Lúcas 12 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XII. Foláraṁ ag Críost á ṫaḃairt dúinn gan cealgaireaċt do déanaṁ; gan eagla ḃeiṫ orainn roimis an saoġal; agus ḃeiṫ i gcóṁnuiġe ag faire orainn féin.

¹ Agus nuair a ḃí sluaiġte móra ’n-a ṫímpal, i dtreó go raḃadar ag satailt ar a ċéile, do ṫusnuiġ sé ar a ráḋ le n-a ḋeisgiobuil; Seaċnaiḋ siḃ féin ar ġiost na ḃFairisíneaċ, an níḋ is cealgaireaċt.

² Óir ní’l aon rud fé ċlúid ná noċtfar, ná i ḃfolaċ ná tiocfaiḋ ċun eóluis.

³ Óir na neiṫe a duḃraḃair sa doirċeaċt déarfar sa tsolus iad; agus an rud a dúḃraḃair i gcogar, i seómra, craoḃsgaoilfar é ó ḃaraíḃ na dtiġṫe.

⁴ Deirim áṁṫaċ, liḃ-se, a ċáirde: Ná bíoḋ eagla agaiḃ roimis an muintir a ṁarḃuiġeann an corp, agus ansan ná fuil a ṫuille acu le déanaṁ.

⁵ Aċ taisbeánfad daoiḃ cé roimis n-a mbeiḋ eagla agaiḃ: Ḃíoḋ eagla agaiḃ roimis an t-é, tar éis duine ṁarḃú, go ḃfuil ar a ċumas é ċur go h-ifreann. Ḃíoḋ, adeirim liḃ, eagla agaiḃ roimis sin.

⁶ Na díoltar ċúig gealḃúin ar ḋá ḟeóirlinn? agus ní’l aon ġealḃún acu ann a gan ḟios do Ḋia. Ní h-eaḋ, aċ tá ruibí ḃúr ngruaige go léir cóṁriġṫe.

⁷ Ná bíoḋ eagla oraiḃ, d’á ḃriġ sin. Is mó le rád siḃ-se ’ná a lán gealḃún.

⁸ Agus deirim liḃ: An uile ḋuine d’adṁóċaiḋ mise os cóṁair daoine, adṁóċaiḋ Mac an Duine eisean os cóṁair aingeal Dé.

⁹ Agus an t-é a ṡéanfaiḋ mise os cóṁair daoine, séanfar eisean os cóṁair aingeal De.

¹⁰ Agus aoinne a déarfaiḋ focal i n-aġaiḋ Ṁic an Duine, maiṫfar do é; aċ an t-é a déanfaiḋ diaṁasla i n-aġaiḋ an Spioraid Naoiṁ, ní maiṫfar dó é.

¹¹ Agus nuair a ḃéarfaid siad isteaċ siḃ ins na sinagógaiḃ, agus i láṫair giúistísí agus daoine cóṁaċ taċa, ná bíoḋ ceist oraiḃ i dtaoḃ cad a ḟreagróċaiḋ siḃ, ná conus, ná cad déarfaiḋ siḃ.

¹² Óir múinfiḋ an Spioraid Naoṁ daoiḃ, i láṫair na h-uaire sin, cad is ceart daoiḃ a ráḋ.

¹³ Agus duḃairt duine de’n tsluaġ leis: A Ṁaiġistir, abair lem’ḋriṫáir an oiġreaċt do raint liom.

¹⁴ Agus duḃairt seisean leis: A ḋuine, cé ċeap mise am’ breiṫeaṁ ná am’ rainneadóir os ḃúr gcionn?

¹⁵ Agus duḃairt sé leó-san: Féaċ, seaċnaiḋ gaċ saint; óir ní sa ḃflúirse atá ag aoinne, de sna neiṫe is leis, atá a ḃeaṫa.

¹⁶ Ansan do laḃair sé soluíd leó, agus duḃairt sé: Ṫug a ċuid tailiṁ ana-ṫoraḋ d’ḟear ṡaiḋḃir áiriṫe.

¹⁷ Agus do ṁaċtnaiṁ sé i n’ aigne agus duḃairt sé: Cad a ḋéanfad? óir ní’l áit agam n-a gcruinneóċad mo ċuid torṫaí.

¹⁸ Agus duḃairt sé: Déanfad so; leagfad mo sgiobóil, agus cuirfead suas sgiobóil a ḃeiḋ níos mó ’ná iad, agus cruinneóċad mo ṫorṫaí go léir agus mo ṁaoin ionta;

¹⁹ Agus déarfaiḋ mé le m’anam, A anam, tá mórán coda agat i gcóir mórán blian; glac do ṡuaiṁneas; dein iṫe agus ól agus súgaċas.

