Xeremías 29 - Biblia SEPT

Escrito de Xeremías ós deportados no ano 598

¹ Estas son as palabras do escrito que desde Xerusalén mandou Xeremías, o profeta, ó resto dos anciáns desterrados, ós sacerdotes, ós profetas e a todo o pobo, que deportou Nabucodonosor de Xerusalén a Babilonia,

² despois de que o rei Ieconías, a raíña nai, o persoal da corte, os principais de Xudá e de Xerusalén, os técnicos e os ferreiros deixaron Xerusalén.

³ Mandouno a Nabucodonosor, rei de Babilonia, por Elasah fillo de Xafán, e por Guermarías, fillo de Hilquías, ós que Sedecías, o rei de Xudá mandaba a Babilonia.

⁴ Así fala o Señor dos Exércitos, o Deus de Israel, a todos os desterrados que eu deportei de Xerusalén a Babilonia:

⁵ Construíde casas e habitádeas, plantade terreos e comede os seus froitos.

⁶ Casade e tende fillos e fillas, tratade de casar ós vosos fillos e ás vosas fillas, para que vos dean netos e netas; multiplicádevos aí, e non minguedes.

⁷ Procurade a fartura da cidade a onde eu vos desterrei, rezade ó Señor por ela, xa que a súa fartura será a vosa fartura.

⁸ Así fala o Señor dos Exércitos, o Deus de Israel: Que non vos enganen os profetas que están entre vós, nin os vosos adiviños: Non lles fagades caso ós vosos soños, que vós mesmos provocades.

⁹ Ollade que vos profetizan ilusións no meu Nome, Eu non os mandei —é o Señor quen fala—.

¹⁰ —Así fala o Señor: tan axiña como se lle cumpran a Babilonia os setenta anos, heivos facer unha visita, para cumprir convosco a miña promesa de vos traer outra vez a este lugar.

¹¹ Soamente eu coñezo os proxectos que eu planeo para vós —é o Señor quen fala—, proxectos de fartura e non de desgraza, de darvos un porvir e unha esperanza.

¹² Habédesme invocar e viredes onda min; rezarédesme a min, e eu escoitareivos.

¹³ Andaredes á miña procura e habédesme atopar. Buscarédesme de todo corazón,

¹⁴ e eu deixarei que me atopedes —é o Señor quen fala— para cambiar a vosa sorte: xuntareivos de entre todas as nacións e lugares a onde vos dispersei —é o Señor quen fala— e fareivos volver de novo a este lugar de onde vos levei cativos.

¹⁵ Si, vós dicides: "O Señor suscitounos profetas en Babilonia".

¹⁶ Así fala o Señor acerca do rei que senta no trono de David e de toda a xente que vive nesta cidade, os vosos irmáns que non saíron convosco para a catividade.

¹⁷ Así fala o Señor dos Exércitos: —Vede: vou mandar contra eles a espada, a fame e a peste e vounos volver coma figos pasados, que de malos non se poden comer.

¹⁸ Vounos perseguir coa espada, coa fame e coa peste, e convertelos en algo arrepiante para todos os reinos da terra, que se nomeará nas maldicións: desolación, burla e vergonza entre todas as nacións a onde os dispersei.

¹⁹ Xa que non escoitaron as miñas palabras —é o Señor quen fala— aínda que eu lles mandei os meus servos, os profetas: madruguei a mandalos, pero non fun escoitado —é o Señor quen fala—.

²⁰ E vós, todos os deportados que eu mandei de Xerusalén a Babilonia, escoitade a palabra do Señor:

²¹ —Así fala o Señor dos Exércitos, o Deus de Israel, acerca de Acab, fillo de Colaías e de Sedecías, fillo de Maseías, que profetizan mentiras no meu Nome: "Mirade que os entrego no poder de Nabucodonosor, rei de Babilonia, para que os axustice diante dos vosos mesmos ollos.

²² Todos os desterrados de Xudá que viven en Babilonia recollerán da súa historia esta maldición: que te trate o Señor coma a Sedecías e coma a Acab, a quen o rei de Babilonia asou no lume.

²³ Pola súa culpa cometeuse unha deshonra en Israel: cometeron adulterio coa muller do seu próximo e dixeron cousas falsas no meu Nome, cousas que eu non lles mandei. Quen o sabe e é testemuña son eu —é o Señor quen fala—".

Anuncio de castigo contra un falso profeta do desterro

²⁴ Dille a Xemaías, o de Nehelam:

²⁵ —Así fala o Señor dos Exércitos, o Deus de Israel: ti mandaches no teu nome uns escritos a toda a poboación que reside en Xudá e ó sacerdote Sefanías, fillo de Maseías, e a todos os sacerdotes, dicíndolles:

²⁶ "O Señor constitúete sacerdote, sucesor do sacerdote Iehoiadá para seres o responsable do templo e de todo aquel que se considere profeta da destrución: a este tal méteo no cepo e na cadea.

²⁷ Entón por que non reprendiches a Xeremías, natural de Anatot, quen se considera o voso profeta?

²⁸ Canta culpa ten! Chegou a nos mandar dicir en Babilonia: A cousa vai para lonxe: facede casas e vivide nelas, plantade terreos e comede os seus froitos".

²⁹ O sacerdote Sefanías leulle esta carta a Xeremías, o profeta.

³⁰ E veulle a Xeremías esta palabra do Señor:

³¹ —Mándalles dicir a todos os deportados: Así fala o Señor acerca de Xemaías, o nehelamita: "Xa que Xemaías vos anunciou oráculos sen que eu o mandase, e deste xeito vos fixo confiar en ilusións, inxustamente,

³² Así fala o Señor: Velaquí que eu lle pedirei contas a Xemaías, o nehelamita, e á sua descendencia, non terá ningún descendente que habite con este pobo, compracéndose do ben que eu lle farei ó meu pobo, —é o Señor quen fala— xa que predicou a rebeldía contra o Señor".