Xuíces 20 - Biblia SEPT

A guerra contra Benxamín

¹ E saíron todos os fillos de Israel, congregouse a asemblea coma un só home —desde Dan ata Beerxeba e o país de Galaad—, onda Iavé, en Mispah.

² E presentáronse os xefes de todo o pobo e todas as tribos de Israel na asemblea do pobo de Deus: catrocentos mil homes de a pé, cinguidos de espada.

³ (E oíron os fillos de Benxamín que subiran os fillos de Israel a Mispah). E dixeron os fillos de Israel: "Contade como se fixo tal infamia".

⁴ E interveu o home levita o marido da muller asasinada, e dixo: "Entrei eu e mais a miña concubina a Guibah de Benxamín, para pasar a noite;

⁵ Alporizáron—se contra min os homes de Guibah e rodearon de noite a casa por causa miña, intentando matarme; á miña concubina violárona e morreu.

⁶ E collín a miña concubina, tronceina en anacos e envieina por todo o territorio da herdanza de Israel (pois fixeran unha infamia e unha atrocidade en Israel).

⁷ Xa que todos vosoutros sodes fillos de Israel, ofrecede aquí un consello e unha resolución".

⁸ E ergueuse todo o pobo de Israel coma un só home, dicindo: —"Que non marche ninguén á súa tenda, nin lisque ninguén para o seu lar.

⁹ E agora esta é a resolución que tomaremos sobre Guibah: iremos contra ela, botando sortes;

¹⁰ e sacaremos dez homes por cada cen de todas as tribos de Israel, e cen por cada mil, e mil por cada dez mil, para collermos fornecemento para o pobo, e facer a incursión contra Guibah de Benxamín, por mor da ruindade que fixo contra Israel".

¹¹ E congregáronse todos os de Israel contra a vila, xunguidos coma un só home.

¹² E as tribos de Israel enviaron homes por toda a tribo de Benxamín, dicindo: —"A que vén ese mal que argallastes entre vós?

¹³ Pois agora entregádenos os homes fillos de Belial que hai en Guibah, para que os fagamos morrer e borremos o oprobio de Israel". Pero os benxaminitas non quixeron escoitar a voz de seus irmáns, os fillos de Israel.

¹⁴ E xuntáronse os fillos de Benxamín procedentes das vilas, en Guibah, para saíren á loita contra os fillos de Israel.

¹⁵ E dos fillos de Benxamín procedentes das vilas chegáronse a contar no día aquel vinte e seis mil homes, cinguidos de espada, descontando os veciños de Guibah, que viñan sendo setecentos homes escolleitos.

¹⁶ Entre esa morea de xente había setecentos homes escolleitos, zurdos, todos eles capaces de lanzar unha pedra a un pelo sen fallaren.

¹⁷ E dos homes de Israel —descontado Benxamín— chegáronse a contar catrocentos mil homes cinguidos de espada, todos eles guerreiros.

¹⁸ Erguéronse e subiron a Betel, consultaron a Deus e dixeron os fillos de Israel: —"Quen de nós subirá o primeiro para a loita contra os fillos de Benxamín?" E respondeu Iavé: —"O primeiro será Xudá".

¹⁹ E erguéronse os fillos de Israel pola mañá e acamparon por riba de Guibah.

²⁰ Saíu cada un de Israel para a loita contra Benxamín e dispuxéronse en orde de batalla contra Guibah.

²¹ Saíron os fillos de Benxamín de Guibah e botaron por terra no día aquel a vinte e dous mil homes de Israel.

²² Logo que se refixo o pobo de guerra de Israel, xuntáronse para se bateren na loita no lugar onde batallaran o primeiro día.

²³ E subiron os fillos de Israel, choraron diante de Iavé ata o serán e consultaron o Señor, dicindo: —"Convén presentar de novo a loita ós fillos de Benxamín, o noso irmán?" E dixo Iavé: —"Subide contra el".

²⁴ E achegáronse os fillos de Israel ós fillos de Benxamín no segundo día.

²⁵ Saíu Benxamín ó encontro deles desde Guibah, no segundo día, e botaron por terra outra vez a dezaoito mil homes dos fillos de Israel, todos eles cinguidos de espada.

