Lúcas 10 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL X. Teagasg ag Críost á ṫaḃairt do’n dáréag as trí fiċid deisgiobul. Iad dá gcur amaċ ċun oibre. An Samaritánaċ fóġanta.

¹ Tar éis na neiṫ sin do ċeap an Ṫíġearna ḋáréag agus trí fiċid eile, agus ċuir sé roimis amaċ iad, ’n-a mbeirt a’s ’n-a mbeirt, ċun gaċ baile agus áit n-a raiḃ sé féin le teaċt ann.

² Agus duḃairt sé leó: Fóġṁar mór agus meiṫiol suaraċ. Iarraiḋ, d’a ḃríġ sin, ar an t-é gur leis an fóġṁar luċt oibre do ċur ċun an ḟóġṁair.

³ Imṫiġiḋ: Féaċ, táim ’ḃúr gcur i nḃúr n-uanaiḃ ameasg maċtírí.

⁴ Ná bíoḋ agaiḃ mála ná sparán ná bróga, agus ná deiniḋ beannaċaḋ d’aoinne ar an slíġ.

⁵ Aon tiġ n-a raġaiḋ siḃ isteaċ ann abraiḋ ar dtúis, Síoṫċáin ar an dtiġ seo.

⁶ Agus má’s mac síoṫċána a ḃeiḋ ann fanfaiḋ ḃúr síoṫċáin air; murab eaḋ fillfiḋ ḃúr síoṫċáin oraiḃ féin.

⁷ Agus fanaiḋ sa tiġ ċéadna, ag iṫe agus ag ól na neiṫe atá acu, óir is fiú an fear oibre a ṫuarasdal ḟaġáil. Ná bíḋiḋ ag imṫeaċt ó ṫiġ go tiġ.

⁸ Agus pé caṫair n-a raġaiḋ siḃ isteaċ inti agus go nglacfar siḃ, iṫiḋ na neiṫe a curfar os ḃúr gcóṁair;

⁹ Agus leiġisiḋ na daoine breóite sa ċaṫair sin, agus abraiḋ leó, Tá ríġeaċt Dé buailte liḃ.

¹⁰ Aċ pé caṫair n-a raġaiḋ siḃ isteaċ inti agus ná glacfar siḃ, téiġiḋ amaċ ar ṡráidiḃ na caṫaraċ san agus abraiḋ:

¹¹ Fiú ceó ḃúr gcaṫaraċ atá ar ár gcosaiḃ glanaimíd dínn é i nḃúr gcoinniḃ. Aċ bioḋ fios an méid seo agaiḃ, go ḃfuil ríġeaċt Dé i n-aċmaireaċt.

¹² Deirim liḃ gur saoire a raġaiḋ muintir Ṡodom as an lá san ’ná mar a raġaiḋ muintir na caṫaraċ san.

¹³ Mairg duit-se, a Ċorosáin, mairg, duit-se, a Ḃetsáida, óir dá ndeintí i dTuíre agus i Sídón na mírḃúiltí a deineaḋ ionaiḃ-se, is fadó ḃeaḋ aiṫriġe déanta acu ’n-a suiḋe i n-éadaċ garḃ agus i luaiṫriġ.

¹⁴ Agus is saoire a raġaid Tuíre agus Sídón as lá an ḃreiṫeaṁntais ’ná mar a raġaiḋ siḃ-se as.

¹⁵ Agus tusa, a Ċaṗarnaum, a tógaḋ suas go neaṁ, curfar síos tu go h-ifreann.

¹⁶ An t-é a ḋ’éisteann liḃ-se, is liom-sa a ḋ’éisteann sé; agus an t-é a ṫugann tarcuisne ḋaoiḃ-se, is dóṁ-sa a ṫugann sé tarcuisne; agus an t-é a ṫugann tarcuisne ḋóṁ-sa is do’n t-é a ċuir uaiḋ mé a ṫugann sé tarcuisne.

¹⁷ Agus ṫáinig an dáréag a’s trí fiċid ṫar n-ais agus gáirdeaċas orṫa, agus duḃradar: A Ṫiġearna, táid na deaṁain féin fé n-ár smaċt tré t’ainim-se.

¹⁸ Agus duḃairt sé leó: Ḃíos ag féaċaint ar Sátan nuair a ṫuit sé ó neaṁ mar a ṫuitfeaḋ splannc.

¹⁹ Féaċ, tá taḃarṫa agam daoiḃ cumas ar ṡatailt ar aiṫreaċaiḃ niṁe agus ar scorpiónaiḃ, agus ar gaċ cóṁaċt de ċóṁaċtaiḃ an naṁad, gan doċar daoiḃ.

²⁰ Sa n-am gcéadna ná bíoḋ gáirdeaċas oraiḃ toisg spioraidí ḃeiṫ fé nḃúr smaċt, aċ bíoḋ gáirdeaċas oraiḃ toisg ḃúr n-ainimneaċa ḃeiṫ sgríoḃṫa ins na flaṫais.

²¹ Le linn na h-uaire céadna san do ṫáinig gáirdeaċas an Spioraid Naoiṁ air, agus duḃairt sé: Adṁuiġim duit, a Aṫair, a Ṫiġearna neiṁe agus talṁan, mar gur ċeilis na neiṫe seo ar luċt eagna agus eóluis, agus gur ḟoillsiġis iad do sna leanḃaíḃ. Ḋeinis san, a Aṫair, óir b’é sin do ṫoil.

