Eoin 19 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XIX. Tuairisg ar Ṗáis Ċríost ar leanṁaint.

¹ Agus ansan do ṫóg Pílát Íosa, agus do sgiúrsáil sé é.

² Agus d’ḟíġeadar na saiġdiúirí coróinn ḋeilgneaċ, agus ċuireadar ar a ċeann í, agus ċuireadar éadaċ corcra uime.

³ Agus ṫagaidís ċuige agus deiridís: Go mbeannuiġṫear duit, a rí na n-Iúdaċ; agus do ḃuailidís dóirne air.

⁴ Ansan do ċuaiḋ Pílát amaċ airís, agus duḃairt sé leó: Féaċ, táim ’ġá ṫaḃairt ċúġaiḃ amaċ, go dtuigfeaḋ siḃ ná faġaim aon ċoir ann.

⁵ Agus ṫáiniġ Íosa amaċ agus an ċoróinn ḋeilgneaċ air agus an brat corcra uime. Agus duḃairt seisean leó: Féaċ an duine!

⁶ Agus nuair a ċonaic na h-árd-ṡagairt agus a n-oificeaċa é do liúġadar agus duḃradar: Céas é, céas é. Duḃairt Pílát leó: Tógaiḋ féin é, agus céasaiḋ é; óir ní ḃfaġaim-se aon ċoir ann.

⁷ D’ḟreagair na Iúdaiġ: Tá dlíġ againne, agus do réir na dliġe sin is ceart dó bás d’ḟáġail, de ḃríġ gur ḋein sé Mac Dé ḋe féin.

⁸ Nuair airiġ Pílát an focal san ṫáinig tuille eagla air.

⁹ Agus ċuaiḋ sé isteaċ sa ċúirt airís agus duḃairt sé le h-Íosa: Cad as duit-se? Aċ níor ṫug Íosa freagra air.

¹⁰ Duḃairt Pílát leis, d’á ḃríġ sin: An aṁlaiḋ ná laḃarfair liom? Ná fuil ḟios agat go ḃfuil ar mo ċumas-sa ṫú ċéasaḋ, agus go ḃfuil ar mo ċumas ṫú leigint saor?

¹¹ D’ḟreagair Íosa: Ní ḃeaḋ aon níḋ ar do ċumas am’ aġaiḋ mura mbeaḋ gur tugaḋ duit é ó’n áit ṫuas. Uime sin an t-é a ṫug suas duit mé, is mó an peaca atá air.

¹² Agus as san amaċ ḃí Pílát a d’iarraiḋ é leigint saor. Aċ do liúiġ na Iúdaiġ, agus duḃradar: Má leigeann tú saor é seo ní cara do Caesar tu; Óir, gaċ aoinne a ḋeineann rí ḋe féin laḃrann sé i n-aġaiḋ Ċaesair.

¹³ Nuair a ḋ’airiġ Pílát na focail sin do ṫug sé Íosa leis amaċ, agus do ṡuiḋ sé sa ċaṫaoir ḃreiṫeaṁntais, sa n-áit ar a dtugtar litostrótos; sa teangain Eaḃra, áṁṫac, Gabbata.

¹⁴ Agus b’é lá ollaṁuiġṫe na Cásga é, tímpal an séṁaḋ h-uair, agus duḃairt sé leis na Iúdaiġ: Féaċ ḃúr rí:

¹⁵ Aċ do liúġadar: Tóg uainn é, tóg uainn é; céas é! Duḃairt Pílát leó: An ndéanfad ḃúr rí do ċéasaḋ? D’ḟreagair na h-árd-ṡagairt: Ní’l aon rí againn aċ Caesar.

¹⁶ Ansan do ṫug sé suas dóiḃ é le céasaḋ. Agus ṫógadar Íosa, agus do rugadar leó amaċ é.

¹⁷ Agus ag iompar a ċroise ċuaiḋ sé amaċ ċun na h-áite ar a dtugtar Áit an ċloiginn, agus Golgota sa teangain Eaḃra,

¹⁸ Mar ar ċéasadar é, agus beirt eile ’n-a ṫeannta, duine ar gaċ taoḃ, agus Íosa i lár baill.

¹⁹ Agus do sgríḃ Pílát teidiol, agus ċuir sé ar an gcrois é. Agus ḃ’ e seo an sgríḃinn: ÍOSA NASARÉNAĊ RÍ NA N-IÚDAĊ.

²⁰ Agus do léiġ mórán de sna Iúdaiġ an teidiol san, mar ḃí an áit ’n-ar céasaḋ Íosa aċmair do’n ċaṫair. Agus ḃí sé sgríoḃṫa i n-Eaḃrais, agus i nGréigis, agus i Laidin.

²¹ Duḃairt árd-ṡagairt na n-Iúdaċ, áṁ, le Pílát: Ná sgríḃ: Rí na n-Iúdaċ; aċ go nduḃairt sé: Is mé rí na n-Iúdaċ.

