Lúcas 4 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL IV. Trosgaḋ Ċríost, agus caṫ d’á ċur air. Géarleanṁaint air i Nasaret: A ṁírḃúiltí i gCapbarnaum.

¹ Agus ḃí Íosa lán de’n Spioraid Naoṁ, agus ṫáinig sé ṫar n-ais ó’n Iórdan, agus do ṡeól an Spioraid isteaċ sa ḃfásaċ é,

² Ar feaḋ daċad lá, agus do cuireaḋ caṫ air ó’n annsprid; agus níor iṫ sé bia i gcaiṫeaṁ na h-aimsire sin; agus nuair a ḃí an aimsir caiṫte ṫáinig ocras air.

³ Agus duḃairt an diaḃal leis: Má’s tu Mac Dé abair leis an gcloiċ seo go ndéanfaḋ arán di.

⁴ Agus d’ḟreagair Íosa é: Tá sgríoḃṫa: Ní h-ar arán aṁáin a ṁaireann an duine aċ ar gaċ briaṫar a ṫagann ó Ḋia.

⁵ Agus do ṡeól an diaḃal é go mullaċ cnuic aoird, agus ṫaisbeáin sé do, i n-aon ṗúnc aṁáin aimsire, ríġeaċta an doṁain go léir,

⁶ Agus duḃairt sé leis: Taḃarfad-sa ḋuit-se na cóṁaċta san uile go léir, agus a ngradam, óir do tugaḋ dom iad, agus tugaim iad do m’roġa duine.

⁷ D’á ḃríġ sin, má ḋeineann tú mise ḋ’aḋraḋ, ansan os mo ċoṁair, is leat iad go léir.

⁸ Agus d’ḟreagair Íosa agus duḃairt leis: Tá sgríoḃṫa: Aḋarfaiḋ tú do Ṫiġearna Dia agus déanfair seirḃís dó san aṁáin.

⁹ Agus do rug sé leis é isteaċ i n-Ierúsalem, agus ċuir sé ’n-a ṡeasaṁ é ar spuaic an teampail, agus duḃairt sé leis: Má’s tu Mac De caiṫ ṫu féin le fánaiḋ;

¹⁰ Óir tá sgríoḃṫa: Gur ṫug sé órdú ad’ ṫaoḃ d’á aingealaiḃ go ndéanfaidís tu ṫaḃairt saor,

¹¹ Agus go ndéanfaidís tu ġaḃáil ’n-a nglacaiḃ sar a’ mbuailfá do ċos i gcoinniḃ cloiċe.

¹² Agus duḃairt Íosa ’ġá ḟreagraḋ: Tá ráiḋte, leis: Ná déin froṁaḋ ar do Ṫiġearna Dia.

¹³ Agus nuair a ḃí an caṫ go léir críoċnuiġṫe d’imṫiġ an diaḃal uaiḋ ar feaḋ aimsire.

¹⁴ Agus ṫáinig Íosa, i gcóṁaċt an Spioraid, ṫar n-air go Gaililí agus ċuaiḋ a ċáil amaċ ar fuid na tíre sin go léir.

¹⁵ Agus ḃíoḋ sé ag teagasg ins na sinagógaiḃ agus iad go léir ’ġá ṁolaḋ.

¹⁶ Agus ṫáinig sé go Nasaret mar ar h-oileaḋ é, agus ċuaiḋ sé, mar ba ġnáṫ leis, lá na sabbóide, isteaċ sa tsinagóig, agus d’eiriġ sé ’n-a ṡeasaṁ ċun léiġṫeóireaċta ḋéanaṁ.

¹⁷ Agus do tugaḋ dó leaḃar Isáias fáiḋ. Agus d’osgail sé an leaḃar go dtáinig sé ċun na h-áite ’n-a raiḃ sgríoḃṫa:

¹⁸ Tá Spioraid an Tiġearna orm, agus d’á ḃríġ sin d’ong sé me, ċun soisgéil do ċraoḃsgaoileaḋ do sna boċtaiḃ, do ċuir sé uaiḋ mé ċun luċt an ċroiḋe ḃrúiġte do leiġeas,

¹⁹ Ċun fuasgailte ḋ’ḟógairt do’n ṁuintir atá i mbraiġdineas, agus raḋarc do sna dallaiḃ, agus dul as do’n ṁuintir atá i gcruaḋtan, ċun bliana faḃair an Tiġearna a ḋ’ḟógairt, agus lae an tuarasdail.

²⁰ Agus nuair a ḋún sé an leaḃar agus ṫug sé ṫar n-ais é do’n timṫire, do ṡuiḋ sé; agus ḃí súile a raiḃ de ḋaoine sa tsinagóig dlúiṫte air.

²¹ Agus ṫusnuiġ sé ar a rád leó: Tá an scriptiúir sin tagaiṫe ċun cinn indiu i nḃúr gcluasaiḃ-se.

²² Agus ṫugadar go léir fiaḋnuise ḋó; agus dob’ iongna leó an grásta a ḃí sa ċaint a ḃí ag teaċt as a ḃéal, agus deiridís: Náċ é mac Ióseiṗ é seo?

