Xosué 14 - Biblia SEPT

As partillas da banda occidental do Xordán

¹ Estes son os eidos que herdaron os fillos de Israel na terra de Canaán, e que distribuíron Elazar o sacerdote, Xosué, fillo de Nun, e os xefes de familia das tribos dos fillos de Israel.

² A súa herdanza asignouse por sortes, como establecera o Señor por medio de Moisés para as nove tribos e mais para a outra media,

³ pois Moisés dera xa herdanza a dúas tribos e media na outra banda do Xordán, pero ós levitas non lles dera eidos no medio deles.

⁴ Como os fillos de Xosé formaban dúas tribos —Menaxés e Efraím—, non deron parte ós levitas no país, fóra das cidades de residencia, cos arredores para a súa habenza e seu gando menor.

⁵ Tal como mandara o Señor a Moisés, dese xeito fixeron os fillos de Israel, e partillaron o país.

A herdanza de Caleb

⁶ Achegáronse os fillos de Israel a Xosué en Guilgal, e díxolle Caleb, fillo de Iefuneh, o quenizeo: —"Ti ben sabes o que lle prometeu o Señor a Moisés, o home de Deus, verbo de min e mais de ti, en Cadex—Barnea.

⁷ Eu tiña xa corenta anos cando Moisés, o servo de Deus, me enviou desde Cadex—Barnea a percorrer o país, e, en volvendo, deille novas de acordo co meu corazón.

⁸ Meus irmáns, que subiron comigo, fenderon o corazón do pobo, namentres que eu camiñei detrás do Señor, o meu Deus.

⁹ E xurou Moisés naquel día, dicindo: a terra que pisaron os teus pés, logo non ha de ser decote eido para ti e para teus fillos?, pois camiñaches detrás do Señor, o meu Deus.

¹⁰ E agora, velaquí que o Señor retivo a miña vida, como prometera, durante corenta e cinco anos, desde que llo anunciou Moisés, cando Israel andaba polo deserto; e agora, velaquí que teño hoxe oitenta e cinco anos.

¹¹ Non obstante, aínda agora estou forte como no día que me enviou Moisés para a loita, e para me desenvolver con soltura.

¹² Rógoche, pois, que me deas a montaña esa á que se referiu o Señor naquel día, pois xa oíches entón que estaban alí os anaquitas, e que as cidades eran grandes e ben defendidas. Pero pode ser que o Señor estea comigo, de xeito que consiga botalos, como El dixo".

¹³ Entón Xosué bendiciuno e deulle Hebrón como herdanza a Caleb, fillo de Iefuneh.

¹⁴ Por iso Hebrón foi para Caleb, fillo de Iefuneh, o quenizeo, en herdanza, ata o día de hoxe, porque camiñou detrás do Señor, Deus de Israel.

¹⁵ O nome de Hebrón era antes Quiriat—Arbá (por mor do máis grande dos anaquitas). E o país repousou da loita.