²⁶ E rubiron todos os fillos de Israel —o pobo enteiro—, chegaron a Betel, choraron diante do Señor, e xaxuaron aquel día ata o serán; ofreceron holocaustos e sacrificios pacíficos diante de Iavé.

²⁷ E consultaron os fillos de Israel a Iavé (e estaba alí, naquel entón, a Arca da Alianza de Deus,

²⁸ e Pinhás —o fillo de Elazar, fillo de Aharón—, exercía diante dela naquel tempo): —"Logo deberemos saír de novo para a loita contra os fillos de Benxamín, noso irmán, ou renunciar?" E dixo Iavé: —"Subide, que mañá vounos poñer nas vosas mans".

²⁹ E Israel puxo emboscadas ó redor de Guibah.

³⁰ Subiron os fillos de Israel contra os fillos de Benxamín o terceiro día e presentaron batalla a Guibah como das outras veces.

³¹ E saíron os fillos de Benxamín ó encontro do pobo, arredando da vila, e comezaron a mallar no pobo, botándoos por terra como as outras veces polas corredoiras que soben unha delas a Betel e a outra a Guibah, polo campo (chegando a matar arredor de trinta e dous de Israel).

³² E dixeron os fillos de Benxamín: —"Xa os temos derrotados, como da primeira vez". Pero os fillos de Israel dixeran: —"Que veñan e os arredaremos da vila cara ás corredoiras".

³³ Erguéronse entón dos seus postos todos os homes de Israel, e presentaron batalla en Baal—Tamar. E os da emboscada de Israel chimpáronse fóra do seu lugar ó oeste de Gueba.

³⁴ E chegaron enfronte de Guibah dez mil homes escollidos de todo Israel e fortaleceuse a loita; eles non se decataban do mal que lles estaba vindo enriba.

³⁵ E Iavé derrotou a Benxamín ante Israel e os fillos de Israel botaron por terra no día aquel a vinte e cinco mil cen homes de Benxamín, todos eles cinguidos de espada.

³⁶ Viron os fillos de Benxamín que estaban vencidos e os homes de Israel cederon terreo, pois confiaban na emboscada que puxeran contra Guibah.

³⁷ E os da emboscada déronse présa para arremeteren contra Guibah; foron adiante e pasaron a toda a vila polo gume da espada.

³⁸ (Os homes de Israel quedaran nun sinal cos da emboscada: que estes farían subir da vila unha columna de fume).

³⁹ Arredáronse da loita os homes de Israel e os de Benxamín comezaron a mallar neles, botando por terra a uns trinta homes, pois dixeran: "De certo xa os temos vencidos, como na primeira batalla".

⁴⁰ Pero velaquí o sinal: unha columna de fume comezou a subir da vila. E ollaron os de Benxamín para atrás, e velaquí que rubía ata o ceo a fogueira da vila.

⁴¹ Entón os homes de Israel deron volta e quedaron estarrecidos os homes de Benxamín, pois viron o mal que lles viña enriba.

⁴² E volveron as costas ante os homes de Israel polo camiño do deserto; pero atrapounos a loita e ós que saían das vilas desfacíanos polo medio e medio.

⁴³ Envolveron ós de Benxamín, perseguíronos decote, e abouxáronos sen respiro ata chegar enfronte de Guibah polo oriente.

⁴⁴ E caeron dos de Benxamín dezaoito mil homes, todos eles xente guerreira.

⁴⁵ E volveron as costas os que quedaban e dirixíronse cara ó deserto, onde a Rocha de Rimón, e foron atrapados nas corredoiras cinco mil homes. Perseguíronos os israelitas ata Guidom e mataron a dous mil deles.

⁴⁶ E foron todos os mortos de Benxamín no día aquel vinte e cinco mil homes, cinguidos de espada, todos eles xente guerreira.

⁴⁷ Con todo, seiscentos homes dos que volveran as costas dirixíronse cara ó deserto, onda a Rocha de Rimón, e ficaron na Rocha de Rimón catro meses.

⁴⁸ Os homes de Israel volvéronse contra os fillos de Benxamín e pasaron polo gume da espada a totalidade da vila, comprendido o gando e todo o que atopaban. Ademais prendíanlles lume a todas as vilas que encontraban.