²² D’ḟreagair Pílát: An níḋ do sgríoḃas, do sgríoḃas e.

²³ Agus na saiġdiúirí, nuair a ċéasadar é, do ṫógadar a ċuid éadaiġ agus ḋeineadar ċeiṫre coda ḋíoḃ, cuid do gaċ saiġdiúir, agus a ċasóg. Ḃí an ċasóg, áṁ, gan fuaġáil inti, aċ í fiġte ar fad ó n-a bárr.

²⁴ Agus duḃradar le n-a céile: Ná stracaimís í, aċ cuirimís ar ċrannaiḃ cé aige go mbeiḋ sí; go gcóṁlíonfaí an scriptiúir adeir: Do rainneadar eatarṫa mo ċuid éadaiġ, agus ċuireadar ar ċrannaiḃ mo ċúṁdaċ. Agus do ḋein na saiġdiúirí na neiṫe sin.

²⁵ Agus ḃi ’n-a seasaṁ i n-aice croise Íosa a ṁáṫair, agus deirḃṡiúr a ṁáṫar, Máire Ċleoṗais, agus Máire Ṁaġdalén.

²⁶ Agus nuair a ċonaic Íosa a ṁáṫair agus an deisgiobul ab ionṁuin leis ’n-a ṡeasaṁ, duḃairt sé le n-a ṁáṫair: A ḃean, siné do ṁac!

²⁷ Ansan deir sé leis an ndeisgiobul: Féaċ do ṁáṫair. Agus ó’n uair sin amaċ do ġlac an deisgiobul ċun a ṫeaġlaiġ féin í.

²⁸ I ’n-a ḋiaiḋ san, ó ḃí ḟios ag Íosa go raiḃ gaċ níḋ críoċnuiġṫe, ionus go gcóṁlíonfaí an scriptiúir, duḃairt sé: Tá tart orm.

²⁹ Agus ḃí árṫaċ ann agus é lán d’ḟínéigir. Ċuireadar ċun a ḃéil spúins agus é lán d’ḟínéigir agus iosóip tímpal air.

³⁰ Agus nuair a ġlac Íosa an ḟínéigir, duḃairt sé: Tá críoċnuiġṫe. Agus do ċrom sé a ċeann, agus ṫug sé a anam uaiḋ.

³¹ Aċ na Iúdaiġ, óir b’é lá an ollaṁuiġṫe é, i dtreó ná fanfaḋ na cuirp ar an gcrois i gcaiṫeaṁ na sabbóide, óir ba lá mór sabbóide an lá san, d’iarradar ar Pílát go mbrisfí a gcosa agus go dtógfaí as iad.

³² Ansan do ṫáinig na saiġdiúirí, agus ḃriseadar cosa an ċéad duine, agus cosa an duine eile a ḃí céasda i n-aonḟeaċt leis.

³³ Aċ nuair a ṫánadar ċun Íosa, ċonacadar go raiḃ sé marḃ ċeana féin, agus níor ḃriseadar a ċosa;

³⁴ Aċ d’osgail duine de sna saiġdiúiríḃ a ṫaoḃ le sleaġ, agus ṫáiniġ amaċ as, láiṫreaċ, fuil agus usge.

³⁵ Agus an t-é a ċonaic é ṫug sé fiaḋnaise ann, agus is fíor a ḟiaḋnaise. Agus is eól dó san go ḃfuil an ḟirínne aige ’á rád, ionus go gcreidfeaḋ siḃ-se.

³⁶ Óir do deineaḋ na neiṫe sin ionus go gcóṁlíonfaí an scriptiúir: Ní ḃrisfiḋ siḃ aon ċnáṁ ann.

³⁷ Agus airís deir scriptiúir eile: Ċífid siad an t-é a ṡádadar.

³⁸ ’N-a ḋiaiḋ san d’iarr Ióseṗ ó Arimataea ar Pílát (mar deisgiobul le h-Íosa dob eaḋ é, aċ fé ċéilt, le h-eagla na n-Iúdaċ) leigint dó corp Íosa do ḃreiṫ leis. Agus do ṫoiliġ Pílát.

³⁹ Agus ṫáinig sé agus do rug sé leis corp Íosa. Agus do ṫáinig Nicodémus, leis, an fear úd a ṫáinig ar dtúis ċun Íosa sa n-oiḋċe, agus measgán mirr agus aloé aige, tímpal céad púnt meáġċaint.

⁴⁰ Agus do ṫógadar corp Íosa, agus do ċeangaladar é le línéadaċ agus leis na spíosraíḃ, fé mar is gnáṫ leis na Iúdaiġ aḋlacaḋ ḋéanaṁ.

⁴¹ Agus ḃí sa n-áit ’n-ar céasaḋ é gáirdín, agus sa ġáirdín ḃí tuama nua nár h-aḋlacaḋ aoinne fós ann.

⁴² Ċuireadar Íosa sa tuama san, mar ḃí sé ’n-a gcóṁgar, agus b’é lá ollaṁuiġṫe na n-Iúdaċ é.