Lúcas 18 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XVIII. Ní foláir dúinn ḃeiṫ ag guíḋe ċun Dé i gcóṁnuíġe. Na Fairisíniġ agus na puibliocánaiġ. An ċontaḃairt ata i saiḋḃreas. A raḋarc a ṫaḃairt do’n dall.

¹ Agus do laḃair sé soluíd leó ar conus mar is ceart ḃeiṫ coitċianta ag guiḋe ċun Dé, agus gan ḃeiṫ corṫa ḋe.

² Agus duḃairt sé: Ḃí breiṫeaṁ i gcaṫair áiriṫe, agus ní raiḃ eagla Dé air ná beann ar ḋaoine aige.

³ Agus ḃí baintreaċ sa ċaṫair ċéadna, agus ṫáinig sí ċuige agus duḃairt sí: Dein díoġaltas dom ar mo naṁaid.

⁴ Agus ní déanfaḋ ar feaḋ aḃfad. Aċ ’n-a ḋiaiḋ san duḃairt sé i n’aigne féin, Bíoḋ ná fuil eagla Dé orm ná beann ar ḋaoine agam,

⁵ sa n-am gcéadna, ó tá an ḃaintreaċ so a’m buaireaṁ déanfaiḋ mé ceart di, i dtreó ná beiḋ sí ag teaċt ċoíḋċe go mbead ciapaiṫe aici.

⁶ Agus duḃairt an Tiġearna leó: Cloiseann siḃ cad duḃairt an breiṫeaṁ ainċeart;

⁷ Agus an aṁlaiḋ a ḋéanfaiḋ Dia ríġneas agus gan ceart do ċur i ḃfeiḋm d’á ḟíoraonaiḃ féin, agus iad ag glaoḋaċ air go ló agus d’oiḋċe?

⁸ Deirim liḃ go gcuirfiḋ sé ceart i ḃfeiḋm dóiḃ go mear. Aċ sa n-am gcéadna, nuair a ṫiocfaiḋ Mac an Duine an dóiġ leat an ḃfaġaiḋ sé creideaṁ ar talaṁ?

⁹ Agus duḃairt sé an tsoluíd seo le raint daoine a ḃí mainġíneaċ asta féin, mar ḋ’eaḋ go raḃadar fíoraonta, agus droċ-ṁeas acu ar ḋaoiniḃ eile:

¹⁰ Ċuaiḋ beirt suas sa teampul ċun úrnuiġṫe ḋéanaṁ. Fairisíneaċ ab eaḋ duine acu agus puibliocánaċ ab eaḋ an duine eile.

¹¹ Ṡeasaiṁ an Fairisíneaċ agus ḋein sé a ġuiḋe mar seo i n-a aigne féin: A Ḋia, ḃeirim a ḃuiḋeaċas leat ná fuilim-se mar an ċuid eile de sna daoine, biṫeaṁnaiġ, luċt éagcóra, luċt aḋaltranais, ar nós an ṗuibliocánaiġ seo féin.

¹² Deinim-se trosgaḋ ḋá uair sa tseaċtṁain: tugaim deaċṁaḋ as a ḃfuil agam.

¹³ Agus do ṡeasaiṁ an puibliocánaċ aḃfad amaċ, agus níor ḃ’áil leis a ṡúile aṁáin d’iompáil suas ċun na ḃflaṫas, aċ é ag bualaḋ a uċta agus a’ ráḋ: A Ḋia, déin trócaire orm óir is peacaċ mé.

¹⁴ Deirim liḃ, do ċuaiḋ sé sin aḃaile ar staid na ngrást, murab ionan a’s an fear eile. Óir gaċ duine ḋ’árdóċaiḋ é féin, úṁlófar é; agus gaċ duine a ḋ’úṁlóċaiḋ é féin, árdófar é.

¹⁵ Agus ḃíodar ag taḃairt na leanḃ féin ag triall air go gcuirfeaḋ sé a láṁ orṫa; agus nuair ċonaic na deisgiobuil an níḋ sin ḃíodar ’ġá gcosg.

¹⁶ Agus ġlaoiḋ Íosa ċuige iad, agus duḃairt sé: Leigiḋ do sna leanḃaí teaċt ċúġam agus ná bíḋiḋ ’ġa gcosg; óir is d’á leiṫéidí sin ríġeaċt Dé.

¹⁷ Go deiṁin adeirim liḃ: Aoinne ná glacfiḋ ríġeaċt Dé mar a ḋéanfaḋ leanḃ ní raġaiḋ sé isteaċ ann.

¹⁸ Agus ċeistiġ duine de sna priúnsaíḃ é, agus duḃairt sé: A Ṁáiġistir ṁaiṫ, cad tá le déanaṁ agam i dtreó go mbeiḋ an ḃeaṫa ṡíoruiḋe agam?

