Maitiú 13 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XIII. Parabal ċuradóra an ċogail, agus parabal an tsíl-ṁustáird, ⁊rl.

¹ Sa lá san ċuaiḋ Íosa amaċ as an dtiġ, agus ḃí sé n-a ṡuiḋe ar bruaċ na faraige.

² Agus do ċruinniġ sluaiġte móra, i dtreó go ndeaġaiḋ sé ar bórd na luinge bige agus gur ṡuiḋ sé ínti, agus gur ṡeasaiṁ an tsluaġ go léir ar an dtráiġ.

³ Agus do ḋein sé a lán cainte leó i ḃfuirm soluídí, agus duḃairt sé: Féaċ, do ċuaiḋ síoladóir amaċ ag cur síl.

⁴ Agus nuair a ḃí sé ag cur an tsíl do ṫuit cuid acu i n-aice an ḃóṫair; agus ṫáinig éanlaiṫe an aeir agus d’iṫeadar iad.

⁵ Agus do ṫuit cuid eile acu i n-áit i n-a raiḃ cloċa agus iṫir ṡuaraċ; agus d’ḟásadar go luaṫ, toisg gan doiṁneas iṫreaċ a ḃeiṫ acu.

⁶ Agus d’eiriġ an ġrian agus do ġoill an teas orṫa; agus toisg gan an ṗréaṁ a ḃeiṫ acu d’ḟeóċadar.

⁷ Agus do ṫuit cuid eile acu ameasg na sgeaċ; agus d’ḟás na sgeaċa agus ṁúċadar iad.

⁸ Ṫuit cuid eile acu, áṁṫaċ, ar ṫalaṁ ḟóġanta; agus ṫugadar toraḋ, cuid acu fó ċéad, cuid acu fó ṫrí fiċid, cuid acu fó ṫríoċad.

⁹ An t-é go ḃfuil cluasa air ċun éisteaċta, éisteaḋ sé.

¹⁰ Agus ṫáinig na deisgiobuil ċuige agus duḃradar: Cad fá gur i soluídíḃ a laḃrann tú leó?

¹¹ Agus d’ḟreagair sé agus duḃairt: Mar do tugaḋ daoiḃ-se eólus do ċur ar rú nDiaṁraiḃ ríġeaċta na ḃflaṫas; do’n ċuid eile, áṁṫaċ, níor tugaḋ san.

¹² Óir an t-é go ḃfuil aige taḃarfar dó, agus beiḋ flúirse aige; agus an t-é ná fuil aige tógfar uaiḋ a ḃfuil aige.

¹³ Laḃraim leó i soluídíḃ mar tá raḋarc acu agus ní ḟeicid siad, agus tá éisteaċt acu agus ní ċloisid siad, ná ní ṫuigid siad.

¹⁴ Agus cóṁlíontar ionta targaireaċt Isáiais, mar a ndeir sé: Le cloisint cloisfiḋ siḃ agus ní ṫuigfiḋ siḃ, agus ag féaċaint ċífiḋ siḃ agus ní feicfiḋ siḃ.

¹⁵ Óir tá croiḋe an ṗobuil seo tromaíḋe, agus le n-a gcluasaiḃ cloisid siad go boḋar, agus tá a súile dúnta acu; le h-eagla, luaṫ ná mall, go ḃfeicfidís le n-a súiliḃ, agus go gcloisfidís le n-a gcluasaiḃ, agus go dtuigfidís i n-a gcroiḋe, agus go n-iompóċaidís agus go slánóċainn iad.

¹⁶ Aċ is aoiḃinn d’ḃúr súiliḃ-se, óir ċíd; agus d’ḃúr gcluasaiḃ, óir cloisid.

¹⁷ Óir go deiṁin adeirim liḃ gur ’mó fáiḋ agus fíoraon gur ṁian leó na neiṫe a d’ḟeisgint a ċíonn siḃ-se, agus ní ḟeacadar iad; agus na neiṫe do ċlos a ċloiseann siḃ-se agus níor ċloiseadar iad.

¹⁸ Éistiḋ-se anois le soluíd an tsíoladóra.

¹⁹ Gaċ duine a ċloiseann briaṫar na ríġeaċta agus ná tuigeann é, tagann an droċ-spioraid agus tógann sé an síol a cuireaḋ ’n-a ċroíḋe sin. Siné an síol a cuireaḋ i n-aice an ḃóṫair.

