Maitiú 22 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XXII. Parabal na bainise. D’órduiġ Críost cáin do ḋíol le Caesar. Do ċlaoiḋ sé na Sadducíniġ. Do ṫaisbeáin se cad í an ċéad aiṫne sa dlíġ. Do ċuir sé measgán mearaíḋe ar na Fairisíneaċaiḃ.

¹ Agus d’ḟreagair Íosa agus do laḃair sé airís i soluídiḃ, agus duḃairt sé:

² Is cosṁail ríġeaċt neiṁe le fear a ḃí ’n-a rí, agus do ḋein bainis d’á ṁac.

³ Agus ċuir sé a ṡeirḃísiġ ag glaoḋaċ ar na daoine a fuair cuireaḋ ċun na bainise; agus níor ḃ’áil leó teaċt.

⁴ Agus ċuir sé seirḃísiġ eile uaiḋ airís. Abraiḋ, ar seisean, leis an muintir a fuair cuireaḋ, Féaċ, tá an féasda ollaṁ agam; táid mo ṁairt marḃ agus m’ealta raṁara, agus gaċ níḋ ollaṁ: Tagaiḋ ċun na bainise.

⁵ Aċ ḋeineadar-san neaṁṡuím de, agus d’imṫíġeadar, duine acu ċun a ḟeirime, agus duine acu ċun a ċeannaiḋeaċta.

⁶ Agus do rug an ċuid eile acu ar a ṡeirḃísiġ, agus ṫugadar tarcuisne ḋóiḃ, agus ṁarḃuiġeadar iad.

⁷ Nuair airiġ an rí an níḋ sin ṫáinig fearg air, agus ċuir sé a ṡluaiġte armṫa uaiḋ, agus d’ídiġ sé na marḃṫóirí sin, agus do loisg sé a gcaṫair.

⁸ Ansan duḃairt sé le n-a ṡeirḃíseaċaiḃ: Tá an ḃainḟeis ollaṁ; aċ an ṁuintir a fuair cuireaḋ, níor ḃfiú iad é.

⁹ Imṫiġiḋ amaċ, d’á ḃríġ sin, ar na bóiṫriḃ agus pé daoine a ġeoḃaiḋ siḃ, glaoiḋiḋ isteaċ orṫa ċun na bainise.

¹⁰ Agus d’imṫiġ na seirḃísiġ amaċ ar na bóiṫriḃ, agus ḃailiġeadar isteaċ gaċ a ḃfuaradar de daoine, idir olc agus maiṫ, agus ḃí an ḃainis lán de ḋaoine ’n-a suiḋe ċun bíḋ.

¹¹ Ansan do ṫáinig an rí isteaċ go ḃfeicfeaḋ sé an ċuideaċta, agus ċonaic sé ann duine ná raiḃ culaiṫ na bainise uime.

¹² Agus duḃairt sé leis: A ċara, conus a ṫánaís-se anso isteaċ gan culaiṫ na bainise umat? Aċ níor laḃair seisean focal.

¹³ Ansan duḃairt an rí leis an luċt frioṫálṁa, Deiniḋ a láṁa agus a ċosa do ċeangal, agus caiṫiḋ amaċ é sa doirċeaċt atá amuiġ, áit ’n-a mbeiḋ gol agus díoscán fiacal.

¹⁴ Óir tá glaoiḋte ar ṁórán, agus ní’l toġṫa aċ beagán.

¹⁵ Ansan d’imṫiġ na Fairisíniġ, agus ċuadar i gcóṁairle go ndéanfaidís búntáiste ḃreiṫ air ’n-a ċaint.

¹⁶ Agus ċuireadar ċuige deisgiobuil leó féin i n-aonḟeaċt le muintir Héróid, ċun a ráḋ leis: A Ṁáiġistir, is eól dúinn gur duine fírinneaċ tu, agus go múineann tú slíġ Dé sa ḃfírinne, agus ná fuil beann agat ar aoinne; óir ní ḟéaċann tú ċun pearsan aon duine.

¹⁷ Innis dúinn, d’á ḃríġ sin, cad is dóiġ leat? An ceart cáin do ḋíol le Caesar nó gan a ḋíol?

¹⁸ Aċ ḃí fios a ndroċ-aigne ag Íosa agus duḃairt sé: A ċluan-uiḋṫe, cad ċuige ḋaoiḃ ḃeiṫ a’m braṫ?

¹⁹ Taisbeánaiḋ dom píosa d’airgead na cána. Agus ṫugadar dó pingin.

²⁰ Agus duḃairt Íosa leó: Cé leis an íoṁáiġ seo agus an sgríḃinn seo?

