Xuíces 5 - Biblia SEPT

A Cántiga de Déborah

¹ Aquel día púxose a cantar Déborah, á par que Barac —o fillo de Abinoam—, deste xeito:

² —"Ó colleren as redes os líderes en Israel, cando o pobo se ofrece voluntario, loade o Señor!

³ Escoitade, reis; poñede oídos, príncipes. Para o Señor eu cantarei; eu tanxerei para o Señor, Deus de Israel.

⁴ Señor: cando saíches de Seir, no teu avanzar desde o campo de Edom, a terra tremeu; tamén os ceos zumegaron; mesmo as nubes deitaron auga;

⁵ os montes derretéronse diante do Señor: este Sinaí, diante do Señor, Deus de Israel.

⁶ Nos días de Xamgar, o fillo de Anat; nos días de Iael, desapareceran as vereas, e os camiñantes tiñan que andar polas corredoiras.

⁷ Acabaron os líderes: non volveu habelos en Israel, ata que se ergueu Déborah: xurdiu unha nai en Israel.

⁸ Elixíanse deuses novos: daquela, tiñan a guerra ás portas. E non se vía escudo nin lanza entre corenta mil en Israel.

⁹ O meu corazón para os capitáns de Israel; cando o pobo se ofrece voluntario, loade ó Señor!

¹⁰ Os que cabalgades sobre asnos brancos, os que vos sentades encima dos tapices, e mais os que ides de camiño, matinade.

¹¹ Onde daban berros os capataces entre os augadoiros, alí cantarán as vitorias do Señor, as vitorias na súa terra ceibe, en Israel. Daquela o pobo do Señor baixou cara ás portas.

¹² Esperta, esperta, Déborah; esperta, esperta, entoa unha cántiga! Érguete, Barac!, e leva os teus presos, fillo de Abinoam!

¹³ Entón baixou o sobrevivente, coma os adaís; o pobo do Señor baixou, o mesmo cós guerreiros.

¹⁴ Chegan os de Efraím, que arraiga en Amalec. Detrás del, Benxamín coas súas tropas; de Maquir baixaron os capitáns; e de Zebulón, os que levan o bastón de mando.

¹⁵ Os príncipes de Isacar están con Déborah: tanto Isacar como Barac, foron ó val, tralas súas pisadas. Nos clans de Rubén houbo grandes perplexidades no corazón.

¹⁶ Por que ficas entre os curros, para escoitar os asubíos dos pastores? Nos clans de Rubén houbo grandes perplexidades no corazón.

¹⁷ Galaad habitou para alá do Xordán; e Dan, por que viviu nos barcos?; Axer morou na beira do mar, estableceuse nos seus portos.

¹⁸ E Zebulón desafiou a morte, e tamén Naftalí nos outeiros do campo.

¹⁹ Chegaron reis e guerrearon; batallaron entón os reis de Canaán, en Zanac —onda as augas de Meguido—, sen que pillasen espolios de prata.

²⁰ Desde os ceos loitaron elas: as estrelas, sen saíren do seu curso, loitaron contra Sísera.

²¹ O torrente Quixón arrebatounos: o torrente vello, o torrente Quixón. Camiña con forza, miña alma!

²² Entón resoaron os cascos dos cabalos, a galope, a galope dos seus poldros.

²³ Maldicide a Meroz!, dixo o anxo do Señor; maldicide rexamente ós seus veciños, por non viren auxiliar ó Señor, a axudar ó Señor cos seus guerreiros!

²⁴ Bendita sexa entre as mulleres Iael! —a muller de Héber, o quenita—, bendita entre as mulleres das tendas!

²⁵ El pediu auga, e ela deulle leite; en copa de honra, ofreceulle requeixo.

²⁶ A súa man ó fungueiro alongou, e a súa dereita ó martelo dos obreiros. Petoulle a Sísera, e fendeulle o cranio; mallou nel, e perforoulle as tempas.

²⁷ Inclinouse ós pés dela e caeu deitado; ós seus pés abaixouse e caeu; onde se abaixou, alí caeu derreado.

²⁸ Pola fiestra ollaba e laiaba a nai de Sísera, polo cancelo. Por que o seu carro demora tanto en chegar?; por que van tan a modo as rodas dos seus carros?

²⁹ A máis sabia das súas damas, respóndelle: Certo!, e repítelle as mesmas palabras.

³⁰ Non será que pillaron e repartiron os espolios? Unha ou dúas mozas para cada home!; espolios de tecidos de cores para Sísera; a presa de teas variadas; un ou dous panos de cores, para o pescozo das prisioneiras.

³¹ Así morran os teus inimigos, Iavé; e sexan os que te aman coma o sol cando se ergue, cheo de esplendor". E descansou o país durante corenta anos.