²⁰ An t-é a ġlac an síol mar a raiḃ na cloċa, siné an t-é a ċloiseann an briaṫar agus do ġlacann láiṫreaċ é le h-áṫas;

²¹ Aċ ní’l an ṗréaṁ aige; ní leanann sé aċ tamall; agus nuair a ṫagann an trioblóid agus an ġéarleanṁaint mar ġeall ar an mbriaṫar, glacann sé sgannal.

²² Agus an t-é a ġlac an siól ins na sgeaċaiḃ, siné an t-é a ċloiseann an briaṫar, agus go ndeineann cúram an tsaoġail seo agus meallaḋ saiḋḃris an briaṫar do ṁúċaḋ, agus bíonn sé gan toraḋ.

²³ Aċ an t-é a ġlac an síol isteaċ sa talaṁ fóġanta, siné an t-é a ċloiseann an briaṫar agus do ṫuigeann é, agus a ṫugann toraḋ uaiḋ, agus tugann sé cuid de’n toraḋ fó ċéad, agus cuid eile ḋe fó ṫrí fiċid, agus cuid eile ḋe fó ṫríoċad.

²⁴ Ṫug sé soluíd eile ḋóiḃ, agus duḃairt sé: Is cosṁail ríġeaċt na ḃflaṫas le duine a ċuir síol fóġanta ’n-a ċuid tailiṁ;

²⁵ Aċ nuair a ḃí na daoine ’n-a gcodlaḋ ṫáinig an naṁaid agus do ċuir sé cogal i lár na cruiṫneaċtan, agus d’imṫiġ sé.

²⁶ Agus nuair a ḃí an geaṁar ag fás, agus an toraḋ ag teaċt, do ċonacṫas an cogal leis.

²⁷ Ansan ṫáinig na seirḃísiġ ċun fir an tiġe, agus duḃradar leis: A Ṫigearna, náċ síol fóġanta a ċuiris ad’ ċuid tailiṁ? Cá ḃfuair sé an cogal mar sin?

²⁸ Agus duḃairt sé leó: Naṁaid a ḋein an níḋ sin. Agus duḃairt na seirḃísiġ leis: An toil leat sinn do ḋul agus an cogal a ḃaint?

²⁹ Agus duḃairt sé: Ní toil; le h-eagla, ag staṫaḋ an ċogail daoiḃ, go staṫfaḋ siḃ an ċruiṫneaċt leis.

³⁰ Leigtear dóiḃ araon fás go dtagaiḋ an fóġṁar, agus nuair a ṫiocfaiḋ an fóġṁar déarfad leis na buanaiḋṫiḃ: Bailiġiḋ an cogal ar dtúis, agus ceangalaiḋ é ’n-a ṗunanaiḃ le dóġaḋ, aċ deiniḋ an ċruiṫneaċt do ḃailiú isteaċ am’ sgioból.

³¹ Agus ċuir sé soluíd eile os a gcóṁair, agus duḃairt sé: Is cosṁail ríġeaċt na ḃflaṫas le gráinne de ṡíol mustáird a ṫóg duine le cur ’n-a ġaraiḋe.

³² Ní’l síol ar biṫ is lúġa ’ná é; aċ nuair ḟásann sé ní’l glasra ar biṫ is mó ’ná é, agus ḋeineann crann dé, i dtreó go dtagaid éanlaiṫe an aéir agus go neaduiġid siad ’n-a ġéagaiḃ.

³³ Do laḃair sé soluíd eile leó: Is cosṁail ríġeaċt na ḃflaṫas leis an ngiost a ġlac an ḃean agus a ċuir sí i ḃfolaċ i dtrí tóṁasaiḃ plúir, go dtí gur ġlac an plúr go léir an giost.

³⁴ Do laḃair Íosa na neiṫe seo go léir leis na daoine i ḃfuirm soluídí; agus níor laḃair sé leó aċ i soluídíḃ;

³⁵ Ionus go gcóṁlíonfaí an focal a laḃair an fáiḋ nuair aduḃairt sé: Osgalóċad mo ḃéal i soluídíḃ; noċtfad neiṫe atá foluiġṫe ó ċruṫniú an doṁain.

³⁶ Ansan do ċuir sé ċun siuḃail an pobul, agus ṫáinig sé isteaċ sa tiġ, agus ṫáinig a deisgiobuil ċuige agus duḃradar: Míniġ dúinn soluíd an ċogail sa ġort.

³⁷ Agus d’ḟreagair sé agus duḃairt: Isé Mac an Duine a ċuireann an síol fóġanta.