²⁰ Aċ duḃairt Dia leis: A amadáin, éileófar t’anam ort anoċt féin, agus cé aige go mbeiḋ a ḃfuil cruinniġṫe agat?

²¹ Sin mar atá ag an t-é a ḋeineann stór dó féin agus ná bíonn saiḋḃir ċun Dé.

²² Agus duḃairt sé le n-a ḋeisgiobuil: Deirim liḃ, d’á ḃríġ sin, ná bíoḋ ceist oraiḃ i dtaoḃ ḃúr n-anama, cad a ḋ’íosfaiḋ siḃ, ná i dtaoḃ an ċuirp, cad a ċlúdóċaiḋ siḃ.

²³ Is mó le ráḋ an t-anam ’ná an bia, agus is mó le ráḋ an corp ’ná an t-éadaċ.

²⁴ Féaċaiḋ na fiaċa duḃa; ní ċuirid siad síol agus ní ḃainid siad fóġṁar; ní bíonn cúil stórais acu ná sgioból; agus coṫuiġeann Dia iad. Naċ mó go mór le ráḋ siḃ-se ’ná iad san?

²⁵ Cé’cu agaiḃ-se d’ḟéadfaḋ, le neart maċtnaiṁ air, aon ḃanlá aṁáin do ċur le n’aoirde féin?

²⁶ Agus mura féidir daoiḃ an rud is suaraiġe ḋéanaṁ, cad ċuige ḋaoiḃ ḃeiṫ ag ceisneaṁ i dtaoḃ aon níḋ eile.

²⁷ Féaċaiḋ ar na lilíḃ, conus mar a ḋ’ḟásaid siad; ní ḋeinid siad saoṫar ná sníoṁ; agus deirim-se liḃ-se ná raiḃ Salomón ’n-a ġradam éidiġṫe mar ceann acu san.

²⁸ Agus má éidiġeann Dia ar an gcuma san an féar atá indiu ar an mbán agus a caiṫfar sa teine amáireaċ, náċ mó ’ná san [éideóċaiḋ sé] siḃ-se, a luċt an ċreidiṁ ṡuaraiġ?

²⁹ Ná bíḋiḋ-se ag lorg na neiṫe a ḋ’íosfaiḋ siḃ ná a ḋ’ólfaiḋ siḃ, agus ná bíoḋ eiriġe anáirde oraiḃ.

³⁰ Óir siniad go léir na neiṫe a ḃíonn ag geinte an doṁain d’á lorg. Aċ is eól d’ḃúr n-Aṫair go ḃfuil gáḋ agaiḃ leis na neiṫiḃ sin.

³¹ Loirgiḋ ar dtúis, áṁṫaċ, ríġeaċt Dé agus a ḟíoraontaċt, agus ġeoḃaiḋ siḃ mar ṫuille na neiṫe sin go léir.

³² Ná bíoḋ eagal oraiḃ, a ṫréad ḃeag, óir isé toil ḃúr n-Aṫar an ríġeaċt a ṫaḃairt daoiḃ.

³³ Díolaiḋ a ḃfuil agaiḃ agus tugaiḋ déirc uaiḃ; deiniḋ daoiḃ féin sparáin ná críonfaiḋ, stór ins na flaṫais ná caillfiḋ oraiḃ; ná guidfiḋ biṫeaṁnaċ uaiḃ; ná millfiḋ leóṁan oraiḃ.

³⁴ Óir an áit ’n-a ḃfuil ḃúr stór is ann a ḃeiḋ ḃúr gcroiḋe.

³⁵ Bíoḋ ḃúr gcriosa fáisgiṫe agaiḃ, agus lóċrana ar lasaḋ i nḃúr láṁaiḃ.

³⁶ Agus siḃ mar ḃeaḋ daoine a ḃeaḋ ag feiṫeaṁ le n-a dTiġearna go ḃfillfeaḋ sé ó’n mbainis; ionus, nuair a ṫiocfaiḋ sé agus ḃuailfiḋ sé, go n-osgalóċaid siad láiṫreaċ dó.

³⁷ Is aoḃinn do sna seirḃísiġ sin a ġeoḃaiḋ a dTiġearna ag déanaṁ na faire nuair a ṫiocfaiḋ sé; go deiṁin adeirim liḃ, cuirfiḋ sé a ċrios uime agus cuirfiḋ sé ’n-a suiḋe iad, agus déanfaiḋ sé frioṫálaṁ orṫa sa tímpal.

³⁸ Agus má ṫagann sé sa tarna faire, agus sa tríṁaḋ faire má ṫagann sé, agus go ḃfaġaiḋ sé mar sin iad, is aoiḃinn do sna seirḃísiġ sin.

³⁹ Aċ bíoḋ fios an méid seo agaiḃ, dá mbeaḋ ḟios ag fear tiġe caṫoin a ṫiocfaḋ an biṫeaṁnaċ, ḋéanfaḋ sé faire agus ní leigfeaḋ sé a ṫiġ do ḃriseaḋ.

