Eoin 8 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL VIII. An ḃean a fuaraḋ ag déanaṁ aḋaltranais. Críost á ḋeiṁniú gur ceart a ṫeagasg.

¹ Ansan do ċuaiḋ Íosa amaċ go cnoc Oliḃet.

² Agus ṫáinig sé isteaċ sa teampul airís go moċ ar maidin, agus ṫáinig na daoine go léir ag triall air agus do ṡuiḋ sé agus ḃí sé ’ġá dteagasg.

³ Agus ṫug na Sgríḃneóirí agus na Fairisíniġ leó bean gur rugaḋ uirṫi i n-aḋaltranas, agus ċuireadar ’n-a seasaṁ i láṫair í,

⁴ Agus duḃradar leis: A Ṁáiġistir, do rugaḋ ar an mnaoi seo anois agus í ag déanaṁ aḋaltranais.

⁵ Agus tá órduiġṫe ag Maois dúinn sa dlíġ a leiṫéid seo do ċur ċun báis le gaḃáil do ċloċaiḃ inti. Cad deirir-se?

⁶ Aċ ’ġá ṫriail iseaḋ a duḃradar an ċaint sin le h-ionaċus go ḃféadfaidís rud éigin a ċur ’n-a leiṫ. Agus do ċrom Íosa síos agus ḃí sé ag sgrí le n-a ṁéir ar an dtalaṁ.

⁷ Agus do leanadar ag cur na ceiste ċuige. Ansan d’eiriġ sé suas agus duḃairt sé leó: An duine agaiḃ atá gan ṗeaca caiṫeaḋ sé an ċéad ċloċ léi.

⁸ Agus do ċrom sé síos airís agus ḃí sé ag sgrí ar an dtalaṁ.

⁹ Nuair a ḋ’airiġeadar an focal d’imṫiġeadar ’n-a nduine ’s ’n-a nduine, na seanóirí ar dtúis; agus do fágaḋ Íosa i n’ aonar agus an ḃean ’n-a seasaṁ i láṫair.

¹⁰ Ansan d’eiriġ Íosa suas, agus duḃairt sé leis an mnaoi: A ḃean, cá ḃfuil na daoine a ḃí ag cur ad’ leiṫ? An aṁlaiḋ nár ḋaor aoinne ṫu?

¹¹ Agus duḃairt sí: Níor ḋaor, a Ṫiġearna. Agus duḃairt Íosa: Ní ḋaorfad-sa ṫu aċ ċóṁ beag. Imṫiġ, agus as so amaċ ná dein an peaca airís.

¹² Agus ansan do laḃair Íosa airís agus duḃairt sé: Mise solus an doṁain; an t-é a leanfaiḋ mé ní ṡiuḃlóċaiḋ sé sa doirċeaċt, aċ beiḋ aige solus na beaṫa.

¹³ Agus duḃairt na Fairisíniġ leis: Taoí-se ag déanaṁ fiaḋnaise ort féin; Ní’l t’ḟiaḋnaise fírinneaċ.

¹⁴ D’ḟreagair Íosa agus duḃairt sé leó: Bíoḋ go ḃfuilim-se ag déanaṁ fiaḋnaise orm féin tá m’ḟiaḋnaise fírinneaċ, óir is eól dom cá dtánag agus cá ḃfuilim ag dul; aċ ní h-eól daoiḃ-se cá dtánag ná cá ḃfuilim ag dul.

¹⁵ Tugann siḃ-se breiṫ do réir na feóla; ní ṫugaim-se breiṫ ar aoinne.

¹⁶ Agus má ḃeiriṁ-se breiṫ, tá mo ḃreiṫ fíor, óir ní h-am’ aonar atáim, aċ mé féin agus an t-é a ċuir uaiḋ mé, an t-Aṫair.

¹⁷ Agus tá sgríoḃṫa i nḃúr ndlíġ-se go ḃfuil fiaḋnaise ó ḃeirt fíor.

¹⁸ Is mise a ṫugann fiaḋnaise orm féin, agus tá an t-Aṫair, a ċuir uaiḋ mé, ag taḃairt fiaḋnaise orm.

¹⁹ Agus duḃradar leis: Cá ḃfuil t’Aṫair? Agus d’ḟreagair Íosa: Ní’l aiṫne agaiḃ orm-sa agus ní lúġa ’ná mar atá aiṫne agaiḃ ar m’Aṫair; dá mbeaḋ aiṫne agaiḃ orm-sa ḃ’ḟéidir go mbeaḋ aiṫne agaiḃ ar m’Aṫair, leis.