¹⁹ Agus duḃairt Íosa leis: Cad ċuige go ndeirir gur maiṫ mé? Ní maiṫ aoinne aċ Dia aṁáin.

²⁰ Táid na h-aiṫeanta agat: Ná dein marḃaḋ; Ná dein drúis; Ná dein guid; Ná taḃair fiaḋnuise ḃréige; Taḃair do t’aṫair agus dod’ṁáṫair onóir.

²¹ Agus duḃairt seisean: Táid siad san go léir coimeádta agam ó m’ óige.

²² Nuair airiġ Íosa an níḋ sin duḃairt sé: Tá aon rud aṁáin i n-easnaṁ ort fós: Díol amaċ gaċ a ḃfuil agat agus taḃair do sna boċtaiḃ é, agus beiḋ stór agat ar neaṁ; agus tar agus lean mise.

²³ Nuair airiġ seisean an méid sin ṫáinig buairt air, mar fear ana-ṡaiḋḃir ab eaḋ é.

²⁴ Agus nuair a ċonaic Íosa an ḃuairt air duḃairt sé: Cad é a ḋeacraċt do luċt saiḋḃris dul isteaċ i ríġeaċt Dé!

²⁵ Is usa do ċamal dul tré ċró snáṫaide ’ná do ḋuine ṡaiḋḃir dul isteaċ i ríġeaċt Dé.

²⁶ Agus duḃairt an ṁuintir a ḃí ag éisteaċt leis: Má ’seaḋ cé ḟéadfaiḋ dul saor?

²⁷ Agus duḃairt sé leó: Neiṫe náċ féidir i láṫair daoine is féidir i láṫair Dé iad.

²⁸ Agus duḃairt Peadar: Féac, d’ḟágamairne gaċ aon rud agus do leanamair tusa.

²⁹ Agus duḃairt sé leó: Deirim liḃ go fíor, ní’l aon duine a ḋ’ḟág tiġ ná muintir ná driṫáraċa ná bean ná clann ar son ríġeaċta Dé,

³⁰ ná faiġiḋ mórán níos mó ar an saoġal so, agus an beaṫa ṡíoruiḋe sa tsaoġal atá le teaċt.

³¹ Agus do ṫóg Íosa an dáréag, agus duḃairt sé leó: Féaċ, táimíd ag dul suas go Ierúsalem, agus cóṁlíonfar gaċ níḋ d’á ḃfuil sgríoḃṫa ag na fáiḋiḃ i dtaoḃ Ṁic an Duine.

³² Óir taḃarfar suas do sna geintiḃ é, agus tarcuisneófar é, agus sgiúrsálfar é, agus caiṫfar seilí air;

³³ Agus tar éis é sgiúrsáil cuirfid siad ċun báis é, agus eireóċaiḋ sé airís an tríṁaḋ lá.

³⁴ Agus níor ṫuigeadar-san aon níḋ de sna neiṫiḃ sin, agus ḃí an ċaint sin foluiġṫe uaṫa agus níor ṫuigeadar na neiṫe a duḃraḋ.

³⁵ Agus nuair a ḃíodar ag teaċt i gcóṁgar do Ieriċó do ṫarla go raiḃ dall i n-aice au ḃóṫair ag lorg déarca.

³⁶ Agus nuair airiġ sé an tsluaġ ag gaḃáil ṫairis d’ḟiafraiġ sé cad ab é sin.

³⁷ Agus duḃradar leis gur ḃ’é Íosa Nasareit a ḃí ag gaḃáil an treó.

³⁸ Agus do liúiġ sé agus duḃairt sé: A Íosa, A Ṁic Dáiḃid, déin trócaire orm.

³⁹ Agus na daoine a ḃí ag gaḃáil ṫairis ḃíodar ag bagairt air éisteaċt, aċ is aṁlaiḋ do liúiġ sé níba ṁó, A Ṁic Dáiḃid, déin trócaire orm.

⁴⁰ Agus do stad Íosa agus duḃairt sé é ṫaḃairt ċuige. Agus nuair a ḃí sé ag teaċt ’n-a ċóṁgar ċuir sé an ċeist ċuige agus duḃairt sé: Cad ba ṁaiṫ leat mé ḋéanaṁ duit?

⁴¹ Agus dubairt sé: Go ḃfeicfinn, a Ṫiġearna.

⁴² Agus duḃairt Íosa leis: Féaċ suas; do ṡlánuiġ do ċreideaṁ ṫu.

⁴³ Agus fuair sé a raḋarc láiṫreaċ, agus do lean sé eisean ag molaḋ Dé; agus nuair a ċonaic na daoíne go léir an níḋ sin ṫugadar molaḋ do Ḋia.