Eoin 12 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XII. Cosa Ċríost d’á n-ungaḋ. A ḋul isteaċ i gcaṫair Ierúsalem ar muin asail. An guṫ ó neaṁ.

¹ Aċ sé lá roim ḟéile na cásga ṫáinig Íosa go Betánia mar a ḃfuair Lasarus bás agus gur ṫóg Íosa ó’n mbás é.

² Agus ḋeineadar féasta ḋó ann, agus ḃí Marta ag frioṫálaṁ, agus duine de’n ċuideaċtain a ṡuiḋ ċun bíḋ i n’ḟoċair ab eaḋ Lasarus.

³ Agus ṫóg Máire púnt meaġċaint d’ola ana-uasal, de spícnárd ḋílis, agus ċuir sí ar ċosaiḃ Íosa é, agus ansan do ċimil si a ċosa le n-a gruaig; agus do líonaḋ an tiġ de ḃaluiṫ ċúṁra an spícnáird.

⁴ Agus duḃairt duine de sna deisgiobuil, Iúdás Iscariót, an fear a ḃí ċun é ḋíol:

⁵ Cad ’n-a ṫaoḃ nár díolaḋ an ola so ar trí ċéad pingin agus é ṫaḃairt do sna boċtaiḃ?

⁶ Ní tré aon speóis a ḃeiṫ aige ins na boċtaiḃ aduḃairt sé an méid sin, áṁṫaċ, aċ é ḃeiṫ ’n-a ḃiṫeaṁnaċ, agus is aige a ḃíoḋ an sparán, agus isé a ḋ’iomparaḋ an méid a curtí ann.

⁷ Ansan duḃairt Íosa: Leigiḋ di féin, agus coimeádaḋ sí é sin i gcóir lae m’aḋlacṫa.

⁸ Bíd na boiċt i gcóṁnuiġe i nḃúr ḃfoċair agaiḃ, aċ ní ḃím-se agaiḃ i gcóṁnuiġe.

⁹ Agus ḃí ḟios ag sluaġ ṁór de sna Iúdaíġ é ḃeiṫ sa n-áit, agus ṫanadar, ní h-aṁáin mar ġeall ar Íosa, aċ ċun go ḃfeicfidís Lasarus, an duine a ṫóg sé ó sna mairḃ.

¹⁰ Agus ḃí uaċtaráin na sagart ’ġá ḃeartú go marḃóċaidís Lasarus, mar an gcéadna,

¹¹ Mar ḃí mórán de sna Iúdaiġ ag imṫeaċt agus ag creideaṁaint i n-Íosa mar ġeall air.

¹² Aċ amáireaċ a ḃí ċúgainn do ġluais amaċ sluaġ ṁór de sna daoine a ḃí tagaiṫe ċun na féile, mar d’airiġeadar Íosa ḃeiṫ ag teaċt go Ierúsalem

¹³ Agus ṫógadar géaga ṗailime agus ṡiuḃluiġeadar fé n-a ḋéin agus iad ag liúiriġ: Hósanna, molaḋ do’n t-é atá ag teaċt i n-ainim an Tiġearna, rí Israéil.

¹⁴ Agus do fuair Íosa asal óg, agus do ṡuiḋ sé ar a ṁuin, do réir mar atá sgríoḃṫa:

¹⁵ Ná bíoḋ eagal ort, a inġean Ṡióin; Féaċ, tá do rí ag teaċt agus é ’n-a ṡuiḋe ar ṡearraċ asail.

¹⁶ Níor ṫuig a ḋeisgiobuil na neiṫe sin ar dtúis; aċ nuair a tugaḋ glóire d’Íosa do ċuiṁniġeadar ar na neiṫiḃ sin a ḃeiṫ sgríoḃṫa ’n-a ṫaoḃ, agus gur ḋeineadar na neiṫe sin leis.

¹⁷ An tsluaġ a ḃí i n-a ḟoċair nuair a ġlaoiḋ sé Lasarus as an dtuama agus ṫóg sé ó sna mairḃ é, ṫugadar fiaḋnaise uaṫa.

¹⁸ Agus uime sin do ṫáinig an tsluaġ amaċ ’n-a ċoinniḃ, mar d’airiġeadar gur ḋein sé an ṁírḃúilt sin.

¹⁹ Duḃairt na Fairisíniġ, d’a ḃríġ sin, eatarṫa féin: An ḃfeiceann siḃ ná fuil ag eiriġe linn i n-aon ċor? Siné an saoġal go léir imṫiġṫe ’n-a ḋiaiḋ.

²⁰ Ḃí, áṁ, geinteaċa áiriṫe ar na daoine a ṫáinig go Ierúsalem ċun Dia d’aḋraḋ lá na féile.

²¹ Ṫánadar san ag triall ar Ṗilib, an fear ó Ḃetsaida Gaililí, agus d’iarradar níḋ air agus duḃradar: A ḋuine ċóir, ba ṁaiṫ linn Íosa ḋ’ḟeisgint.

²² Ṫáinig Pilib agus d’innis sé d’Aindrias é, agus ansan d’innis Pilib agus Aindrias d’Íosa é.

²³ Aċ d’ḟreagair Íosa iad agus duḃairt sé: Ṫáinig an uair ċun glóire ṫaḃairt do Ṁac an Duine.

²⁴ Go deiṁin, deiṁin, a deirim liḃ, mura ḃfaġaiḋ an gráinne arḃair a ṫuiteann sa talaṁ bás,

²⁵ Ní ḃíonn ann aċ é féin; aċ má ġeiḃeann sé bás tugann sé toraḋ mór uaiḋ. An t-é a ġráḋann a anam féin caillfiḋ sé é; agus an t-é a ḋ’ḟuaṫuiġeann a anam féin ar an saoġal so, coimeádann sé é i gcóir na beaṫa síoruiḋe.

