Xeremías 42 - Biblia SEPT

¹ Entón todos os xenerais das tropas, en especial Iohanán, fillo de Caréah, e Iezanías, fillo de Hoxaías, e todo o pobo desde o máis pequeno ata o máis grande, achegáronse

² A Xeremías, o profeta, para lle dicir: Que a nosa súplica sexa ben recibida por ti; reza por nós ó Señor, o teu Deus, por este resto, pois de moitos quedamos uns poucos, como os teus ollos están a ver.

³ Que o Señor, o teu Deus, nos mostre o camiño que temos que seguir, e as cousas que debemos facer.

⁴ Entón Xeremías, o profeta, repúxolles: —De acordo. Vou interceder ante o Señor, o voso Deus, de acordo coas vosas súplicas, e todo canto o Señor vos responda, héivolo de comunicar; non vos gardarei oculto nada.

⁵ E eles dixéronlle a Xeremías: —Que o Señor sirva de testemuña verdadeiro e fiel contra nós, se nós obramos conforme a todas as palabras que o Señor, o teu Deus, che comunique a ti para nós:

⁶ Sexa favorable ou desfavorable, farémoslle caso á voz do Señor, noso Deus, o digno de confianza a quen nós te mandamos, para que a sorte nos sexa boa. De certo, farémoslle caso á voz do Señor, o noso Deus.

Oráculos de resposta profética

⁷ E ó cabo de dez días veulle a palabra do Señor a Xeremías,

⁸ quen chamou a Iohanán, fillo de Caréah e a todos os xenerais das tropas que estaban con el e a todo o pobo desde o máis pequeno ata o máis grande,

⁹ e díxolles: —Así fala o Señor, Deus de Israel, a quen vós me mandastes presentarlle a vosa súplica:

¹⁰ Se volvedes a habitar neste país, eu construireivos e non vos destruirei, plantareivos e non vos arrincarei; Moito sinto o mal que vos fixen!

¹¹ Non lle teñades medo ó rei de Babilonia, a quen agora estades temendo; non lle teñades medo —é o Señor quen fala—: vede: eu estou convosco para salvarvos e para librarvos da súa man.

¹² Infundireille misericordia para con vós e compadecerase de vós e deixaravos habitar na vosa terra.

¹³ Pero vós estades a dicir: "Non viviremos neste país" —desobedecendo a voz do Señor, o voso Deus.

¹⁴ Isto é que dicides: Resistamos, pois iremos ó país de Exipto, onde nin veremos a guerra, nin escoitaremos a voz da trompeta, nin pasaremos fame de pan e onde viviremos".

¹⁵ Por iso, escoitade agora a palabra do Señor, resto de Xudá: Así fala o Señor dos Exércitos, o Deus de Israel: se vós vos empeñades en ir a Exipto, e se ides para habitar alí,

¹⁶ A espada da que vós tendes medo estará alí, alcanzaravos a vós no país de Exipto; e a fame, que tanto medo vos dá, perseguiravos deica Exipto, e morreredes alí.

¹⁷ Alí estarán todos os homes que decidiron marchar a Exipto, para viviren alí, morrerán pola espada, de fame e de peste, e non quedará deles supervivente, nin escapado da presenza do desastre que eu mandarei contra eles.

¹⁸ Así fala o Señor dos Exércitos, o Deus de Israel: O mesmo que a miña ira e o meu noxo se verteron sobre os habitantes de Xerusalén, así tamén se verterá a miña ira sobre vós, cando entredes en Exipto; serviredes de fórmula de imprecación e de exemplo de desolación, de maldición e de inxuria, e non volveredes a ver este lugar.

¹⁹ O Señor divos a vós, resto de Xudá: Non vaiades a Exipto. Que vos quede ben sabido, que eu me converto hoxe en testemuña contra vós.

²⁰ Certamente fun enganado por vós mesmos, pois mandástesme onda o Señor, o voso Deus, dicindo: "Intercede por nós ante o Señor, o noso Deus, e todo canto o Señor o noso Deus che diga, móstranolo, que o faremos".

²¹ Mostréivolo hoxe, pero vós non lle facedes caso nin á voz do Señor, o voso Deus, nin a todo o que el mandou dicirvos.

²² Pois agora tende ben sabido que morreredes pola espada, de fame e de peste no lugar a onde quixestes ir vivir.