Gníoṁarṫa 8 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL VIII. Na Samaritánaiġ dá n-iompód ag Pilib ċun an ċreidiṁ agus an coillteánaċ da ḃaisteaḋ aige.

¹ Ansan do deinead, ins na laeṫiḃ sin íde ana-ḋian ar an eaglais a ḃí i nIerúsalem agus do sgaipeaḋ na daoine go léir tré ċríoċaiḃ Iúdaéa agus Ṡamaría, aċ aṁáin na h-Aspoil.

² Agus ṫug daoine diaḋa aire do Stioṗán agus ċaoineadar é go mór.

³ Aċ ḃí léirsgrios ag Saul ’á ḋéanaṁ ar an eaglais, é ag dul isteaċ ins na tiġṫiḃ agus fir agus mná aige ’á ṫarrac amaċ agus é ’ġá gcur i mbraiġdineas.

⁴ Aċ an ṁuinntir a sgaipeaḋ do ġluaiseadar rómpa ag craoḃsgaoile bréiṫre Dé.

⁵ Agus ċuaiḋ Pilib síos go caṫair Samaría agus ḃí sé ag craoḃsgaoile Críost dóiḃ sin.

⁶ Agus ṫug na daoine aire do ċainnt Ṗiliḃ agus d’éisteadar leis do ṫoil a ċéile, mar ċonnacadar na mírḃúiltí a ḃí aige ’á ḋéanaṁ.

⁷ Mar ḃí a lán acu ’na raiḃ spioraidí truailliġṫe ionta agus go n-imṫíġdís asta ag éiġeaṁ go h-árd.

⁸ Agus a lán a ḃí míllte agus a ḃí bacaċ do leiġiseaḋ iad.

⁹ D’á ḃríġ sin ḃí áṫas mór sa ċaṫair sin. Aċ ḃí fear áiriṫe d’ar ḃ’ ainim Símón agus ḃí sé ’n-a ḋraoi sa ċaṫair roiṁe sin agus é ag meallaḋ muinntire Ṡamaría, ’ġá ráḋ gur ḋuine mór éigin é,

¹⁰ Agus ṫugaḋ na daoine go léir, beag agus mór, cluas dó, agus deiridís: Cóṁaċt Dé é seo, an ċóṁaċt ar a dtugtar mór-ċóṁaċt.

¹¹ Agus d’éistidís leis, mar ḃíodar meallta le n-a ċuid draoiḋeaċta aige ar feaḋ aḃfad.

¹² Aċ nuair a ċreideadar Pilib agus é ag craoḃsgaoile i dtaoḃ ríġeaċta Dé, do baisteaḋ iad, idir ḟearaiḃ agus mná, i n-ainim Íosa Críost.

¹³ Ansan do ċreid Símón féin agus do baisteaḋ é, agus d’ḟan sé i ḃfoċair Ṗilib. Agus nuair a ċíoḋ sé na mírḃúiltí d’á ndéanaṁ, agus na cóṁaċta ṫar na beartaiḃ, ḃíoḋ iongna agus alltaċt air.

¹⁴ Ansan d’airiġ na h-Aspoil a ḃí i n-Ierúsalem go raiḃ Samaria tar éis bréiṫir Dé do ġlacaḋ agus ċuireadar Peadar agus Eóin ag triall orṫa.

¹⁵ Agus nuair a ṫánadar ḋeineadar guiḋe ar a son, go nglacfaidís an Spioraid Naoṁ.

¹⁶ Óir ní raiḃ tagaiṫe aige fós i n-aoinne acu; ní raḃdar aċ baistiṫe i n-ainim an Tiġearna Íosa.

¹⁷ Ansan do ċuireadar a láṁa orṫa agus do ġlacadar an Spioraid Naoṁ.

¹⁸ Nuair a ċonnaic Símón, áṁ, an Spioraid d’á ṫaḃairt tré ḋul fé láiṁ na n-Aspol do ṫarraig sé airgead dóiḃ, Agus duḃairt sé:

¹⁹ tugaiḋ dóṁsa an cóṁaċt san, i dtreo, an t-é go gcuirfead mo láṁ air go nglacfaiḋ sé an Spioraid Naoṁ. Duḃairt Peadar leis, áṁ:

²⁰ Íde ar do ċuid airgid agus ort féin, óir do ṁeasais gur féidir taḃarṫas Dé ḋ’ḟáġail ar airgead.

²¹ Ní’l páirt ná baint agatsa leis an ngnó so, mar ní díreaċ do ċroiḋe i láṫair Dé.