²⁰ Do laḃair Íosa na focail sin i n-áit ċoimeádṫa an ċiste, agus é ag teagasg sa teampul; agus níor rug aoinne air, mar ní raiḃ a ṫráṫ tagaiṫe fós.

²¹ Agus duḃairt Íosa leó: Táim-se ag imṫeaċt, agus beiḋ siḃ-se a’m lorg, agus ġeoḃaiḋ siḃ bás i nḃúr bpeaca; an áit ’n-a ḃfuilim-se ag dul ní ḟéadfaiḋ siḃ-se teaċt ann.

²² Agus duḃairt na Iúdaiġ: An aṁlaiḋ a ṁarḃóċaiḋ sé é féin, go nduḃairt sé, An áit ’n-a ḃfuilim-se ag dul ní ḟéadfaiḋ siḃ-se teaċt ann?

²³ Agus duḃairt sé leó: Ó’n áit ṫíos siḃ-se, ó’n áit ṫuas mise; de’n tsaoġal so siḃ-se, ní de’n tsaoġal so mise.

²⁴ Uime sin aduḃart liḃ, ġeoḃaiḋ siḃ bás i nḃúr bpeacaíḃ; óir mura gcreidiḋ siḃ gur mise é ġeoḃaiḋ siḃ bás i nḃúr bpeaca.

²⁵ Agus duḃradar leis: Cé h-é ṫu? Duḃairt Íosa leó: An Tusaċ, atá anois féin ag caint liḃ-se.

²⁶ Tá a lán agam le ráḋ agus le breiṫniú i nḃúr dtaoḃ; aċ tá an t-é a ċuir uaiḋ mé fíor; agus na neiṫe a ḋ’airiġeas-sa uaiḋ siniad na neiṫe a laḃraim sa tsaoġal.

²⁷ Agus níor ṫuigeadar go raiḃ sé ’ġá ráḋ gur ḃ’é Dia a Aṫair.

²⁸ Agus duḃairt Íosa leó: Nuair a ḋ’árdóċaiḋ siḃ suas Mac an Duine, ansan iseaḋ ḃeiḋ ḟios agaiḃ gur mé é, agus ná deinim níḋ ar biṫ uaim féin, aċ gur fé mar a ṫeagaisg m’Aṫair dom a laḃraim na neiṫe seo.

²⁹ Agus an t-é a ċuir uaiḋ mé tá sé am’ ḟoċair agus níor ḟág sé am’ aonar mé, óir deinim i gcóṁnuiġe na neiṫe a ṫaiṫneann leis.

³⁰ Nuair a laḃair sé na neiṫe sin do ċreid a lán daoine ann.

³¹ Agus duḃairt Íosa leis na Iúdaiġ a ċreid ann: Má ḟanann siḃ ar mo ḃriaṫar is fíorḋeisgiobuil agam siḃ feasda;

³² Agus cuirfiḋ siḃ eólus ar an ḃfírinne, agus saorfaiḋ an ḟírinne siḃ.

³³ D’ḟreagradar é: Is de ṡíol Ábrahaim sinn, agus ní raḃamair riaṁ i n-ár ndaoraiḃ ag aoinne; conus a deirir-se, Saorfar siḃ?

³⁴ D’ḟreagair Íosa iad: Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ, gaċ aoinne a ḋeineann an peaca tá sé ’n-a ḋaor ag an bpeaca.

³⁵ Ní ḟanann an daor sa teaġlaċ do ṡíor, áṁṫaċ; aċ fanann an mac sa teaġlaċ do ṡíor.

³⁶ D’á ḃríġ sin, má ṡaorann an mac siḃ beiḋ siḃ saor dáiríriḃ.

³⁷ Tá ḟios agam gur de ṡíol Ábrahaim siḃ. Aċ ní foláir liḃ mise ċur ċun báis, mar ní ḃfaġann mo ḃriaṫar slíġ ionaiḃ.

³⁸ Laḃraim-se an níḋ a ċonac i ḃfoċair m’Aṫar; agus deineann siḃ-se neiṫe a ċonacaḃair i ḃfoċair ḃúr n-aṫar féin.

³⁹ D’ḟreagradar agus duḃradar leis: Isé Ábraham ár n-aṫair-ne. Duḃairt Íosa leó: Má’s clann d’Ábraham siḃ deiniḋ oibreaċa Ábrahaim.

⁴⁰ Aċ anois ní foláir siḃ mise ṁarbú, duine a laḃrann liḃ an ḟírinne a ḋ’airiġeas ó Ḋia; níor ḋein Ábraham san.

