Eoin 5 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL V. Críost ag leiġeas, lá na Sabbóide, an duine a ḃí gan sláinte ar feaḋ tríoċad a h-oċt de ḃlianaiḃ. An ċaint a ḋein sé an uair sin.

¹ Tar éis na neiṫe sin do ṫárla lá féile ag na Iúdaiġ, agus ċuaiḋ Íosa suas go Ierúsalem.

² Tá ag Ierúsalem loċ ar a dtugtar Probatica, agus Betsaida a tugtar air sa teangain Eaḃra, agus ċúig cinn de sgáṫanaiḃ i n’aice.

³ Agus ḃíoḋ ionta san cruinniú mór de ḋaoiniḃ laga, de ḋallaiḃ, de ḃacaċaiḃ, de ḋaoine crapaiṫe, agus iad ag feiṫeaṁ le coruiġe an uisge.

⁴ Óir do ṫagaḋ aingeal an Tiġearna anuas ar uairiḃ áiriṫe, sa loċ, agus do cor-uiġtí an t-uisge. Agus an t-é ba ṫúisge ḃíoḋ istiġ sa loċ tar éis ċoruiġe an uisge, do leiġistí é ó pé gearán a ḃíoḋ air.

⁵ Aċ ḃí aon duine aṁáin ann agus ḃí oċt mbliana déag ar ḟiċid caiṫte aige ann agus a ġearán air.

⁶ Nuair a ċonaic Íosa an duine sin ’n-a luiġe, agus a ḟios aige go raiḃ an aimsir ḟada caiṫte aige ann, duḃairt sé leis: Ar ṁaiṫ leat go slánó-faí ṫu?

⁷ Agus duḃairt an duine breóite: A Ṫiġearna, ní’l duine agam ċun mé ċur sa loċ nuair a coruiġtear an t-uisge, agus an ḟaid a ḃím ag teaċt bíonn duine eile istiġ róṁam.

⁸ Duḃairt Íosa leis: Eiriġ, agus tóg suas do leabaiḋ agus siuḃluiġ.

⁹ Agus do leiġiseaḋ an duine sin láiṫreaċ, agus ṫóg sé a leabaiḋ agus do ṡiuḃluiġ sé. Agus ḃí an tsabbóid ann an lá san.

¹⁰ Agus duḃairt na Iúdaiġ leis an nduine a leiġiseaḋ: Tá an tsabbóid ann; ní ceaduiġṫe ḋuit ḃeiṫ ag iompar do leabṫa.

¹¹ D’ḟreagair sé iad: An t-é do leiġis mé duḃairt sé liom: Tóg suas do leabaiḋ agus siuḃluiġ.

¹² Agus d’ḟiafraiġeadar de: Cé h-é an duine sin aduḃairt leat: Tóg suasdo leabaiḋ agus siuḃluiġ?

¹³ Aċ ní raiḃ ḟios ag an t-é do leiġiseaḋ cé ’r b’é. Óir do ċuaiḋ Íosa i leiṫ taoiḃ ó sna daoine a ḃí cruinniġṫe sa n-áit.

¹⁴ Do fuair Íosa ’n-a ḋiaiḋ san é sa teampul agus duḃairt sé leis: Féaċ, táir leiġiste; ná dein peacaḋ feasda sar a mbain-feaḋ rud éigin níosa ṁeasa ḋuit.

¹⁵ D’imṫiġ an duine agus d’innis sé do sna Iúdaiġ gur ḃ’é Íosa do leiġis é.

¹⁶ D’á ḃríġ sin ḃí na Iúdaiġ ag cur ar Íosa mar ġeall ar na neiṫe sin a ḋéanaṁ sa tsabbóid.

¹⁷ Agus d’ḟreagair Íosa iad: Oibriġeann m’Aṫair go dtí anois, agus oibriġim-se.

¹⁸ Mar ġeall air sin ba ró-ṁian leis na Iúdaiġ é ċur ċun báis, toisg nár ḃ’é aṁáin go raiḃ sé ag briseaḋ na sabbóide, aċ ’n-a ṫeannta san go raiḃ sé ’ġá ráḋ gur ḃ’é Dia a aṫair, ’ġá cur féin ar aon dul le Dia.

¹⁹ Aċ d’ḟreagair Íosa agus duḃairt se leó: Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ, ní féidir do’n Ṁac aon níḋ a ḋéanaṁ aċ an níḋ a ċíonn sé ag an Aṫair ’á ḋéanaṁ; óir pé neiṫe a ḋeineann seisean deineann an Mac, leis, iad ar an gcuma gcéadna.

²⁰ Óir is ionṁuin leis an Aṫair an Mac, agus noċtann se ḋó gaċ níḋ d’á ndeineann sé féin; agus noċtfaiḋ sé ḋó oibreaċa is mó ’ná iad so, i dtreó go mbeiḋ iongna oraiḃ-se.

²¹ Óir, fé mar a ṫógann an t-Aṫair na mairḃ agus ḋeineann sé beó iad, ar an gcuma gcéadna deineann an Mac beó an ṁuintir is toil leis.

²² Óir ní ḃeireann an t-Aṫair breiṫ ar aoinne, aċ tá gaċ breiṫ taḃarṫa aige do’n Ṁac.

