Gníoṁarṫa 15 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XV. Aiġneas i dtaoḃ tímpallġearraḋ. Cinneaḋ cóṁairle Ierúsaleim agus a leitir.

¹ Agus ṫáinig daoine áiriṫe anuas ó Iúdaéa agus ḃíodar ag teagasg na mbráiṫre: Mura ndéanfar tímpallġearraḋ oraiḃ (ar siad) do réir dlíġe Ṁaoise ní féidir ḃúr slánú.

² Cuir Pól agus Barnabas ’na gcoinniḃ agus ní go lag é. Ansan do ṡocaruiġeadar ar Pól agus Barnabas, agus raint daoine ó’n dtaoḃ eile, do ḋul go dtí na h-Aspuil agus na sagairt a ḃí i n-Ierúsalem, i dtaoḃ an sgéil.

³ Ansan do ċuir an eaglais ċun siuḃail iad san agus ṫánadar tré Ṗoenicé agus tré Ṡamaría agus iad ’gá innsint conus mar a ḃí na geinte ag iompáil, agus ċuireadar áṫas mór ar na bráiṫriḃ go léir.

⁴ Agus nuair a ṫánadar go Ierúsalem ḃí fáilte rómpa ag au eaglais agus ag na h-Aspuil agus ag na seanóiríḃ, agus iad ’gá innsint cad iad na neiṫe móra a ḃí déanta ag Dia tríoṫa.

⁵ Aċ d’eiriġ cuid d’aicme na ḃFairisíneaċ, a ḃí tar éis an ċreidiṁ a ġlacaḋ, agus duḃradar: Ní fuláir tímpallġearraḋ do ḋéanaṁ orṫa agus a ċur ḟiaċaiḃ orṫa dlíġ Ṁaoise cimeád.

⁶ Ansan do ṫáinig na h-Aspuil agus na seanóirí i gceann a ċéile ċun an sgéil sin a ḃreiṫniú.

⁷ Do deineaḋ mórán aiġnis. Ansan d’eiriġ Peadar agus duḃairt sé leo: A ḟeara, a ḃráiṫre, is eól daoiḃ conus mar a ḋein Dia toġaḋ eadrainn fadó gur as mo ḃéal-sa do ċloisfeaḋ na geinte briaṫar an tSoisgéil agus do ġlacfaidís an creideaṁ.

⁸ Agus Dia a ċíonn an croiḋe, ṫug sé fiaḋnaise ’na ḃfáḃar, mar do ṫug sé an Spioraid naoṁ dóiḃ fé mar a ṫug se ḋúinne é.

⁹ Agus niór ḋein sé aon deifríġeaċt idir sinne agus iadsan, mar do ġlan sé a gcroiḋe leis an gcreideaṁ.

¹⁰ Cad ċuige ḋaoiḃ, d’á ḃríġ sin, ḃeiṫ ag taṫant ar Ḋia go gcuirfeaḋ sé ar ṁuinéalaiḃ na ndeisgiobul cuing nár ḟéad ár n-aiṫreaċa ná sinne a ḋ’iompar?

¹¹ Aċ creidimíd go saorfar sinne, agus iadsan mar an gcéadna, tré ġrásta ár dTiġearna Íosa Críost.

¹² Ansan d’ḟan na daoine go léir ciúin agus ḃíodar ag éisteaċt le Pól agus le Barnabas ’ġá innsint cad iad na mírḃúiltí uaṫḃasaċa a ḃí déanta ag Dia tríoṫa féin imeasg na ngeinte.

¹³ Agus nuair éisteadar dḟreagair Séamus agus duḃairt sé: a ḟeara, a ḃráiṫre, éistiḋ liom.

¹⁴ Tá innste ag Símón conus mar a d’ḟéaċ Dia ar dtúis ar na geintiḃ ċun go dtógfaḋ sé asta pobul d’á ainim féin.

¹⁵ Agus tá cainnt na ḃfáiḋ ag teaċt isteaċ leis sin, do réir mar atá sgríoḃṫa:

¹⁶ Tar éis na neiṫ sin fillfead agus cuirfead suas airís an tabernacul so Ḋáiḃid atá ar lár, agus deiseóċad a ḃfuil briste ḋe, agus cuirfead ’n-a ṡeasaṁ airís é,

¹⁷ I dtreó go loirgeóċaid an ċuid eile de sna daoine an Tiġearna, agus na geinte go léir, ’na ḃfuil m’ainim dá ġlaoḋaċ os a gcionn, adeir an Tiġearna agus na neiṫe sin aige ’á déanaṁ.

¹⁸ Tá fios a oibre féin ag an dTiġearna ó ṫusaċ an tsaoġail.

¹⁹ Dá ḃríġ sin isé mo ḃreiteaṁantas-sa, gan buaireaṁ a ċur ar na daoine atá iompuiġṫe ċun Dé as na geintiḃ,

²⁰ Ac sgríoḃaḋ ċúċa, iad féin a ṡeaċaint ar ṫruailliú íoṁ-áġṫaċ, agus ar ḋrúis, agus ar ḟeóil ṫaċtaiṫe, agus ar ḟuil.

