Eoin 17 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XVII. Guiḋe Ċríost ar son a ḋeisgiobul.

¹ Do laḃair Íosa an ċaint sin, agus ansan do ṫóg sé a ṡúile suas ċun na ḃflaṫas, agus duḃairt sé: A Aṫair, tá an uair tagaiṫe; taḃair glóire do d’Ṁac ionus go dtaḃarfaḋ do Ṁac glóire ḋuit:

² Fé mar a ṫugais dó cóṁaċt os cionn gaċ feóla, ionus, gaċ ar ṫugais dó, go dtaḃarfaḋ sé ḋóiḃ beaṫa ṡíoruiḋe.

³ Agus isí seo an ḃeaṫa ṡíoruiḋe, go gcuirfidís aiṫne ort-sa, an t-aon Dia fírinneaċ aṁáin, agus ar Íosa Críost a ċuiris uait.

⁴ Do ṡoillsiġeas-sa ṫú ar an dtalaṁ so; tá an obair déanta agam a ṫugais dom le déanaṁ.

⁵ Agus soillsiġ-se mise anois, a Aṫair, ad’ ḟoċair féin, leis an soillseaċt a ḃí agam ad’ ḟoċair sar a raiḃ an doṁan ar biṫ.

⁶ Do noċtas t’ainim do sna daoine a ṫugais dom as an saoġal; ba leat-sa iad, agus ṫugais dóṁ-sa iad; agus tá do ḃriaṫar coimeádta acu.

⁷ Tá ḟios acu anois guraḃ uait-se gaċ níḋ d’á dtugais dóṁ-sa.

⁸ Óir, na bréiṫre a ṫugais dom, do ṫugas dóiḃ iad; agus do ġlacadar iad, agus is eól dóiḃ go fíor gur uait-se a ṫánag, agus do ċreideadar gur tú a ċuir uait mé.

⁹ Guiḋim orṫa; ní h-ar an saoġal a ġuiḋim, aċ orṫa so a ṫugais-se ḋom; mar is leat-sa iad.

¹⁰ Agus is liom-sa gaċ níḋ is leat-sa, agus is leat-sa gaċ níḋ is liom-sa; agus táim soillsiġṫe ionta.

¹¹ Agus nílim ar an saoġal feasda, agus táid siad so ar an saoġal, agus táimse ag dul ag triall ort-sa. A Aṫair naoṁṫa, comieád, at’ ainim féin, an ṁuintir a ṫugais dóṁ-sa, ionus go mba h-aon iad, fé mar is aon sinne.

¹² An ḟaid a ḃíos ’n-a ḃfoċair ar an saoġal do ċoimeádas iad at’ ainim-se. An ṁuintir a ṫugais dom do ċoimeádas iad, agus níor imṫiġ íde as aoinne acu aċ ar ṁac na h-íde, ionus go gcóṁlíonfaí an scriptiúir.

¹³ Aċ anois táim ag teaċt ag triall ort-sa; agus tá an ċaint seo agam ’á ráḋ ar an saoġal, ionus go mbeaḋ acu, iomlán ionta féin, an t-áṫas is liom-sa.

¹⁴ Ṫugas-sa ḋóiḃ do ḃriaṫar-sa; agus do ṫug an saoġal fuaṫ ḋóiḃ, óir ní de’n tsaoġal iad, fé mar náċ de’n tsaoġal mise.

¹⁵ Nílim ’ġá iarraiḋ go dtógfá as an saoġal iad, aċ go gcoimeádfá saor ó’n olc iad.

¹⁶ Ní de’n tsaoġal iad, fé mar náċ de’n tsaoġal mise. Dein iad do naoṁú sa ḃfírinne.

¹⁷ Is fírinne do ḃriaṫar.

¹⁸ Fé mar a ċuiris-se uait mise isteaċ sa tsaoġal, do ċuireas-sa uaim iad so isteaċ sa tsaoġal.

¹⁹ Agus naoṁuiġim-se mé féin ar a son, ionus go mbeidís sin, leis, naoṁṫa sa ḃfírinne.

²⁰ Ní h-ar a son aṁáin, áṁṫaċ, atáim ag guiḋe, aċ, mar an gcéadna, ar son na ndaoine a ċreidfiḋ ionam tré n-a mbriaṫar;

²¹ Ionus go mb’ aon iad go léir, fé mar ataoí-se, a Aṫair, ionam-sa agus mise ionat-sa; go mbeidís seo ’n-a n-aon ionainn; i dtreó go gcreidfeaḋ an saoġal gur ċuiris-se uait mé.

²² Agus an soillsiú a ṫugais-se orm-sa, do ṫugas-sa orṫa so é, ionus go mb’ aon iad, fé mar is aon sinne.

²³ Mise ionta so, agus tusa ionam-sa, ionus go mbeidís beaċtuiġṫe i n-aon; agus go n-aiṫneóċaḋ an saoġal gur ċuiris-se uait mé, agus gur ṫugais gráḋ ḋóiḃ seo fé mar a ṫugais gráḋ ḋóm-sa.

²⁴ A Aṫair, na daoine seo a ṫugais dom, is mian liom, an áit i n-a ḃfuilim-se, iad-san do ḃeiṫ ann mar aon liom; ionus go ḃfeicfidís mo ġlóire, an glóire a ṫugais-se ḋom, mas gur ṫugais gráḋ ḋom roiṁ cruiṫniú an doṁain.

²⁵ A Aṫair atá ró-ċeart, ní raiḃ aiṫne ag an saoġal ort; aċ ḃí aiṫne agam-sa ort; agus ḃí ḟios acu so gur ċuiris-se uait mise.

²⁶ Agus do ṫugas-sa ḋóiḃ, agus taḃarfad, eólus ar t’ainim; ionus, an gráḋ a ṫugais-se ḋóṁ-sa, go mbeaḋ sé ionta so, agus mise ionta.