²³ I dtreó go dtaḃarfaḋ gaċ aoinne onóir do’n Ṁac, fé mar a ṫugaid siad onóir do’n Aṫair; an t-é ná tugann onóir do’n Ṁac ní ṫugann sé onóir do’n Aṫair a ċuir uaiḋ an Mac.

²⁴ Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ, an t-é a ḋ’éisteann le m’briaṫar-sa agus a creideann an t-é a ċuir uaiḋ mé tá beaṫa ṡíoruiḋe aige, agus ní ṫagann sé isteaċ sa ḃreiṫ, aċ téiġeann sé ó bás go beaṫa.

²⁵ Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ go dtig an uair, agus is anois é, i n-a n-aireóċaid na mairḃ guṫ Ṁic Dé, agus an ṁuintir a ḋ’aireóċaiḋ beid siad beó.

²⁶ Óir, fé mar atá beaṫa ag an Aṫair ann féin, ar an gcuma gcéadna do ṫug sé do’n Ṁac beaṫa ḃeiṫ aige ann féin.

²⁷ Agus ṫug sé cóṁaċt dó ċun breiṫe do ḋéanaṁ, mar isé Mac an Duine é.

²⁸ Ná déiniḋ iongna ḋe seo, mar tá an uair ag teaċt ’n-a n-aireóċaid a ḃfuil ins na h-uaġnaiḃ guṫ Ṁic Dé.

²⁹ Agus tiocfaid luċt deaġ-ġníoṁ amaċ go h-aiseiriġe na beaṫa agus luċt droċ-ġníoṁ go h-aiseiriġe na breiṫe.

³⁰ Ní ḟéadaim-se aon níḋ do ḋéanaṁ uaim féin. Mar a ċloisim iseaḋ ṫugaim breiṫ; agus bíonn mo ḃreiṫ ceart, óir ní h-í mo ṫoil féin is áil liom, aċ toil an t-é a ċuir uaiḋ mé.

³¹ Má ṫugaim-se fiaḋnaise am ṫaoḃ féin ní’l m’ḟiaḋnaise fíor.

³² Tá neaċ eile a ṫugann fiaḋnaise am’ ṫaoḃ, agus is eól dom gur fiór an ḟiaḋnaise a ṫugann sé am’ ṫaoḃ.

³³ Ċuireaḃair-se ag triall ar Eóin, agus ṫug sé fiaḋnaise ar an ḃfirinne.

³⁴ Aċ ní ġlacaim-se fiaḋnaise ó ḋuine; aċ deirim na neiṫe seo i dtreó go saorfaí siḃ-se.

³⁵ Lóċran ar lasaḋ agus ag taiṫneaṁ ab eaḋ é siúd, agus níor ṁisde liḃ-se ar feaḋ tamaill áṫas a ḋ’ḟáġail ’n-a ṡolus.

³⁶ Aċ tá agam-sa fiaḋnaise is mó ’ná Eóin, óir, na h-oibreaċa gur ṫug m’Aṫair dom iad le déanaṁ, na h-oibreaċa san féin a ḋeinim, tugaid siad fiaḋnaise am’ ṫaoḃ gur b’é an t-Aṫair a ċuir uaiḋ mé.

³⁷ Agus an t-Aṫair féin a ċuir mé uaiḋ do ṫug sé fiaḋnaise am’ ṫaoḃ. Agus níor ċloiseaḃair-se riaṁ a ġuṫ, ná ní ḟeacaḃair a ḋealḃ.

³⁸ Agus ní’l a ḃriaṫar agaiḃ ag fanṁaint ionaiḃ, óir an t-é a ċuir seisean uaiḋ ní ṫugann siḃ-se creideaṁaint dó.

³⁹ Cuardaiġtear na scriptiúirí, óir is dóiġ liḃ gur ionta atá beaṫa ṡíoruiḋe le faġáil; agus isiad san a ṫugann fiaḋnaise am’ ṫaoḃ-sa.

⁴⁰ Agus ní h-áil liḃ teaċt ċúġam i dtreó go mbeaḋ an ḃeaṫa agaiḃ.

⁴¹ Ní ġaḃaim glóire ó ḋaoine.

⁴² Aċ tá aiṫne agam oraiḃ-se, ná fuil gráḋ Dé agaiḃ istiġ ionaiḃ.

⁴³ Do ṫánag-sa i n-ainim m’Aṫar, agus ní ġlacann siḃ mé: má ṫagann duine eile i n-a ainim féin glacfaiḋ siḃ é.

⁴⁴ Conus ab ḟéidir go gcreidfeaḋ siḃ-se agus gur ó n-a ċéile a ġlacann siḃ glóire, agus gan aon lorg agaiḃ ar an nglóire a ṫagann ó Ḋia aṁáin?

⁴⁵ Ná measaiḋ go ḃfuilim-se ċun siḃ a ġearán leis an Aṫair; tá duine a ḋeineann gearán oraiḃ, eaḋon, Maois, an t-é go ḃfuil ḃúr mainiġín as.

⁴⁶ Óir dá gcreideaḋ siḃ Maois b’ḟéidir go gcreidfeaḋ siḃ mise; óir is orm-sa do sgríḃ sé sin.

⁴⁷ Aċ mura gcreideann siḃ a sgríḃinn sin, conus a ċreidfiḋ siḃ mo ḃréiṫre-se?