Eoin 16 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XVI. Críoċnú cainte Ċríost le n-a ḋeisgiobulaiḃ.

¹ D’innseas na neiṫe seo ḋaoiḃ ionus ná glacfaḋ siḃ sgannal.

² Cuirfid siad amaċ as na sinagógaiḃ siḃ: seaḋ, agus tá an t-am ag teaċt nuair a ṁeasfaiḋ an t-é a ċuirfiḋ ċun ḃais siḃ go mbeiḋ onóir aige ’á ṫaḃairt do Ḋia.

³ Agus déanfaid siad na neiṫe sin liḃ-se toisg gan aiṫne ḃeiṫ acu ar an Aṫair, ná orm-sa.

⁴ Aċ táid na neiṫe seo innste agam daoiḃ i dtreó, nuair a ṫiocfaiḋ an t-am dóiḃ, go gcuiṁneóċaiḋ siḃ ar mé ’ġá n-innsint daoiḃ.

⁵ Aċ níor innseas na neiṫe seo ḋaoiḃ ó ṫusaċ, mar ḃíos i nḃúr ḃfoċair. Agus anois táim ag imṫeaċt ag triall ar an t-é a ċuir uaiḋ mé, agus ní’l aoinne agaiḃ ’ġá ḟiafraiġe ḋíom: Cá ḃfuilir ag imṫeaċt?

⁶ Aċ toisg gur laḃras na neiṫe seo liḃ do líon ḃúr gcroiḋe de ḋólás.

⁷ Aċ táim-se ag innsint na fírinne ḋaoiḃ: Isé ḃúr leas mé ḋ’imṫeaċt; óir mura n-imṫiġead ní ṫiocfaiḋ an Sólásaiḋe ċúġaiḃ; aċ má imṫiġim, cuirfead ċúġaiḃ é.

⁸ Agus nuair a ṫiocfaiḋ sé sin déanfaiḋ sé an doṁan do ḋaoraḋ i dtaoḃ an ṗeacṫa, agus i dtaoḃ cirt, agus i dtaoḃ breiṫeaṁantais:

⁹ I dtaoḃ peacṫa, toisg ná creidid siad ionam-sa;

¹⁰ I dtaoḃ cirt, óir táim ag dul ċun an Aṫar, agus ní ḟeicfiḋ siḃ mé feasda.

¹¹ Agus i dtaoḃ breiṫeaṁantais, óir tá breiṫeaṁantas taḃarṫa ċeana féin ar priúnsa an doṁain seo.

¹² Tá mórán eile neiṫe agam le ráḋ liḃ, aċ ní féidir daoiḃ iad a ḃreiṫ liḃ anois.

¹³ Aċ nuair a ṫiocfaiḋ an Spioraid úd na fírinne, múinfiḋ sé ḋaoiḃ an uile ḟírinne. Óir ní h-uaiḋ féin a laḃarfaiḋ sé, aċ laḃarfaiḋ sé gaċ a gcloisfiḋ sé; agus neósfiḋ sé ḋaoiḃ-se na neiṫe atá le teaċt.

¹⁴ Taḃarfaiḋ sé sin glóire ḋóṁ-sa, óir is de m’ ċuid-se a ġlacfaiḋ sé agus a neósfaiḋ sé ḋaoiḃ-se.

¹⁵ Gaċ uile níḋ atá ag an Aṫair is liom-sa é. Uime sin iseaḋ aduḃart: Is de m’ ċuid-se a ġlacfaiḋ sé agus a neósfaiḋ sé ḋaoiḃ-se.

¹⁶ Tamall beag, agus ní ḟeicfiḋ siḃ mé; agus ansan tamall beag airís, agus ċífiḋ siḃ mé; mar táim ag dul ag triall ar an Aṫair.

¹⁷ Ansan duḃairt cuid d’á ḋeisgiobulaiḃ le n-a ċéile: Cad é seo adeir sé linn? Tamall beag, agus ní ḟeicsiḋ siḃ mé; agus tamall beag airís, agus ċífiḋ siḃ mé; agus, Mas táim ag dul ag triall ar an Aṫair?

