Xeremías 23 - Biblia SEPT

Os pastores escorrentan o rabaño, pero o Señor reunirao

¹ Ai dos pastores que deixan que se perda o rabaño e que o espantan do meu pasteiro! é o Señor quen fala.

² Por isto, así lles fala o Señor, Deus de Israel, ós pastores que apacentan ó meu pobo: —Vós espantades as miñas ovellas, escorrentádelas e non coidades delas; ollade que eu vos pedirei contas da maldade dos vosos feitos —é o Señor quen fala—.

³ Eu xuntarei o resto das miñas ovellas, traéndoo de todos os países a onde as esparexín, e fareinas volver ós seus pasteiros, onde criarán e se multiplicarán.

⁴ Para elas constituirei pastores que as apacenten, de xeito que xa non volvan ter medo, nin se espanten, nin se perda ningunha —é o Señor quen fala—.

⁵ Ollade que chegan os días —é o Señor quen fala— en que farei abrollar de David un xermolo lexítimo, será rei de verdade e comportarase con prudencia, administrará o dereito e a xustiza no país.

⁶ Desde os seus días Xudá vivirá a salvo, e Israel vivirá en paz. O título que se lle dará será este: "O Señor é a nosa xustiza".

⁷ Por iso velaí chegan os tempos —é o Señor quen fala—, cando xa non se dirá: "Vive o Señor, que fixo subir os fillos de Israel do país de Exipto",

⁸ senón: "Vive o Señor, que fixo subir e que trouxo a descendencia da casa de Israel, desde o país do norte e desde todos os outros países a onde os botara, para que vivan na súa terra".

SECCIÓN ACERCA DOS FALSOS PROFETAS Os profetas falsos, responsables dos males do país

⁹ Profeta! Desfáiseme o corazón dentro do peito, tremen todos os meus ósos; estou coma un borracho, coma un home a quen se lle subiu o viño, por mor do Señor, por mor dos seus santos preceptos.

¹⁰ Velaí o país cheo de adúlteros. Pola presenza dunha maldición o país está reseco, secan os pasteiros do deserto. Porque o seu xeito de comportarse é a maldade, e a súa forza é o que non existe.

¹¹ Tanto os profetas coma os sacerdotes son uns impíos, mesmo na miña casa atopei a súa ruindade —é o Señor quen fala—.

¹² Por iso, o seu camiño converteráselles nun escorregadoiro: serán empurrados ó barranco e caerán nel, pois eu traerei contra eles a desgraza, o ano en que lles pida contas —é o Señor quen fala—.

Xuízo contra os profetas de Xerusalén

¹³ Nos profetas de Samaría observei unha loucura: profetizaron no nome de Baal e deste xeito extraviaron o meu pobo, Israel.

¹⁴ Nos profetas de Xerusalén estou vendo algo máis horrible: quebrantan a súa fe e seguen ós que son mentira, apoian o partido dos malvados, para que ninguén se volva da súa maldade. Considéroos a todos eles coma a Sodoma, e ós veciños de Xerusalén coma a Gomorra.

¹⁵ Por iso, así lles fala o Señor dos Exércitos ós profetas: —Vouvos dar asente para comer, e bágoas para beber, porque dos profetas de Xerusalén é de onde sae a irrelixiosidade para todo o país.

Exhortación a abandonar os falsos profetas

¹⁶ Así fala o Señor dos Exércitos: —Non lles fagades caso ós profetas que vos están profetizando, son eles os que vos enganan. Anuncian visións que saen da súa cabeza, non mensaxes da parte do Señor.

¹⁷ Repítenlles unha e outra vez ós que desprezan a palabra do Señor: "Teredes fartura", e a todos cantos seguen a obstinación do seu corazón: "Non vos virá desgraza ningunha".

¹⁸ Pois, quen estivo presente no concello do Señor, para percibir e escoitar a súa palabra? Quen puxo atención á súa palabra, para lle facer caso?

¹⁹ Ollade a tormenta do Señor: irrompe a calor da súa ira, arremuíñase a tormenta, dá voltas sobre a cabeza dos malvados.

²⁰ Non se retirará a ira do Señor, ata que poña por obra os plans da súa mente e os cumpra. Soamente ó final destes días caeredes ben na conta.

²¹ Eu non mandei estes profetas a profetizar, pero eles correron; eu non lles falei, pero eles profetizaron.

²² Se estivesen presentes no meu concello, faríanlle oír ó meu pobo a miña palabra, e arredaríano do seu mal camiño, e da ruindade dos seus feitos.

Oráculo de acusación contra os falsos profetas

²³ Acaso son Eu soamente Deus dos de cerca —é o Señor quen fala— e non tamén Deus dos de lonxe?

²⁴ Acaso non son eu quen enche ó ceo e mais a terra? —é o Señor quen fala—.

²⁵ Escoitei o que din eses profetas que profetizan mentiras no meu Nome, cando claman: "Tiven un soño profético, tiven un soño".

²⁶ Acaso o destino da miña xente está no corazón destes profetas que profetizan a mentira e vaticinan os enganos do seu corazón?

²⁷ Estes son os que cos seus soños —que cada un lle conta ó seu veciño— proxectan facer que o meu pobo esqueza o meu Nome, o mesmo que os seus pais esqueceron o meu Nome polo de Baal.

²⁸ O profeta que ten un soño, que conte o seu soño; e o que recibe a miña palabra, que a proclame con exactitude. Que ten que ver a palla co gran? —é o Señor quen fala—.

²⁹ O que a miña palabra transmite é coma o lume —é o Señor quen fala—; é coma o martelo que esnaquiza un penedo.

³⁰ Por iso, aquí estou eu —é o Señor quen fala— contra estes profetas que se rouban uns ós outros as miñas palabras.

³¹ Aquí estou eu —é o Señor quen fala— contra estes profetas que exercitan a súa lingua para vaticinar oráculos.

³² Aquí estou eu —é o Señor quen fala— contra os profetas de soños mentireiros, que eles contan para extraviar o meu pobo coas súas mentiras e toladas. Pois nin eu os constituín profetas nin os mandei, nin lles valen absolutamente de nada a este pobo —é o Señor quen fala—.

³³ Cando este pobo ou o profeta ou o sacerdote che pregunta: "Cal é a carga do Señor?", ti haslles responder: "Vós sodes a carga, e eu vouvos abandonar" —é o Señor quen fala—.

³⁴ Se o profeta ou o sacerdote ou este pobo volven dicir: "a carga do Señor", eu pedireille contas a ese tal e á súa casa.

³⁵ Habedes de falar así, cada un co seu veciño ou co seu irmán: "Que responde o Señor? Que di o Señor?".

³⁶ Non repitades nunca máis "a carga do Señor", porque a carga de cada un de vós será a súa propia palabra para terxiversardes as palabras do Deus da vida, o Señor todopoderoso, o noso Deus.

³⁷ O profeta fálalle así: "Que che respondeu o Señor? Que che dixo o Señor?".

³⁸ Pero se repetides carga do Señor, entón, así fala o Señor: "Por dicirdes esta palabra carga do Señor, sendo así que eu vos mandei dicir: Non digades carga do Señor,

³⁹ velaquí que vos hei levantar en peso e arrebolar lonxe da miña presenza a vós e esta cidade que vos dei a vós e a vosos pais,

⁴⁰ e hei mandar sobre vós un escarnio e un castigo perpetuo que non se esquecerá".