²² Do ṫug m’Aṫair dóṁ-sa gaċ uile níḋ, agus ní h-eól d’aoinne cé h-é an Mac aċ do’n Aṫair, ná cé h-é an t-Aṫair aċ do’n Mac agus do’n t-é d’ár toil leis an Mac é ḋ’ḟoillsiú.

²³ Agus d’iompuiġ sé ċun a ḋeisgiobul, agus duḃairt sé: Is aoiḃinn do sna súiliḃ a ċíonn na neiṫe a ċíonn siḃ-se.

²⁴ Óir deirim liḃ gur ṁian le mórán fáiḋe agus riġṫe na neiṫe ḋ’ḟeisgint a ċíonn siḃ-se, agus ní ḟeacadar iad; agus na neiṫe do ċlos a ċloiseann siḃ-se, agus níor ċloiseadar iad.

²⁵ Agus féaċ, d’eiriġ fear dliġe ċun triail a ḃaint as, agus duḃairt: A Ṁáiġistir, cad tá le déanaṁ agam ċun na beaṫa sióruiḋe do ṡealḃú?

²⁶ Agus duḃairt seisean leis: Cad ’tá sgríoḃṫa sa dlíġ? Conus a léiġeann tú?

²⁷ Agus d’ḟreagair sé agus duḃairt: Gráḋfaiḋ tú do Ṫiġearna Dia ó d’ċroiḋe go h-iomlán, agus ó t’anam go h-iomlán, agus ó d’neart go h-iomlán, agus ó t’aigne go h-iomlán; agus do ċóṁarsa mar ṫú féin.

²⁸ Agus duḃairt seisean leis: Ṫugais freagra cruinn. Dein an méid sin agus mairfir.

²⁹ Aċ duḃairt sé le h-Íosa, a d’iaraiḋ é féin do ċeartú: Agus cé h-é mo ċóṁarsa?

³⁰ Agus duḃairt Íosa ’ġá ḟreagraḋ: Ḃí duine ag dul síos ó Ierúsalem go Ieriċó, agus do seólaḋ ameasg biṫeaṁnaċ é, agus do robáladar é, agus do ġaḃadar air, agus d’imṫiġeadar agus d’ḟágadar ’n-a ndiaiḋ é leaṫṁarḃ.

³¹ Agus do ṫárla go raiḃ sagart ag gaḃáil síos an bóṫar céadna, agus ċonaic sé an duine, agus ḃuail sé ṫairis.

³² Mar an gcéadna do ṫárla go raiḃ Leḃíteaċ i n-aice na h-áite, agus ċonaic sé an duine, agus ḃuail sé ṫairis.

³³ Aċ ḃí Samaritánaċ ag gaḃáil an bóṫar agus ṫáinig sé i n-aice an duine, agus ċonaic sé é, agus ṫáinig truaġ aige ḋó;

³⁴ Agus ċuaiḋ sé anonn ċuige agus do ċeangail sé suas a ċneaḋaċa tar éis oíle agus fíona do ċur ionta, agus ċuir sé ar muin a ḃeiṫíġ féin é, agus ṫug sé leis é go dtí an tiġ ósda, agus ṫug sé aire ḋó.

³⁵ Agus amáireaċ a ḃí ċúġainn ṫóg sé amaċ ḋá ṗinginn agus ṫug sé do ’n ḟear ósda iad, agus duḃairt sé: Taḃair aire ḋó san, agus pé méid a ḃeiḋ tú caillte leis, nuair a ṫiocfad-sa airís taḃarfad duit é.

³⁶ Cé ’cu de’n triúr san is dóiġ leat-sa ba ċóṁarsa do’n duine a seólaḋ ameasg na mbiṫeaṁnaċ?

³⁷ Agus duḃairt seisean: An t-é a ḋein an ċarṫanaċt air. Agus duḃairt Íosa leis: Imṫiġ-se agus dein mar an gcéadna.

³⁸ Do ṫarla, agus iad ar an slíġ, go ndeaġaiḋ sé isteaċ i sráid, agus gur ġlac bean dár ḃ’ ainim Marta isteaċ ’n-a tiġ féin é.

³⁹ Agus ḃí ag an mnaoi sin drifiúr dár ḃ’ainim Máire, agus do ṡuiḋ sí ag cosaiḃ an Tiġearna ag éisteaċt le n-a ḃriaṫar.

⁴⁰ Agus bí Marta ana-ḃruideaṁail ag déanaṁ mórán gnóṫa, agus do ṡeasaiṁ sí agus duḃairt: A Ṫiġearna, an aṁlaiḋ náċ cás leat conus mar atá an gnó go léir fágṫa orm-sa agam’ ḋrifiúr? Abair léi anois congnaṁ a ṫaḃairt dom.

⁴¹ Agus d’ḟreagair an Tiġearna agus duḃairt sé léi: A Ṁarta, a Ṁarta, tá mórán neiṫe a’d ċur ṫré ċéile agus ag cur buarṫa ort,

⁴² Agus gan aċ aon níḋ aṁáin ríaċtanaċ. Do ṫoġ Máire an níḋ is fearr, agus ní tógfar uaiṫi é.