Lúcas 20 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XX. Parabal an luċt saoṫruiġṫe. I dtaoḃ cánaċ a ḋíol le Caesar. Agus i dtaoḃ aiseiriġe na marḃ.

¹ Agus do ṫárla, lá de sna láeṫantaiḃ sin, agus é ag teagasg na ndaoine sa teampul agus ag craoḃsgaoileaḋ na tsoisgéil, go dtáinig uaċtaráin na sagart agus na Sgríḃneóirí agus na seanóirí,

² Agus go nduḃradar leis: Innis dúinn cad é an t-úġdarás atá agat ċun na neiṫe seo ḋéanaṁ? agus cé ṫug duit an t-úġdarás san?

³ Agus duḃairt Íosa leó ’ġá ḃfreagraḋ: Fiafróċad-sa, leis, díḃ-se aon ḟocal amáin.

⁴ Tugaiḋ freagra orm: An baisteaḋ a ḋein Eóin, ar ḃ’ ó neaṁ é nó ó ḋaoine?

⁵ Agus ḃíodar ag maċtnaṁ ’n-a n-aigne, agus duḃradar leó féin: Má deirimíd gur ḃ’ ó neaṁ é déarfaiḋ sé: Cad ’n-a ṫaoḃ nár ċreideaḃair é, má seaḋ?

⁶ Agus má deirimíd gur ḃ’ ó daoine é geoḃaid na daoine go léir do ċloċaiḃ ionainn, óir is deiṁin leó gur fáiḋ Eóin.

⁷ Agus d’ḟreagradar ná raiḃ ḟios acu cár ḃ’ as é.

⁸ Agus duḃairt Íosa leó: Ní lúġa ’ná mar a neósfad-sa ḋaoiḃ-se cad é an t-úġdarás atá agam ċun na neiṫe seo ḋéanaṁ.

⁹ Agus ċrom sé ar an soluíd seo do laḃairt leis na daoine: Do ḋein duine fíonġort agus ċuir sé é ċun luċt saoṫruiġṫe, agus ḃí sé féin i ndúṫaiġ iasaċta ar feaḋ aḃfad.

¹⁰ Agus nuair ṫáinig an t-am ċuir sé seirḃíseaċ leis ag triall ar an luċt saoṫruiġṫe a d’iarraiḋ toraḋ an ḟíonġuirt. Agus do ġaḃadar air, agus ċuireadar uaṫa folaṁ é.

¹¹ Agus ċuir sé seirḃíseaċ eile ċúċa. Ġaḃadar air sin, leis, agus ṫugadar tarcuisne ḋó, agus ċuireadar uaṫa folaṁ é.

¹² Agus ċuir sé ċúċa an tríṁaḋ duine. Do ċréaċtnuiġdar é sin, agus ċaiṫeadar amaċ é.

¹³ Ansan duḃairt tiġearna an ḟíonġuirt: Cad a ḋéanfad? Cuirfead ċúċa mo ṁac dílis féin; b’ḟéidir nuair a ċífid siad é sin go mbeiḋ uraim acu ḋó.

¹⁴ Aċ nuair a ċonaic an luċt saoṫruiġṫe é ḋeineadar maċtnaṁ, agus duḃradar: Sidé an t-oiġre; marḃuiġmís é i dtreó go mbeiḋ an oiġreaċt againn.

¹⁵ Agus ċaiṫeadar amaċ as an ḃfíonġort é, agus ṁarḃuiġeadar é. Cad a déanfaiḋ tiġearna an ḟíonġuirt leó san?

¹⁶ Tiocfaiḋ sé agus déanfaiḋ sé íde ar an luċt saoṫruiġṫe sin, agus taḃarfaiḋ sé an fíonġort do ḋaoiniḃ eile. Agus nuair airiġeadar-san an focal duḃradar: Nár leigiḋ Dia san!

¹⁷ Agus d’ḟéaċ sé orṫa agus duḃairt sé: Má seaḋ cad é seo atá sgríoḃṫa: An ċloċ a ċaiṫ na saoir uaṫa tá sí ’n-a cloiċ ċinn ċúinne.

¹⁸ An t-é a ṫuitfiḋ ar an gcloiċ sin, bascfar é; aċ an t-é go dtuitfiḋ sí air, meilfiḋ sí é.

¹⁹ Agus ḃí uaċtaráin na sagart agus na Sgríḃneóirí a d’iarraiḋ a láṁ do ċur air láiṫreaċ, aċ ḃí eagla na ndaoine orṫa; óir ḃí ḟios acu gur ċúċa féin an tsoluíd a laḃair sé.

²⁰ Agus ḃíodar ag faire, agus ċuireadar ċuige luċt fill do leigfeaḋ orṫa gur ḋaoine macánta iad, ċun buntáiste ḃreiṫ air ’n-a ċaint, i dtreó go ndéanfaidís é ṫaḃairt suas do ċóṁaċt agus d’úġdarás an ġoiḃearnóra.

