Lúcas 19 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XIX. Críost dá ġlacaḋ ag Sacaeus ’n-a ṫiġ. Parabal na bpúnt. Críost ar muin an asail. É ag gol os cionn Ierúsalem.

¹ Agus ċuaiḋ sé isteaċ i n-Ieriċó agus bí sé ag siuḃal tríd an gcaṫair.

² Agus féaċ, ḃí fear ann agus Sacaeus ab ainim dó, agus ḃí sé i n’uaċtarán ar na puibliocánaiġ, agus duine saiḋḃir ab eaḋ é.

³ Agus ḃí sé a d’iarraiḋ Íosa ḋ’ḟeisgint, eaḋon, Cé’r ḃ’é, agus do ṫeip sé air mar ġeall ar an sluaġ, mar firín íseal ab eaḋ é.

⁴ Agus do riṫ sé rómpa amaċ, agus ċuaiḋ sé suas i gcrann sícamóir i dtreó go ḃfeicfeaḋ sé é, mar ḃí sé ċun gaḃáil an tslíġ sin.

⁵ Agus nuair a ṫáinig Íosa ċun na h-áite d’ḟéaċ sé suas agus ċonaic sé é, agus duḃairt sé leis: A Ṡacaeuis, brostuiġ agus tar anuas, mar is ad’ ṫiġ-se a ċaiṫfead-sa stad indiu.

⁶ Agus do ḃrostuiġ seisean anuas, agus do ġlac sé é go h-áṫasaċ.

⁷ Agus nuair a ċonaic na daoine go léir an níḋ sin ḃíodar ag ceisneaṁ, agus deiridís gur ag triall ar ḋuine ṗeacaṁail a ċuaiḋ sé ar aoiḋeaċt.

⁸ Agus do ṡeasaiṁ Sacaeus agus duḃairt sé leis an dTiġearna: Féaċ, a Ṫiġearna, tá leaṫ mo ċoda agam ’á ṫaḃairt do sna daoine boċta; agus má ḋeineas éagcóir ar aoinne tá leóirġníoṁ agam ’á ḋéanaṁ leis fó ċeaṫair.

⁹ Agus duḃairt Íosa leis: Tá slánú fáġalta indiu ag an dtiġ seo de ḃríġ gur de ċlainn Ábrahaim é, leis.

¹⁰ Óir is ċun a raiḃ caillte do ċuardaċ agus do ṡlánú a ṫáinig Mac an Duine.

¹¹ Agus iadsan ag éisteaċt leis na neiṫiḃ sin do ċuir sé leó agus do laḃair sé soluíd, mar ḃí sé ag teaċt i ngar do Ierúsalem, agus ṁeasadar-san go dtaisbeánfaí ríġeaċt Dé láiṫreaċ.

¹² Duḃairt sé, d’á ḃríġ sin: D’imṫiġ duine uasal áiriṫe go dúṫaiġ iasaċta ċun ríġeaċta ġaḃáil dó féin agus teaċt ṫar n-ais.

¹³ Agus ġlaoiḋ se ċuige deiċniúḃar seirḃíseaċ leis, agus ṫug sé dóiḃ deiċ bpúint, agus duḃairt sé leó, Bíḋiḋ ag déanaṁ ceannaiḋeaċta go dtagad.

¹⁴ Aċ ḃí fuaṫ agá ḋaoine ḋó, agus do ċuireadar teaċtaireaċt ’n-a ḋiaiḋ ’ġa ráḋ: Ní h-áil linn é seo ḃeiṫ ’n-a rí orainn.

¹⁵ Aċ do ṫárla go ḃfuair sé an ríġeaċt agus go dtáinig sé ṫar n-ais, agus d’órduiġ sé na seirḃísiġ gur ṫug sé an t-airgead dóiḃ do ġlaoḋaċ ċuige go mbeaḋ ’ḟios aige an mór a ḋein gaċ aoinne acu leir an gceannaiḋeaċt.

¹⁶ Ṫáinig an ċéad duine agus duḃairt sé, A rí, ḋein do ṗúnt deiċ bpúint.

¹⁷ Agus duḃairt sé leis, Is maiṫ é sin, a ṡeirḃísiġ ṁaiṫ; ó ḃís dílis sa ḃeagán beiḋ cóṁaċt agat ar deiċ mbailtiḃ.

¹⁸ Agus ṫainig an tarna duine agus duḃairt sé, A rí, ḋein do ṗúnt ċúig ṗúint.

¹⁹ Agus duḃairt sé leis sin, Agus tusa, bíse os cionn ċúig mbailte,

²⁰ Agus ṫáinig fear eile agus duḃairt sé, A rí, siné do ṗúnt agat. Ḃí sé fillte i n-éadaċ agam.

²¹ Óir ḃí eagal agam róṁat, mar is duine cruaiḋ ṫu. Tógann tú an rud nár ċuiris síos, agus baineann tú an fóġṁar nár ċuiris.

²² Águs duḃairt sé leis, Ar do ḃéal féin a ḃeirim breiṫ ort, a ḋroċ-ṡeirḃísiġ. Ḃí ’ḟios agat gur duine cruaiḋ mé, go dtógaim an rud nár ċuireas síos, agus go mbainim an fóġṁar nár ċuireas;

²³ Agus cad ’n-a ṫaoḃ nár ċuiris mo ċuid airgid sa ḃanc, i dtreó, nuair a ṫiocfainn go n-éileócainn é féin agus an t-úncamus?

