Eoin 10 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL X. Isé Críost an dorus, agus isé Críost an t-aoḋaire fóġanta. Is aon é agus a aṫair.

¹ Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ, an t-é ná tagann an dorus isteaċ i gcró na gcaoraċ, aċ do ṫagann isteaċ ar a ṁalairt de ċuma le sárú, biṫeaṁnaċ iseaḋ é sin agus robálaiḋe.

² Aċ an t-é a ṫagann isteaċ an dorus, siné aoḋaire na gcaoraċ.

³ Osgalann an dóirseóir dó san, agus airiġid na caoire a ġuṫ, agus glaoḋann sé ar a ċaoire féin, as a n-ainim, agus seólann sé amaċ iad.

⁴ Agus nuair a ṡeólann sé amaċ a ċaoire féin gluaiseann sé rómpa, agus leanaid na caoire é, mar aiṫniġid siad a ġuṫ.

⁵ Aċ ní leanaid siad duine iasaċta, aċ teiṫid siad uaiḋ, mar ní aiṫniġid siad guṫ na ndaoine iasaċta.

⁶ Do laḃair Íosa an tsoluíd sin leó. Aċ ní ḟeadradar cad a ḃí aige d’á ráḋ leó.

⁷ Ansan duḃairt Íosa leó airís: Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ gur mise dorus na gcaoraċ.

⁸ Gaċ ar ṫáinig, biṫeaṁnaiġ agus robálaiṫe ab eaḋ iad, agus níor éist na caoire leó.

⁹ Is mise an dorus. Má’s tríom-sa a raġaiḋ duine isteaċ, saorfar é; agus geoḃaiḋ sé isteaċ agus amaċ, agus ġeoḃaiḋ sé an ḟosuiġeaċt.

¹⁰ Ní ṫagann an biṫeaṁnaċ aċ ċun ḃeiṫ ag guid agus ag marḃú agus ag dísgiú. Ṫánag-sa ionus go mbeaḋ an ḃeaṫa acu, agus go mbeaḋ sí acu níos iomadaṁla.

¹¹ Mise an t-aoḋaire fóġanta. Tugann an t-aoḋaire fóġanta a anam ar son a ċaoraċ.

¹² An fear tuarasdail áṁṫaċ, óir ní h-é an t-aoḋaire é, agus ní leis féin ná caoire, ċíonn sé an maċtíre ag teaċt, agus fágann sé na caoire agus teiṫeann sé; agus deineann an maċtíre foġail ar na caoire agus sgaipeann sé iad.

¹³ Agus teiṫeann an fear tuarasdail mar is fear tuarasdail é, agus ní’l speóis aige ins na caoire.

¹⁴ Mise an t-aoḋaire fóġanta agus aiṫniġim mo ċuid féin, agus aiṫniġid siad-san mé.

¹⁵ Fé mar a ḋ’aiṫniġeann an t-Aṫair mise is eaḋ ḋ’ aiṫniġim-se an t-Aṫair leis; agus tá m’anam agam ’á ṫaḃairt ar son mo ċaoraċ.

¹⁶ Agus tá caoire eile agam ná baineann leis an gcró so; agus tá orm iad san a ṫaḃairt liom, agus éistfid siad le m’ ġlór; agus beiḋ aon ċró aṁáin ann agus aon aoḋaire aṁáin.

¹⁷ Mar ġeall air seo atá gráḋ ag an Aṫair dom, mar go ḃfuilim ag taḃairt m’anama uaim, i dtreó go ndéanfainn é ġlacaḋ ċúġam airís.

¹⁸ Ní’l aoinne ’ġá ṫógaint uaim, aċ is uaim féin atáim ’ġá ṫaḃairt uaim; agus tá ar mo ċumas é ṫaḃairt uaim, agus tá ar mo ċumas é ṫógaint ċúġam airís. Siní an aiṫne a fuaras ó m’Aṫair.

¹⁹ D’eiriġ siosma airís idir na Iúdaiġ mar ġeall ar an gcaint sin.

²⁰ Agus duḃairt cuid acu: Is aṁlaid atá deaṁan ann, agus tá sé as a ṁeaḃair; cad ab aíl liḃ ag éisteaċt leis?