²¹ Agus ċuireadar ċeist ċuige agus duḃradar: A Máiġistir, is eól dúinn go laḃrann tú agus go muíneann tú do réir na fírinne, agus ná fuil beann agat ar ṗearsain, aċ an tslíġ ċun Dé do ṁúineaḋ go fíos;

²² An dleaġṫaċ ḋúinn cíos do ḋíol le Caesar, nó gan a ḋíol?

²³ Agus mar ċonaic sé an feall a ḃí ionta, duḃairt sé leó: Cad ċuige ḋaoiḃ ḃeiṫ a’m braṫ?

²⁴ Taisbeánaiḋ pingin dom. Cé leis an íoṁáiġ agus an sgríḃinn atá uirṫi? D’ḟreagradar agus duḃradar: Le Caesar.

²⁵ Agus duḃairt sé leó: Má seaḋ tugaiḋ do Ċaesar na neiṫe is le Caesar agus tugaiḋ do Ḋia na neiṫe is le Dia.

²⁶ Agus níor ḟéadadar loċt ḟáġail ar a ċaint i láṫair na ndaoine; agus le h-iongna, mar ġeall ar an ḃfreagra, d’éisteadar.

²⁷ Agus ṫáinig cuid de sna Sadducíneaċaiḃ, daoine a ṡéanann aiseiriġe na colna, agus ċuireadar ceisd ċuige,

²⁸ Agus duḃradar: A Ṁáiġistir, do sgríḃ Maois dúinn, Má ġeiḃeann driṫáir ḋuine bás agus bean ṗósta aige, agus gan clann aige, go nglacfaḋ a ḋriṫáir an ḃean agus go dtógfaḋ sé slioċt d’á ḋriṫáir.

²⁹ Ḃí mórṡeisear driṫár ann, agus do ṗós an ċéad duine acu bean, agus fuair sé bás gan slioċt.

³⁰ Do ṫóg an tarna duine acu an ḃean, agus fuair sé sin bás, leis, gan slioċt.

³¹ Do ṫóg an tríṁaḋ duine í. Agus mar sin do’n ṁórṡeisear go léir, agus níor ḟágadar slioċt, agus fuaradar bás.

³² ’N-a ndiaiḋ go léir fuair an ḃean bás.

³³ Sa n-aiseiriġe, áṁṫaċ, cé’cu ḋíoḃ go mbeiḋ sí ’n-a mnaoi aige? óir ḃí sí ’n-a mnaoi, ag an mórṡeisear.

³⁴ Agus duḃairt Íosa leó: Pósaid agus tugtar le pósaḋ clann an tsaoġail seo.

³⁵ Aċ an ṁuintir go ḃfeicfar gur fiú iad an saoġal iúd a ṫaḃairt dóiḃ agus an aiseiriġe ó-s na mairḃ, ní pósfar iad agus ní ġlacfaid siad mná.

³⁶ Óir ní ḟéadfaid siad bás d’ḟáġail a ṫuille; óir beid siad ar aon dul leis na h-aingil agus ’n-a gclainn ag Dia, mar isiad clann na h-aiseiriġe iad.

³⁷ Aċ taisbeánann Maois féin, ag an dtor, go n-eireóċaiḋ na mairḃ, mar a dtugann sé ar an dTiġearna Dia Ábrahaim agus Dia Isaaic agus Dia Iácóib.

³⁸ Ní do ḋaoine atá marḃ is Dia é áṁṫaċ, aċ do ḋaoine atá beó; óir is beó ḋó iad go léir.

³⁹ Agus d’ḟreagair cuid de sna Sgríḃneóiríḃ é agus duḃradar:

⁴⁰ A Ṁáiġistir, is maiṫ aduḃraís é. Agus as san amaċ níor leóṁaiġ aoinne acu aon ċeist do ċur ċuige.

⁴¹ Agus duḃairt sé leó: Conus adeirid siad Críost a ḃeiṫ ’n-a ṁac ag Dáiḃid,

⁴² Agus go ndeir Dáiḃid féin, i leaḃar na Salm, Duḃairt an Tiġearna le m’ Ṫiġearna: Suiḋ as mo ḋeis,

⁴³ Go gcuiread do naṁaid mar ṫaca fé d’ċosaiḃ.

⁴⁴ Tugann Dáiḃid a Ṫiġearna air; agus conus atá sé ’n-a ṁac aige?

⁴⁵ Ansan duḃairt sé le n-a ḋeisgiobulaiḃ agus na daoine go léir ag éisteaċt leis:

⁴⁶ Seaċnaiḋ na Sgríḃneóirí. Is maiṫ leó siuḃal i róbaíḃ fada, agus daoine ḃeiṫ ag fáiltiú ḋóiḃ ar an margaḋ, agus na suiḋċáin uaċtaraċa ḋ’ḟaġail ins na sinagógaiḃ, agus ua h-ineada uaċtaraċa ag ua féastaíḃ.

⁴⁷ Sloigid siad tiġṫe na mbaintreaċ, ’ġá leigint orṫa úrnuiġṫe fada do ráḋ. Isiad a ġeoḃaiḋ an daor-ḃreiṫ is troime.