¹⁸ Agus duḃradar: Cad é seo adeir sé, Tamall beag? Ní ḟeadramair cad ’deir sé.

¹⁹ Agus ḃí ḟios ag Íosa gur ṁian leó é ċeistiú; agus duḃairt sé leó: Táṫaoí ag ceistiúċán eadraiḃ féin i dtaoḃ an ḟocail sin aduḃart: Tamall beag, agus ní ḟeicsiḋ siḃ mé; agus, tamall, beag airís, agus ċífiḋ siḃ mé.

²⁰ Go deiṁin, deiṁin, adeirim liḃ, go ndéanfaiḋ siḃ caoi agus gol, agus go mbeiḋ áṫas ar an saoġal; agus go mbeiḋ siḃ-se buarṫa, aċ iompófar ḃúr mbrón ċun áṫais.

²¹ Nuair a ḃíonn an ḃean i mbreóiteaċt clainne, bíonn buaireaṁ uirṫi, toisg a h-am a ḃeiṫ tagaiṫe; aċ nuair a ḃeireann sí an mac, ní ḃíonn cuiṁne aici ar an dtein-neas, mar ġeall ar an áṫas, toisg duine ḃeiṫ tagaiṫe ar an saoġal.

²² Sin mar atá buaireaṁ oraiḃ-se anois, aċ ċífead-sa siḃ airís, agus beiḋ áṫas ar ḃúr gcroiḋe; agus ní ḃainfiḋ aoinne ḃúr n-áṫas díḃ.

²³ Agus ní ḟiafróċaiḋ siḃ aon níḋ ḋíom-sa an lá san. Go deiṁin, deiṁin, adeirim liḃ, má iarrann siḃ aon rud ar an Aṫair am’ ainim taḃarfaiḋ sé ḋaoiḃ é.

²⁴ Go dtí so níor iarraḃair aon níḋ am’ ainim: Iarraiḋ, agus ġeoḃaiḋ siḃ, ionus go mbeaḋ ḃúr n-áṫas iomlán.

²⁵ Do laḃras na neiṫe seo liḃ i ḃfuirm soluídí. Tá an t-am ag teaċt nuair ná laḃarfad liḃ feasda i soluídiḃ, aċ neósfad daoiḃ go soiléir i dtaoḃ an Aṫar.

²⁶ Sa lá san iarrfaiḋ siḃ am’ ainim-se; agus ní deirim liḃ go nguiḋfead an t-Aṫair an ḃúr son;

²⁷ Óir tá gráḋ ag an Aṫair féin daoiḃ, toisg gráḋ ḃeiṫ agaiḃ dóṁ-sa agus gur ċreideaḃair gur ó Ḋia do ġluaiseas.

²⁸ Do ġluaiseas amaċ ó’n Aṫair, agus do ṫánaġ ar an saoġal; táim ag fágáilt an tsaoġail airís, agus ag dul ag triall ar an Aṫair.

²⁹ Duḃairt a ḋeisgiobuil leis: Féaċ, anois taoí ag laḃairt go soiléir, agus ní h-aon tsoluíd atá agat d’á laḃairt.

³⁰ Tá ḟios againn anois go ḃfuil fios gaċ uile níḋ agat, agus náċ gáḋ ḋuit aoinne ḃeiṫ ’ġad’ ċeistiú: as so creidimíd gur ó Ḋia a ġluaisís.

³¹ D’ḟreagair Íosa iad: An gcreideann siḃ anois?

³² Féaċ, tá an tráṫ ag teaċt, agus tá sé tagaiṫe ċeana féin, ’n-a sgaipfar siḃ, gaċ duine ċun a ċoda féin, agus ’n-a ḃfágfaid siḃ mise am’ aonar; aċ ní’lim am’ aonar, mar tá an t-Aṫair am’ ḟoċair.

³³ Do laḃras na neiṫe sin liḃ ionus go mbeaḋ síoṫċain agaiḃ ionam-sa. Beiḋ trioblóid sa tsaoġal agaiḃ; aċ glacaiḋ misneaċ, tá buaiḋte agam-sa ar an saoġal.