²¹ Duḃairt tuille acu: Ní caint fir go mbeaḋ deaṁan ann an caint sin; an ḃféadfaḋ deaṁan súile na ndall a ḋ’osgailt?

²² Agus ḃí féile an toirḃearṫa i n-Ierúsalem, agus sa ġeiṁreaḋ ab eaḋ é.

²³ Agus ḃí Íosa ag siuḃal sa teampul, i bpóirse Ṡalomóin.

²⁴ Agus ṫáinig na Iúdaiġ ’n-a ṫímpal, agus ḃíodar ’ġá ráḋ leis: An fada a leanfair ag baint an anama asainn? Má’s tú Críost, innis dúinn é go soiléir.

²⁵ D’ḟreagair Íosa iad: Táim ’ġá innsint daoiḃ, agus ní ċreideann siḃ é. Na h-oibreaċa atá agam ’á ḋéanaṁ i n-ainim ṁ’Aṫar, tá fiaḋnaise acu ’á ḋéanaṁ dom.

²⁶ Aċ ní ċreideann siḃ-se, mar ní de’m’ ċaoire-se siḃ.

²⁷ Éistid mo ċaoíre-se le m’ ġlór, agus aiṫniġim-se iad, agus leanaid siad mé.

²⁸ Agus tá an ḃeaṫa ṡíoruiḋe agam-sa ’á ṫaḃairt dóiḃ; agus ní caillfar go deó iad, agus ní ḋéanfaiḋ aoinne iad a ḋ’ḟuadaċ as mo láiṁ-se.

²⁹ Tá an níḋ a ṫug m’Aṫair dom níos mó ’ná gaċ uile níḋ; agus ní féidir d’aoinne fuadaċ as láiṁ m’Aṫar.

³⁰ Is aon mise agus an t-Aṫair.

³¹ Ansan do ṫóg na Iúdaiġ na cloċa ċun gaḃáil do ċloċaiḃ ann.

³² D’ḟreagair Íosa iad: Tá a lán oibreaċa fóġanta taisbeánta agam daoiḃ ó m’Aṫair; cé’cu obair acu go ḃfuil siḃ ag gaḃail do ċloċaiḃ ionam mar ġeall air?

³³ D’ḟreagair na Iúdaiġ é: Ní mar ġeall ar obair ḟóġanta atáimíd ag gaḃáil do ċloċaiḃ ionat, aċ mar ġeall ar ḋiaṁaslad, agus go ndeineann tú Dia ḋíot féin, bíoḋ gur duine ṫu.

³⁴ D’ḟreagair Íosa iad: Ná fuil sgríoḃṫa i nḃúr ndlíġ féin, Duḃart-sa, is déiṫe siḃ?

³⁵ Má duḃairt sé gur ḋéiṫe iad súd gur laḃraḋ briaṫar Dé leó, agus náċ féidir an scriptiúir do ċur ar neaṁníḋ,

³⁶ An t-é a ḃeannuiġ an t-Aṫair agus do ċuir sé uaiḋ ar an saoġal, an ndeir siḃ-se leis, Tá diaṁaslaḋ agat ’á ḋéanaṁ, toisg go nduḃart, Is mé Mac Dé?

³⁷ Mura ndeinim oibreaċa m’Aṫar ná creidiḋ mé.

³⁸ Aċ má ḋeinim, mura maiṫ liḃ mise ċreideaṁaint, creidiḋ na h-oibreaċa, i dtreó go mbeiḋ ḟios agaiḃ an t-Aṫair a ḃeiṫ ionam-sa agus mise sa n-Aṫair.

³⁹ Ansan ḃíodar a d’iarraiḋ beirṫe air; agus d’imṫiġ sé as a laṁaiḃ.

⁴⁰ Agus d’imṫiġ sé airís ṫar Iórdan, ċun na h-áite ’n-a raiḃ Eóin ag baisteaḋ ar dtúis; agus d’ḟan sé ansan.

⁴¹ Agus ṫáinig a lán daoine ag triall air, agus deiridís: Níor ḋein Eóin aon níḋ mírḃúilteaċ;

⁴² Aċ na neiṫe go léir aduḃairt Eóin ’n-a ṫaoḃ so dob’ ḟíor iad. Agus do ċreid a lán ann.