²⁶ Má ḟrioṫálann duine mise, leanaḋ sé mé; agus an áit i n-a ḃfuilim-se is ann a ḃeiḋ an t-é a ḟrioṫálfaiḋ. Má ḋeineann duine frioṫálaṁ orm-sa taḃarfaiḋ m’Aṫair onóir dó.

²⁷ Tá m’anam ar buaireaṁ anois. Agus cad déarfad? A Aṫair, dein mé ṡaoraḋ ó’n uair seo. Aċ is ċuige seo do ṫánag ċun na h-uaire seo.

²⁸ A Aṫair, dein t’ainim do ṡoillsiú. Ansan do ṫáinig guṫ ó neaṁ: Do ṡoillsíġeas ċeana é, agus soillseóċad airís é.

²⁹ Agus na sluaiġte a ḃí láiṫreaċ d’airiġeadar an guṫ agus duḃradar gur ṫóirṫneaċ a deineaḋ. Aċ duḃairt tuille acu: Do laḃair aingeal leis.

³⁰ D’ḟreagair Íosa agus duḃairt sé: Ní mar ġeall orm-sa a ṫáinig ag guṫ so, aċ mar ġeall oraiḃ-se.

³¹ Anois atá breiṫ taḃarṫa ar an saoġal so; anois a caiṫfar amaċ priúnsa an tsaoġail seo.

³² Agus má árduíġ-ṫear mise ó’n dtalaṁ taraiceóċad gaċ níḋ ċúġam féin.

³³ Agus duḃairt sé an méid sin ’ġá ċur i gcéill cad é an bás a ġeoḃad sé.

³⁴ D’ḟreagair na daoine é: D’airiġeamair-ne as an ndlíġ Críost a ḃeiṫ ann do ṡíor: agus conus a deirir-se naċ foláir Mac an Duine d’árdú? Cé h-é an Mac san an Duine?

³⁵ Ansan duḃairt Íosa leó: Tá an solus agaiḃ tamall beag fós. Deiniḋ siuḃal an ḟaid atá an solus agaiḃ, i dtreó ná béarfaiḋ an doirċeaċt oraiḃ; agus an t-é ḃíonn ag siuḃal sa doirċeaċt ní ḟea-dair sé cá mbíonn sé ag dul.

³⁶ An ḟaid atá an solus agaiḃ creidiḋ sa tsolus, i dtreó go mbeaḋ siḃ i nḃúr gclann ag an solus. Do laḃair Íosa na neiṫe sin agus d’imṫiġ sé agus do ċeil sé é féin orṫa.

³⁷ Agus bíoḋ gur ḋein sé an oiread san mírḃúiltí os a gcóṁair níor ċreideadar ann;

³⁸ Ionus go gcóṁlíonfaí an ċaint aduḃairt Isáias Fáiḋ: A Ṫiġearna, cé ċreid a gcloistear uainn? Agus cé ḋó gur foill-siġeaḋ cuisle an Tiġearna?

³⁹ Uime sin níor ḟéadadar creideaṁaint, óir duḃairt Isáias airís:

⁴⁰ Do ḋall sé a súile, agus do ḋúr sé a gcroiḋe, sar a ḃfeicfidís le n-a súiliḃ agus sar a dtuigfidís ’n-a gcroiḋe, agus go n-iompóċaidís, agus go saorfainn iad.

⁴¹ Duḃairt Isáias na neiṫe sin nuair a ċonaic sé a ġlóire, agus nuair a laḃair sé air.

⁴² Aċ sa n-am gcéadna do ċreid a lán de sna h-uaċtaráin féin ann; aċ níor adṁuiġeadar é, le h-eagla roimis na Fairisíniġ, sar a gcurfaí as na sinagógaiḃ iad.

⁴³ Óir bá ṁó acu glóire daoine ’ná glóire Dé.

⁴⁴ Ansan do laḃair Íosa do ġuṫ árd, agus duḃairt sé: An t-é a ċreideann ionam-sa, ní h-ionam-sa a ċreideann sé aċ san t-é a ċuir uaiḋ mé.

⁴⁵ Agus an t-é a ċíonn mise, ċíonn sé an t-é a ċuir uaiḋ mé.

⁴⁶ Is am’ ṡolus do ṫánag ar an saoġal, ionus, an t-é a ċreideann ionam, ná fanfaḋ sé sa doirċeaċt.

⁴⁷ Agus má airiġeann aoinne mo ḃréiṫre agus ná coimeádfaiḋ sé iad, ní ṫugaim-se breiṫ air, óir ní ċun breiṫeaṁantais a ṫaḃairt ar an ndoṁan do ṫánag, aċ ċun an doṁain do ṡaoraḋ.

⁴⁸ An t-é ná tugann toraḋ orm-sa agus ná glacann mo ḃréiṫre, tá aige an t-é a ṫugann breiṫ air; an briaṫar atá ráiḋte agam-sa, taḃarfaiḋ an briaṫar san breiṫ air an lá déanaċ.

⁴⁹ Óir ní h-uaim féin do laḃras-sa, aċ an t-Aṫair a ċuir uaiḋ mé, ṫug sé sin órdú ḋom, cad déarfad agus cad a laḃarfad.

⁵⁰ Agus tá ḟios agam gur beaṫa ṡíoruiḋe a órdú. Na neiṫe a laḃraim, d’á ḃríġ sin, is mar aduḃairt an t-Aṫair liom do laḃraim iad.