Cé h-é, is dóiġ leat, an seirḃíseaċ dílis, ciallṁar, a ċuir a ṫiġearna os cionn a ṁuintire, ċun bíḋ a ṫaḃairt dóiḃ do réir aimsire?

⁴⁶ Is aoiḃinn do’n tseirḃíseaċ san, nuair a ṫiocfaiḋ a ṫiġearna, má ġeiḃeann sé é ag déanaṁ na h-oibre sin.

⁴⁷ Go deiṁin adeirim liḃ, cuirfiḋ sé os cionn a ċoda go léir é.

⁴⁸ Aċ má deir an droċ-ṡeirḃíseaċ san ’n-a ċroiḋe féin: Tá mo ṫiġearna ag déanaṁ ríġnis de teaċt;

⁴⁹ Agus má ḋírí-ġeann sé ar a ċóṁ-ṡeirḃíseaċa do ḃualaḋ, agus ar ḃeiṫ ag iṫe agus ag ól i ḃfoċair luċt meisge;

⁵⁰ Tiocfaiḋ tiġearna an tseirḃísiġ sin an lá náċ dóiġ leis, agus an uair naċ eól dó;

⁵¹ Agus deiġilfiḋ sé é, agus ceapfaiḋ sé a ċuid ameasg luċt fill: beiḋ sa n-áit sin gol agus díoscán fiacal.