²³ Agus duḃairt sé leó: Gan aṁras déarfiḋ siḃ liom, mar adeir an seanḟocal, A liaiġ, leiġis ṫu féin. Na neiṫe móra a ḋ’airiġeamair a ḋeinis i gCaṗarnaum, dein anso ad’ ḋúṫaiġ féin iad.

²⁴ Agus duḃairt sé leó: Go deiṁin adeirim liḃ, ní glactar aoinne i n’ḟáiḋ ’n-a ḋúṫaiġ féin.

²⁵ Deirim liḃ le fírinne go raiḃ mórán baintreaċ i n-Israél i laeṫiḃ Elias, nuair a ḃí an spéir dúnta ar feaḋ trí bliana agus sé ṁí, agus an gorta mór sa tír go léir:

²⁶ Agus ní h-ag triall ar aoinne acu do cuireaḋ Elias aċ ag triall ar an mnaoi a ḃí ’n-a baintriġ i Sarepta Ṡidónia.

²⁷ Agus ḃí a lán loḃar i n-Israél le linn an ḟáiḋ Elisaéus agus níor glanaḋ aoinne acu aċ Naaman an Síriánaċ.

²⁸ Agus ḃí a raiḃ sa tsinagóig lán d’ḟeirg nuair airiġeadar an ċaint sin.

²⁹ Agus d’eiriġeadar agus ċomáineadar amaċ as an gcaṫair é; agus do rugadar leó é go h-imeall an ċnuic ar a raiḃ an ċaṫair déanta, ċun é ċaiṫeaṁ le fánaiḋ.

³⁰ Aċ do ġluais sé tré n-a lár agus d’imṫiġ sé uaṫa.

³¹ Agus ċuaiḋ sé síos go Caṗarnaum, caṫair atá i nGaililí, agus ḃí sé ag teagasg na ndaoine ansan gaċ sabbóid.

³² Agus ċuireaḋ a ṫeagasg eagla orṫa, mar do laḃair sé fé mar a ḃeaḋ cóṁaċt aige.

³³ Agus ḃí sa tsinagóig duine n-a raiḃ deaṁan neaṁġlan ann, agus do ġlaoiḋ sé do ġuṫ árd,

³⁴ Agus duḃairt: leig dúinn; cad í an ḃaint atá againne leat-sa, a Íosa Nasareit? An ċun sinn a ṁilleaḋ do ṫáinís? Tá ’ḟios agam ce h-é ṫu, Aon Naoṁṫa Dé.

³⁵ Agus do smaċtuiġ Íosa é agus duḃairt: Ná laḃair, agus imṫiġ amaċ as. Agus do ċaiṫ an deaṁan an duine ar lár an úrláir, agus d’imṫiġ sé amaċ as gan aon díoḃáil a ḋéanaṁ dó.

³⁶ Agus ṫáinig criṫ-eagla ar na daoine go léir, agus ḃiodar ag caint eatarṫa féin, agus deiridís: Cad é seo mar ḃriaṫar, go smaċtuiġeann sé le cóṁaċt agus le neart na h-annspridí neaṁġlana, agus go n-imṫíġid siad amaċ?

³⁷ Agus do leaṫ a ċlú ins gaċ aon ṗáirt de’n tír.

³⁸ Agus nuair eiriġ Íosa ó’n tsinagóig ċuaiḋ sé isteaċ i dtiġ Ṡímóin, agus ḃí éagcruas ana-ṫrom ar ṁáṫair céile Ṡímóin, agus ḃíodar ag cur aċainiġe ċuige ar a son.

³⁹ Agus do ṡeasaiṁ sé os a cionn agus d’órduiġ sé do’n éagcruas imṫeaċt, agus d’imṫiġ an t-éagcruas di. Agus d’eiriġ sí láiṫreaċ agus ḋein sí frioṫálaṁ orṫa.

⁴⁰ Agus tar éis dul gréine fé, an ṁuintir go raiḃ daoine gan sláinte acu nó go raiḃ aon tsaġas daoine breóite acu ḃíodar ’ġá dtaḃairt ċuige; agus ċuireaḋ sé a láṁ ar gaċ duine acu agus leiġiseaḋ sé iad.

⁴¹ Agus nuair a ḃíoḋ na deaṁain ag imṫeaċt amaċ as a lán daoine ḃídís ag liúiriġ, agus deiridís: Is tusa Mac Dé; agus do smaċtuiġeaḋ sé iad agus ní leigeaḋ sé ḋóiḃ laḃairt, óir d’aiṫniġdís gur ḃ’é Críost e.

⁴² Agus nuair ṫáinig an lá d’imṫiġ sé amaċ agus ċuaiḋ sé i n-áit uaigneaċ, agus ḃí na sluaiġte ’ġá lorg, agus ṫánadar ċun na h-áite ’n-a raiḃ sé, agus ḃíodar ’ġá ċoimeád le h-eagla go n-imṫeóċaḋ sé uaṫa.

⁴³ Agus duḃairt sé leó: Ní foláir dom ríġeaċt Dé do ċraoḃsgaoileaḋ i gcaṫaraċaiḃ eile, óir is ċuige sin a cuireaḋ amaċ mé.

⁴⁴ Agus ḃí sé ag seanmóin i sinagógaiḃ Gaililí.