²⁴ Agus duḃairt sé leis an muintir a ḃí láiṫreaċ, Tógaiḋ uaiḋ an púnt agus tugaiḋ é do’n ḟear go ḃfuil na deiċ bpúint aige.

²⁵ Agus duḃradar, A rí, táid deiċ bpúint aige.

²⁶ Deirim-se liḃ-se, áṁṫaċ, an t-é go ḃfuil aige taḃarfar dó, agus beiḋ flúirse aige; agus an t-é na fuil aige, tógfar uaiḋ an rud atá aige.

²⁷ Aċ na h-eascáirde seo nár ḃ’áil leó mise ḃeiṫ am’ rí orṫa, tugtar anso iad agus curtar ċun báis os mo ċóṁair iad.

²⁸ Agus nuair a ḃí an méid sin ráiḋte aige, ċuaiḋ sé ar aġaiḋ ag dul suas go h-Ierúsalem.

²⁹ Agus do ṫárla, nuair a ḃí sé ag teaċt i ngar do Ḃetṗagé i mBetánia, láiṁ leis an sliaḃ ar a dtugtar Oliḃet, gur ċuir sé uaiḋ beirt d’á ḋeisgiobuil,

³⁰ Agus go nduḃairt sé leó: Téiġiḋ isteaċ sa ḃaile atá ar ḃur n-aġaiḋ anonn; agus nuair a raġaiḋ siḃ isteaċ ann ġeoḃaiḋ siḃ ceangailte ann searraċ asail nár ṡuiḋ aon duine riaṁ fós air; sgaoiliḋ é agus tugaiḋ ċúġam é.

³¹ Agus má ḟiafraiġeann aoinne ḋíḃ, Cad ċuige ḋaoiḃ é sgaoileaḋ? abraiḋ leis mar seo: Mar teasduiġeann sé ó’n dTiġearna.

³² Agus d’imṫiġ na teaċtairí, agus fuaradar, mar a duḃairt sé, an searraċ ’n-a ṡeasaṁ.

³³ Agus nuair a ḃíodar ’ġá sgaoileaḋ duḃairt an ṁuintir n-ar leó é: Cad ċuige ḋaoiḃ ḃeiṫ ag sgaoileaḋ an tsiorraiġ?

³⁴ Agus duḃradar-san: Mar teasduiġeann sé ó’n dTiġearna.

³⁵ Agus ṫugadar aġ triall ar Íosa é, agus do leaṫadar a mbrait ar an searraċ agus ċuireadar Íosa ar a ṁuin.

³⁶ Agus ag gluaiseaċt dó ḃíodar ag leaṫaḋ a mbrat amaċ ar an slíġ.

³⁷ Agus nuair a ḃí sé aġ teaċt i ngar d’ḟánaiḋ Oliḃeit, ṫusnuiġ na deisgiobuil go léir ar Ḋia do ṁolaḋ le gáirdeaċas, do ġuṫ árd, mar ġeall ar na mírḃúiltí móra go léir a ċonacadar.

³⁸ Agus deiridís: Molaḋ leis an t-é atá ag teaċt ’n-a rí i n-ainim an Tiġearna; síoṫċáin ar neaṁ agus glóire ins na flaṫais.

³⁹ Agus ḃí cuid de sna Fairisíniġ sa tsluaġ agus duḃradar leis: A Ṁáiġistir, cuir smaċt ar do ḋeisgiobuil.

⁴⁰ Agus duḃairt sé leó: Deirim liḃ, má éistid siad san, go liúġfaid na cloċa amaċ.

⁴¹ Agus nuair a ṫáinig sé i gcóṁgar agus ċonaic sé an ċaṫair do ġoil sé ar a son, agus duḃairt sé:

⁴² Agus dá mbeaḋ ’ḟios agat-sa, sa lá so féin atá agat, na neiṫe atá ċun síoṫċána ḋuit; táid siad, áṁṫaċ, i ḃfolaċ ó d’ṡúiliḃ.

⁴³ Óir tiocfaid na laeṫanta ionat agus cuirfid do naṁaid claiḋe mór-tímpal ort, agus dúnfaid siad isteaċ tu agus déanfaid siad cuṁangaraċ ort ó’n uile ṫaoḃ.

⁴⁴ Agus déanfaid siad ṫu ṫreasgairt ar an dtalaṁ, tu féin agus do ċlann atá ionat, agus ní ḟágfaid siad cloċ ar muin cloiċe ionat, toisg nár aiṫniġis an t-am ’n-a dtáinig Dia ċúġat.

⁴⁵ Agus ċuaiḋ sé isteaċ sa teampul, agus ċrom sé ar an muintir a ḃí ag díol agus ag ceannaċ ann do ḋíbirt amaċ as.

⁴⁶ ’Ġa ráḋ leó: Tá sgríoḃṫa: Tiġ cun úrnuiġṫe iseaḋ mo ṫiġ-se: Aċ tá cuinigéar biṫeaṁnaċ déanta agaiḃ-se ḋe.

⁴⁷ Agus ḃí sé ag teagasg; sa teampul gaċ lá. Agus ḃí uaċtaráin na sagart agus na Sgríḃneóirí agus na h-uaisle a d’iarraiḋ é ċur ċun báis,

⁴⁸ Agus níor ḃ’ féidir leó cuiṁneaṁ ar cad a ḋéanfaidís, mar ḃí na daoine go léir ar tinniol ag éisteaċt leis.