⁴¹ Deineann siḃ-se obair ḃúr n-aṫar féin. Agus duḃradar leis: Ní h-a’ drúis a geineaḋ sinne; tá aon aṫair aṁáin againn, Dia.

⁴² Ansan duḃairt Íosa leó: Dá mb’ é Dia ḃúr n-aṫair ḃeaḋ gráḋ agaiḃ dóṁ-sa; óir do ġluaiseas-sa ó Ḋia agus do ṫánag uaiḋ; óir ní h-uaim féin a ṫánag, aċ do ċuir seisean uaiḋ mé.

⁴³ Cad ’n-a ṫaoḃ ná h-aiṫniġeann siḃ mo ċaint? Mar ní ḟéadann siḃ m’ urlaḃra d’aireaċtaint.

⁴⁴ Is ó’n ndiaḃal, ḃúr n-aṫair, siḃ-se, agus isiad na neiṫe a ṫaiṫneann le nḃúr n-aṫair a ḋeineann siḃ. Dúnṁarḃṫóir ab eaḋ é sin ó ṫusaċ, agus níor ṡeasaiṁ sé sa ḃfirinne, óir ní’l fírinne ann; nuair a laḃrann sé an t-éiṫeaċ laḃrann sé an níḋ is leis féin, óir tugann sé an t-éiṫeaċ agus isé aṫair an éiṫiġ é.

⁴⁵ Aċ nuair a ḋ’innsim-se an ḟírinne ní ċreideann siḃ mé.

⁴⁶ Cé’cu agaiḃ a ċuirfiḋ peaca am’leiṫ? Má innsim an ḟírinne ḋaoiḃ cad ’n-a ṫaoḃ ná creideann siḃ mé?

⁴⁷ An t-é is ó Ḋia éisteann sé le bréiṫriḃ Dé. Isé cúir ná h-éisteann siḃ-se leó mar ní h-ó Ḋia siḃ.

⁴⁸ Agus d’ḟreagair na Iúdaiġ é agus duḃradar: Naċ maiṫ adeirimíd-ne é gur Samaritánaċ tusa agus go ḃfuil deaṁan ionat?

⁴⁹ D’ḟreagair Íosa: Ní’l deaṁan ionam-sa, aċ tugaim onóir do m’Aṫair, agus tá easonóir taḃarṫa agaiḃ-se ḋóṁ-sa.

⁵⁰ Aċ nílim-se ag lorg mo ġlóire féin; tá aon a loirgeann agus a ṫugann breiṫ.

⁵¹ Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ, má ċoimeádann aon duine mo ḃriaṫar ní ḟeicfiḋ sé bás go deó.

⁵² Ansan duḃairt na Iúdaiġ: Tá ḟios againn anois go ḃfuil deaṁan ionat. Tá Ábraham marḃ, agus na fáiḋe, agus deirir-se, Má ċoimeádann duine mo ḃriaṫar-sa ní ḃlaisfiḋ sé bás go deó.

⁵³ An aṁlaiḋ is mó de ḋuine ṫusa ’ná ár n-aṫair Ábraham, atá tar éis ḃáis? Agus táid na fáiḋe tar éis ḃais. Cé h-é ṫusa, dar leat?

⁵⁴ D’ḟreagair Íosa: Má ṫugaim-se glóire ḋom féin is neaṁníḋ mo ġlóire. Isé m’Aṫair a ṫugann glóire ḋom, an t-é a deir siḃ-se gur b’é ḃúr nDia é;

⁵⁵ Agus ní’l aiṫne agaiḃ air; aċ tá aiṫne agam-sa air. Agus má deirim ná fuil aiṫne agam air beiḋ mé mar siḃ-se, ag rád an éiṫiġ. Aċ tá aiṫne agam air, agus táim ag cóṁlíonaḋ a ḃriaṫair.

⁵⁶ Ba ṁór ag ḃúr n-aṫair Ábraham go ḃfeicfeaḋ sé mo lá-sa. Do ċonaic, agus ḃí áṫas air.

⁵⁷ Ansan duḃairt na Iúdaiġ: Ní’l caogad blian d’aoís fós agat, agus ċonaicís Ábraham?

⁵⁸ Agus duḃairt Íosa leó: Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ, táim-se ann ó roiṁ Ábraham a ḃeiṫ ann.

⁵⁹ Ansan do ṫógadar na cloċa ċun iad do ċaiṫeaṁ leis; aċ do ċeil Íosa a ċló orṫa agus d’imṫiġ sé amaċ as an dteampul.