³⁸ Agus isé an doṁan an gort. Agus clann na ríġeaċta, siniad an síol fóġanta. Agus clann an uilc, siniad an cogal.

³⁹ Agus an naṁaid a ċuir an cogal, siné an diaḃal. Agus isé deire an tsaoġail an fóġṁar; agus isiad na h-aingil na buanaiḋṫe.

⁴⁰ D’á ḃríġ sin, mar a bailiġtear an cogal agus a dóiġtear é sa teine, sin mar a ḃeiḋ i ndeire an tsaoġail.

⁴¹ Cuirfiḋ Mac an Duine a aingil amaċ agus baileóċaid siad as a ríġeaċt gaċ sgannal agus luċt déanta an uilc.

⁴² Agus cuirfid siad sa lasair ṫeine iad. Beiḋ sa n-áit sin gol agus díosgán fiacal.

⁴³ Ansan beid na fíoraoin ag taiṫneaṁ ar nós na gréine i ríġeaċt a n-Aṫar. An t-é go ḃfuil cluasa air ċun éisteaċta, éisteaḋ sé.

⁴⁴ Is cosṁail ríġeaċt na ḃflaṫas le stór a ḃeaḋ i ḃfolaċ i bpáirc; agus an t-é a ġeiḃeann é coimeádann sé rún air, agus tré ṁéid a áṫais imṫiġeann sé agus díolann sé amaċ a ċuid go léir, agus ceannuiġeann sé an ṗáirc sin.

⁴⁵ Agus airís, is cosṁail ríġeaċt na ḃflaṫas le ceannaiḋe a ḃeaḋ ag lorg péarlaí fóġanta.

⁴⁶ Agus nuair a fuair sé aon ṗéarla aṁáin ana-luaċṁar, do ḋíol sé a raiḃ aige, agus do ċeannaiġ sé an péarla san.

⁴⁷ Airís, is cosṁail ríġeaċt na ḃflaṫas le líon a curfaí amaċ sa ḃfaraige, agus do ḃaileóċ’ an uile ṡaġas éisg;

⁴⁸ Agus nuair a ḃí sé lán, gur taraingeaḋ amaċ é, agus gur ṡuiḋ na daoine ar an dtráiġ, agus gur ṫógadar na h-iasga maiṫe i n-árṫaíḃ agus gur ċaiṫeadar amaċ na droċ-iasga.

⁴⁹ Sin mar a ḃeiḋ i ndeire an tsaoġail. Imṫéoċaid na h-aingil amaċ, agus deiġilfid siad na droċ-ḋaoine a’ lár na ḃfíoraon.

⁵⁰ Agus cuirfid siad sa lasair ṫeine iad. Beiḋ gol agus díosgán fiacal sa n-áit sin.

⁵¹ Ar ṫuigeaḃair na neiṫe sin go léir? Do ṫuigeamair, ar siad.

⁵² Duḃairt sé leó: D’á ḃríġ sin, gaċ sgríḃneóir atá múinte i dtaoḃ ríġeaċta na ḃflaṫas, is cosṁail é le fear tiġe a ṫugann amaċ as a stór neiṫe nua agus sean-neiṫe.

⁵³ Agus do ṫarla, nuair a ḃí na solúidí sin críoċnuiġṫe ag Íosa, gur ḟág sé an áit sin.

⁵⁴ Agus ṫáinig sé isteaċ ’n-a dúṫaiġ féin, agus ḃí sé ag múineaḋ na ndaoine ins na sinagógaiḃ, i dtreó go mbíoḋ iongnaḋ orṫa, agus go ndeiridís: Cá ḃfuair sé seo an eagna so, agus na cóṁaċta?

⁵⁵ Náċ é seo mac an ċeardaiḋe? Náċ ar a ṁáṫair a tugtar Muire, agus ar a ḃráiṫriḃ Séamus agus Ióseṗ agus Símón agus Iúdás?

⁵⁶ Agus ná fuil a ṡiúraċa go léir i n-ár measg? Agus cá ḃfuair sé sin na neiṫe seo go léir?

⁵⁷ Agus do ġlacadar sgannal d’á ḋruim. Duḃairt Íosa leó, áṁṫaċ: Ní’l fáiḋ gan onóir aċ ’n-a ḋúṫaiġ féin agus ’n-a ṫeaġlaċ féin.

⁵⁸ Agus níor ḋein sé puínn mírḃuiltí sa n-áit sin, mar ġeall ar ḋíṫċreideaṁ na ndaoine sin.