⁴⁰ Agus bíḋiḋ-se ollaṁ, óir ni’l ḟios agaiḃ caṫain a ṫiocfaiḋ Mac an Duine.

⁴¹ Agus duḃairt Peadar leis: A Ṫiġearna, an linne atá an ċaint sin agat ’á ráḋ, nó leis na daoine go léir?

⁴² Agus duḃairt an Tiġearna: Cé h-é, dar leat-sa, an stíoḃard dílis ciallṁar á ċuir an Tiġearna os cionn a ṫeaġlaiġ ċun a dtóṁais cruiṫneaċtan a ṫaḃairt dóiḃ i dtráṫ?

⁴³ Is aoiḃinn do’n tseirḃíseaċ san n-a dtiocfaiḋ a Ṫiġearna air ag déanaṁ na h-oibre sin nuair a ṫiocfaiḋ sé.

⁴⁴ Deirim liḃ go fíor go gcuirfiḋ sé os cionn a ċoda go léir é.

⁴⁵ Aċ má deir an seirḃíseaċ san, ’n-a ċroiḋe féin, Tá mo Ṫiġearna aḃfad gan teaċt; agus má ċromann sé ar na buaċaillí agus na cailíní do ḃualaḋ, agus ar iṫe agus ar ól agus ar ṁeisgeóireaċt:

⁴⁶ Tiocfaiḋ Tiġearna an tseirḃísiġ sin an lá ná beiḋ coinne aige leis, agus an uair náċ eól dó, agus deiġilfiḋ sé é agus ceapfaiḋ sé a ċuid dó ameasg luċt díṫċreidiṁ.

⁴⁷ Agus an seirḃíseaċ san go raiḃ fios toile a Ṫiġearna aige, agus nár ḋein ollaṁú, ná beart do réir a ṫoile, geoḃfar air go mór.

⁴⁸ Aċ an t-é ná raiḃ ḟios aige, agus do ḋein neiṫe a ṫuill bualaḋ, geoḃfar air beagán. Óir an t-é gur tugaḋ mórán dó, éileófar mórán air; agus an t-é gur ṫugadar cuid ṁór dó le coimeád iarrfaid siad breis air.

⁴⁹ Ċun teine ċur ar an dtalaṁ so iseaḋ ṫánag, agus cad ’tá uaim aċ go lasfaḋ sí?

⁵⁰ Agus tá agam baisteaḋ le n-a mbaistfar mé, agus cad é mar atáim i gcúṁangraċt go dtí go gcóṁlionfar é!

⁵¹ An dóiġ liḃ gur ċun síoṫċána ċur ar an dtalaṁ so do ṫánag-sa? Ní h-eaḋ, adeirim liḃ, aċ ċun deiġilte.

⁵² Óir beiḋ, feasda, cúigear sa n-aon tiġ deiġilte, triúr i n-aġaiḋ beirte, agus beirt i n-aġaiḋ trír.

⁵³ Deiġilfar an t-aṫair i n-aġaiḋ an ṁic agus an mac i n-aġaiḋ a aṫar; an ṁáṫair i n-aġaiḋ na h-inġíne agus an inġean i n-aġaiḋ na máṫar; an ṁáṫair céile i n-aġaiḋ mná an ṁic agus bean an ṁic i n-aġaiḋ máṫar a céile.

⁵⁴ Agus duḃairt sé leis an sluaġ: Nuair a ċíonn siḃ sgamal ag eiriġe lastiar, abrann siḃ láiṫreaċ: Tá ciṫ ag teaċt; agus bíonn aṁlaiḋ;

⁵⁵ Agus (nuair a ċíonn siḃ) an ġaoṫ andeas abrann siḃ: Beiḋ broṫal ann; agus bíonn.

⁵⁶ A ċealgairí, féadann siḃ an spéir agus an talaṁ do ḃreiṫniú: agus conus ná breiṫniġeann siḃ an aimsir atá ann?

⁵⁷ Agus cad ’n-a ṫaoḃ na breiṫniġeann siḃ uaiḃ féin an níḋ is ceart?

⁵⁸ Agus nuair a ḃeiḋ tú ag dul, i n-aonḟeaċt led’naṁaid, i láṫair an ṗriúnsa, dein do ḋíċeal ċun sgaraṁaint leis, le h-eagla go mbéarfaḋ sé i láṫair an ḃreiṫiṁ tu, agus go dtaḃarfaḋ an breiṫeaṁ suas tu do’n ḟeiḋmeadóir, agus go gcuirfeaḋ an feiḋmeadóir sa ċarcair tu.

⁵⁹ Deirim leat ná tiocfair amaċ as san go ndíolair an ċianóg ḋeirineaċ.