²¹ Óir tá ag Maois, ó’n seanaimsir, i ngaċ caṫair, daoine ċun é ḋ’ḟógairt ins na sinagógaiḃ, mar a léigtear é gaċ sabbóid.

²² Ansan do ṡocaruiġ na h-Aspuil agus na seanóiri agus an eaglais go léir ais go gcurfí go h-Antioċ, i n-aonḟeaċt le Pól agus le Barnabas, Iúdás ar a dtugcí Barnabas, agus Sílas, fir ṫosaiġ imeasg na mbráiṫre,

²³ Agus go gcurfi an sgríḃinn seo ar a láṁaiḃ: “Ó sna h-Aspuil, agus ó sna seanóirí, na bráiṫre, ċun na mbráṫar ngeinteaċ atá i n-Antioċ agus i Siria agus i gCilicia, ag beannúġaḋ ḋóiḃ.

²⁴ Toisg gur airíġeamair go ndeaġaiḋ daoine amaċ uainne agus gur ċuireadar buaireaṁ oraiḃse, ag suaṫaḋ ḃur n-aigne le neiṫiḃ nár órduiġeamairne,

²⁵ Do ṫánamair i ḃfoċair a ċéile agus do socaruíġeamair ar ḟearaiḃ do ṫoġa agus do ċur ċúġaiḃ i n-aonḟeaċt le n-ár gcáirdiḃ ionṁuine Barnabas agus Pól,

²⁶ Fir a ṫug a n-anam ar son ainime ár dTiġearna Íosa Críost.

²⁷ Tá curṫa uainn againn, d’á ḃríġ sin, Iúdás agus Sílas agus neosfaid siad san daoiḃ ó ḃéal, na neiṫe céadna.

²⁸ Is toil leis an Spioraid Naoṁ agus linne gan a ṫuille ualaiġ do ċur oraiḃse aċ an méid seo atá riaċtanaċ .i.,

²⁹ Ná h-íosfaiḋ siḃ neiṫe do h-íḋbreaḋ d’íoṁáġṫiḃ, ná fuil, na feóil a taċtaḋ, agus go staonfaiḋ siḃ ó ḋrúis. Má ḋéineann siḃ an méid sin beiḋ an sgéal go maiṫ agaiḃ. Slán liḃ.”

³⁰ Ansan do cuireaḋ iad-san ċun siuḃail agus ċuadar síos go h-Antioċ, agus ċruinníġeadar an pobul agus ṫugadar uaṫa an sgríḃinn,

³¹ Agus nuair a léiġeaḋ é ḃí áṫas orṫa mar ġeall ar an sólás.

³² Aċ fáiḋí ab eaḋ Iúdás agus Sílas féin agus deineadar mórán cainnte leis na bráiṫriḃ agus ṫugadar mórán sólás dóiḃ agus mórán misniġ.

³³ Ansan d’ḟanadar ann rainnt aimsire agus ’n-a ḋiaiḋ san do ċuir na bráiṫre ċun siuḃail iad go síoṫaċ ag triall ar an muinntir á ċuir uaṫa iad.

³⁴ Aċ do ṡocaruiġ Sílas ar ḟanṁaint ann agus ċuaiḋ Iúdás i n’aonar ṫar n-air go Ierúsalem.

³⁵ agus d’ḟan Pól agus Barnabas i n-Antioċ, ag teagasg agus ag craoḃsgaoile bréiṫir an Tiġearna, mar aon le mórán eile daoine.

³⁶ Ansan, tar éis rainnt laeṫanta duḃairt Pól le Barnabas: Iompuiġmís agus tugaimís cuaird ar na bráiṫriḃ, tré sna caṫraċaiḃ go léir ionar ċraoḃsgaoileamair briaṫar an Tiġearna, féaċaint conas atá an sgéal acu.

³⁷ Aċ ba ṁian le Barnabas Eóin, ar a dtugtí Marcus, do ḃreiṫ leis.

³⁸ Duḃairt Pól, áṁṫaċ, nár ċeart dóiḃ an duine sin a ġlacaḋ, (mar gur imṫiġ sé uaṫa i bPamṗilia agus nár ċuaid sé sa n-obair leó).

³⁹ Agus ḃí easaontaċt ann i dtreó gur sgaradar le n-a ċéile, agus ċuaiḋ Barnabas ar luing go Cuprus agus do rug sé Marcus leis.

⁴⁰ Agus do rug Pól Sílas leis agus ġluais sé ċun siúḃail, agus ċuir na braiṫre fé ċomairċe ġrásta Dé é.

⁴¹ Agus ṡiúḃluiġ sé Siria agus Cilicia, ag ċur misniġ ar na h-eagailsíḃ, agus ’ġá ráḋ leó aiṫeanta na h-Aspol agus na seanóirí do ċimeád.