²² Déin aiṫríġe, d’á ḃríġ sin, sa n-olc so atá déanta agat, agus iarr ar Dia, féaċaint an maiṫfí ḋuit an smuíneaṁ so a ṫáinig ad ċroiḋe.

²³ Óir ċím go ḃfuilir i ndomblas seirḃṫin agus fé ċuiḃreaċ an uilc.

²⁴ Agus d’ḟreagair Símón agus duḃairt: Cuiriḋ-se ḃúr nguiḋe ċun an Tiġearna ar mo ṡon ionus ná tiocfaḋ orm aon níḋ de sna neiṫiḃ sin atá ráiḋte agaiḃ.

²⁵ Agus ṫánadar-san tar n-ais go Ierúsalem, tar éis ḃriaṫar an Tiġearna do ḋearḃaḋ agus do laḃairt, agus ḋeineadar craoḃsgaoile tré n-a lán de ċríoċaiḃ na Samaritánaċ.

²⁶ Ansan do laḃair aingeal an Tiġearna le Pilib agus duḃairt sé: Eiriġ agus imṫiġ ó ḋeas ċun na h-áite ‘na ḃfuil an ḃóṫar ó Ierúsalem go Gása; is fásaċ an áit.

²⁷ D’eiriġ sé agus d’imṫiġ sé. Agus féaċ, ḃí fear ó Éṫiópia, coillteánaċ cóṁaċtaċ le ḃanríġin Éṫiópia, le Candacé, fear a ḃí os cionn a saiḋḃris go léir aici, agus ḃí sé tar éis teaċt go Ierúsalem ċun Dia d’aḋraḋ’;

²⁸ Agus ḃí sé ag dul ṫar n-ais agus é ’n-a ṡuide ’n-a ċarḃad, agus lsáias fáiḋ aige d’á léiġe.

²⁹ Agus duḃairt an Spioraid le Piliḃ: Imṫiġ anonn agus cuir ṫu féin i n-aice an ċarbaid sin.

³⁰ Ṫáinig Pilib i n’aice agus d’airiġ sé é ag léiġe Isáias fáiḋ, agus duḃaint sé: An dóiġ leat a’ dtuigeann tú an níḋ atá agat d’á léiġe?

³¹ Duḃairt seisean: Agus conus is féidir dom é ṫuisgint mura dtaisbeánaid duine éigin dom é? Agus d’iarr sé an Ṗilib dul suas agus suide i n’aice.

³² Agus sidé an áit de’n sgriptiúir a ḃí aige dá léiġe: Do seólad ċun a ṁarḃṫa é mar a seólfí caora; agus, an nós an uain a ḃeaḋ gan guṫ i láṫair a ḃearbóra, níor osgail sé a ḃéal.

³³ I n-úṁluiġeaċt do tógaḋ uaiḋ a ḃreiṫeaṁantas. Cé neósfaiḋ a ġeinealaċ? Óir ṫógfar a ḃeaṫa de’n dtalaṁ.

³⁴ Agus d’ḟreagair an coillteánaċ agus duḃairt sé le Piliḃ: Aṫċuinġim ort cia air go laḃrann an fáiḋ an ċainnt sin? an air féin nú an ar ḋuine eile?

³⁵ Ansan d’osgail Piliḃ a ḃéal agus ṫusnuiġ sé leis an sgriptiúir sin agus do ċraoḃsgaoil sé Íosa ḋó.

³⁶ Agus, ag cur na slíġe ḋíoḃ dóiḃ ṫánadar mar a raiḃ uisge, agus duḃairt an coillteánaċ: Féaċ an t-uisge, cad ’tá am ċosg air go mbaistfí mé?

³⁷ Aċ duḃairt Piliḃ: Má ċreideann tú ód’ ċroiḋe go h-iomlán ní misde é. Agus d’ḟreagair seisean agus duḃairt: Creidim gur b’é Mac Dé Íosa Críost.

³⁸ Agus d’órduiġ sé an carbad do stop agus ṫúirlingeadar araon sa n-uisge, Pilib agus an coillteánaċ, agus do ḃaist sé é.

³⁹ Agus nuair a ṫánadar aníos as an uisge d’ḟuadaiġ Spioraid an Tiġearna Pilib agus ní ḟeacaiḋ an coillteánaċ a ṫuille é. Aċ d’imṫiġ sé a ḃóṫar féin agus áṫas air.

⁴⁰ Agus do fuaraḋ Pilib i n-Asótos agus ġluais sé tríd an dtír ag craoḃsgaoile an tSoisgéil ins na caṫaraċaiḃ go léir ċun go dtáinig se go Caésaréa