²¹ Le Caesar, ar siad. Ansan duḃairt seisean leo: D’á ḃríġ sin tugaiḋ do Ċaesar na neiṫe is le Caesar; agus tugaiḋ do Ḋia na neiṫe is le Dia.

²² Nuair airiġeadar an méid sin ṫáinig iongnaḋ orṫa, agus d’ḟágadar ansan é, agus d’imṫiġeadar.

²³ An lá san ṫáinig na Sadducíniġ ċuige, daoine adeir ná fuil aiseiriġe ann, agus ċeistiġeadar é, agus duḃradar.

²⁴ A Ṁáiġistir, duḃairt Maois, Má ġeiḃeann duine bás gan slioċt, pósaḋ a ḋriṫáir a ḃean, ionus go dtógfaḋ sé slioċt d’á ḋriṫáir.

²⁵ Ḃí i n-ár measg-ne mórṡeisear driṫár, agus do ṗós an ċéad duine acu bean, agus fuair sé bás, agus toisg gan slioċt a ḃeiṫ air, d’ḟág sé a ḃean agá ḋriṫáir;

²⁶ Mar an gcéadna an tarna duine acu, agus an tríṁaḋ duine, gur ráinig an seaċtṁaḋ duine.

²⁷ I n-a ndiaiḋ go léir fuair an ḃean bás.

²⁸ Sa n-aireiriġe, áṁṫaċ, cé’cu de’n ṁórṡeisear gur leis í? mar, ḃí sí acu go léir.

²⁹ D’ḟreagair Íosa, agus duḃairt sé leó: Táṫaoi ag dul amú’ toisg gan eólus a ḃeiṫ agaiḃ ar an Scriptiúir ná ar ċóṁaċtaiḃ Dé.

³⁰ Óir sa n-aireiriġe ní pósfar ná ní taḃarfar le pósaḋ, aċ beid siad cosṁail le h-aingealaiḃ Dé ar neaṁ.

³¹ Aċ, i dtaoḃ aiseiriġe na marḃ, nár léiġeaḃair an rud aduḃairt Dia, mar a ndeir sé liḃ:

³² Is mise Dia Ábrahaim, agus Dia Ísaaic agus Dia Iácóib? Ní Dia do ḋaoiniḃ marḃa Dia, aċ do ḋaoiniḃ beó.

³³ Agus nuair a ḋ’airiġ na daoine é ḃíodar ag déanaṁ iongna d’á ṫeagasg.

³⁴ Nuair airiġ na Fairisíniġ nár ḟág sé focal le ráḋ ag na Sadducíniġ, ṫánadar i ḃfoċair a ċéile;

³⁵ Agus ċeistiġ duine acu é, ollaṁ sa dlíġ, ag baint trialaċ as, agus duḃairt:

³⁶ A Ṁaiġistir, cad í an aiṫne ṁór sa dlíġ?

³⁷ Duḃairt Íosa leis: Gráḋfaiḋ tú do Ṫiġearna Dia ó d’ċroiḋe go h-iomlán, agus ó d’anam go h-iomlán, agus ó d’aigne go h-iomlán.

³⁸ Siní an aiṫne is mó, agus isí an ċéad aiṫne í.

³⁹ Agus tá an tarna h-aiṫne cosṁail léi: Gráḋfaiḋ tú do ċóṁarsa mar ṫu féin.

⁴⁰ Tá an dlíġ go léir agus na fáiḋe ag seasaṁ ar an dá aiṫne sin.

⁴¹ Ḃí na Fairisíniġ cruinniġṫe i ḃfoċair a ċéile, agus do ċeisdiġ Íosa iad,

⁴² Agus duḃairt sé: Cad a ṫuigeann siḃ-se i dtaoḃ Ċríost? Cé ’ro mac é? Agus duḃradar leis: Mac Dáiḃid.

⁴³ Duḃairt sé leó: Ma ’seaḋ, cad uime go dtugann Dáiḃid, sa spioraid, a Ṫiġearna air, mar a ndeir sé:

⁴⁴ Duḃairt an Tiġearna le m’ Ṫiġearna, Suiḋ ar mo ḋeis, go gcuiread do naṁaid mar fuairmín fé d’ċosaiḃ?

⁴⁵ D’á ḃríġ sin, má ṫugann Dáiḃid a Ṫigearna air, conus atá sé ’n-a ṁac aige?

⁴⁶ Agus ní raiḃ oiread agus focal ag aoinne le ráḋ ’ġá ḟreagra; agus ó’n lá san amaċ níor leóṁaiḋ aoinne é ċeisdiú a ṫuille.