Eoin 1 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL I. Diaḋaċt Críost agus a Inċolnaḋ. Fiaḋnaise á ḋéanaṁ ag Eóin air. Críost ag tosnú ar a ḋeisgiobuil do ġlaoḋaċ.

¹ I dtusaċ do ḃí an Briaṫar, agus ḃí an Briaṫar i ḃfoċair Dé, agus Dia ad eaḋ an Briaṫar.

² Do ḃí so i dtusaċ i ḃfoċair Dé.

³ Is tríd a deineaḋ an uile níḋ, agus gan é níor deineaḋ aon níḋ d’ár deineaḋ.

⁴ Is ann á ḃí beaṫa, agus b’é solus na ndaoine an ḃeaṫa.

⁵ Agus taiṫneann an solus sa dorċadas, agus níor ġlac an dorċadas é.

⁶ Ḃí fear a cuireaḋ ó Ḋia, agus Eóin ab ainim dó.

⁷ Ṫáinig sé sin ċun fiaḋnaise, ionus go ndéanfaḋ sé fiaḋnaise i dtaoḃ an tsoluis, ionus go gcreidfeaḋ gaċ aoinne tríd.

⁸ Níor ḃ’é an solus é, aċ ċun fiaḋnaise ḋéanaṁ i dtaoḃ an tsoluis.

⁹ Dob’ é sin an solus fíor a ṡoillsiġeann gaċ duine d’á dtagann ar an saoġal so.

¹⁰ Ḃí sé ar an saoġal, agus is tríd a deineaḋ an saoġal, agus níor aiṫin an saoġal é.

¹¹ Is ċun a ċoda féin a ṫáinig sé, agus níor ġlac a ṁuintir féin é.

¹² Aċ an méid a ġlac é ṫug sé ḋóiḃ go ndéanfaí clann Dé ḋóiḃ, an ṁuintir a ċreideann i n-a ainim.

¹³ Nác a’ folaiḃ, ná a’ toil na colna, ná ó ṫoil fir, a ṡíolradar, aċ ó Ḋia.

¹⁴ Agus do ḋein feóil de’n Ḃriaṫar, agus do ċóṁnuiġ i n-ár measg, agus ċonacamair a ġlóire mar ġlóire Aon Ṁic an Aṫar, lán de ġrásta agus d’ḟírinne.

¹⁵ Tugann Eóin fiaḋnaise ’n-a ṫaoḃ, agus laḃrann sé os árd agus deir sé: B’é seo an t-é ar a nduḃart: An t-é atá le teaċt am’ ḋiaiḋ do cuireaḋ róṁam é, óir ḃí sé róṁam.

¹⁶ Agus as a líonṁaire iseaḋ ġlacamairne go léir, agus grásta ar ġrásta.

¹⁷ Óir do tugaḋ an dlíġ tré Ṁaois, agus do deineaḋ grásta agus fírinne tré Íosa Críost.

¹⁸ Ní ḟeacaiḋ aoinne riaṁ Dia; an t-Aon Ṁac atá i n-uċt an Aṫar isé ḋ’aiṫris.

¹⁹ Agus sidé fiaḋnaise Eóin, nuair a ċuir na Iúdaig ag triall air ó Ierúsalem sagairt agus leḃíteaċa ċun a ḟiafraiġe ḋe, Cé h-é ṫusa?

²⁰ Agus d’aḋṁuiġ sé, agus níor ṡéan sé; agus d’aḋṁuiġ sé: Ní mise Críost.

²¹ Agus d’ḟiafraiġeadar de: Cad eile má ’seaḋ? An tu Elias? Agus duḃairt sé: Ní mé. An tu an fáiḋ?

²² Agus duḃairt sé: Ní mé. Duḃradar leis, d’á ḃríġ sin: Cé h-é ṫu, ionus go mbéarfaimís freagra ag triall ar an muintir a ċuir anso sinn?

²³ Cad deirir ad’ ṫaoḃ féin? Duḃairt sé: Guṫ duine iseaḋ mé ag glaoḋaċ sa ḃfásaċ, Deiniḋ slíġ an Tiġearna do ḋíriú; mar aduḃairt Isáias fáiḋ.

²⁴ Agus de sna Fairisíniġ ab eaḋ na teaċtairí.

²⁵ Agus do ċeistiġeadar é, agus duḃradar leis: Cad ċuige go ndeineann tú baisteaḋ mura tu Críost ná Elias, ná an fáiḋ?

²⁶ D’ḟreagair Eóin iad agus duḃairt sé leó: Deinim-se baisteaḋ i n-uisge, aċ tá ’n-a ṡeasaṁ i nḃúr measg duine náċ aiṫin daoiḃ-se.

²⁷ Siné an t-é atá ag teaċt am’ ḋiaiḋ-se agus go ḃfuil tusaċ aige orm, agus náċ fiú mise go ndéanfainn iall a ḃróige do sgaoileaḋ.

²⁸ Do ṫárla na neiṫe sin i mBetánia lastall de’n Iórdan, mar a raiḃ Eóin ag baisteaḋ na ndaoine.

²⁹ An lá ’n-a ḋiaiḋ san do ċonaic Eóin Íosa ar teaċt fá n-a ḋéin, agus duḃairt sé: Féaċ Uan Dé, féaċ an t-é a ṫógann peacaḋ an doṁain.

³⁰ Sidé an t-é ar a nduḃart: Tá fear ag teaċt am’ ḋiaiḋ, agus do luaḋaḋ róṁam é, óir do ḃí sé róṁam;

³¹ Agus níor aiṫinġeas-sa é, aċ ionus go dtaisbeánfaí d’Israél é, uime sin iseaḋ do ṫánag-sa ag déanaṁ baiste i n-uisge.

³² Agus do ṫug Eóin fiaḋnaise uaiḋ agus duḃairt: Do ċonac an Spioraid Naoṁ ag teaċt anuas ó neaṁ i rioċt colúir, agus do stad sé air.

³³ Agus níor aiṫniġeas-sa é, aċ an t-é a ċuir mé ag déanaṁ baiste i n-uisge duḃairt sé liom: An t-é go ḃfeicfir an Spioraid ag túirling air agus ag fanṁaint air, siné an t-é a ḋeineann baisteaḋ sa Spioraid Naoṁ.

³⁴ Agus do ċonac; agus ṫugas fiaḋnaise gur b’é Mac Dé é seo.

³⁵ An lá ’n-a ḋiaiḋ san airís ḃí Eóin ’n-a stad, agus beirt d’á ḋeisgiobuil,

³⁶ Agus ḃí sé ag féaċaint ar Íosa ag siuḃal, agus duḃairt sé: Féaċ Uan Dé.

³⁷ Agus d’airiġ an ḃeirt deisgiobul é ag ráḋ na cainte, agus do Leanadar Íosa.

³⁸ Agus d’iompuiġ Íosa, agus ċonaic sé iad ’ġá leanṁaint, agus duḃairt sé leó: Cad ’tá uaiḃ? Agus duḃradar leis: A Rabbí (sé sin le ráḋ, a Ṁáiġistir), cá gcóṁuiġeann tú?

³⁹ Agus duḃairt sé leó: Tagaiḋ agus feiciḋ. Agus ṫánadar agus ċonacadar cár ċóṁnuiġ sé, agus d’ḟanadar i n’ḟoċair an lá san; agus ḃí sé tímpal an deiċṁaḋ h-uair.

⁴⁰ Agus duine de’n ḃeirt a ḃí ag éisteaċt le h-Eóin agus do lean Íosa ab eaḋ Aindrias, drioṫáir Ṡímóin ar ar tugaḋ Peadar.

⁴¹ Do fuair sé sin ar dtúis a ḋrioṫáir féin, Símón, agus duḃairt sé leis; do fuaramair an Messias (sé sin le ráḋ, an Críost).

⁴² Agus ṫug sé leis é ag triall ar Íosa. Agus d’ḟéaċ Íosa air, agus duḃairt sé: Tusa Símón mac Ióna. Taḃarfar ort Céṗas (eaḋon Peadar).

⁴³ Ba ṁian leis dul, lár n-a ṁáireaċ, go Gaililí, agus do fuair sé Pilib; agus duḃairt Íosa leis; lean mise.

⁴⁴ Agus ó Ḃetsaida, ó ċaṫair Aindriais agus Ṗeadair, ab eaḋ Pilib.

⁴⁵ Agus do fuair Pilib Natanaél agus duḃairt sé leis: An t-é úd ar ar sgríḃ Maois sa dlíġ, agus na fáiḋe, do fuaramair é, Íosa mac Ióseṗ ó Nasaret.

⁴⁶ Agus duḃairt Natanaél: An féidir aon níḋ fóġanta ṫeaċt ó Nasaret? Deir Pilib leis, Tar agus feic.

⁴⁷ Agus ċonaic Íosa Natanaél, agus duḃairt sé: Sin Israél-íteaċ fírinneaċ ná fuil feall ann.

⁴⁸ Agus duḃairt Natanaél: Conus aiṫniġeann tú mé? Duḃairt Íosa leis ’ġá ḟreagraḋ: Sar ar ġlaoiḋ Pilib ort, nuair a ḃís fé’n gcrann fíge, do ċonac tu.

⁴⁹ D’ḟreagair Natanaél agus duḃairt sé: A Ṁáiġistir, is tusa Mac Dé, is tusa rí Israéil.

⁵⁰ D’ḟreagair Íosa agus duḃairt: Toisg mé ’ġa ráḋ leat: Ḃíos ag féaċaint ort agus tú fé’n gcrann fíge, creideann tú. Ċífir neiṫe is mó ’ná san.

⁵¹ Agus duḃairt sé leis: Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ, ċífiḋ siḃ na flaiṫis ar osgailt, agus aingil Dé ag dul suas agus ag teaċt anuas ar Ṁac an Duine.