Xeremías 13 - Biblia SEPT

Xesto simbólico da faixa que podrece: corrupción total do pobo

¹ Así me dixo o Señor: Vai mercar unha faixa de liño, e pona sobre os cadrís; pero na auga non a metas.

² Eu merquei a faixa, conforme o mandato do Señor, e cinguín con ela os cadrís.

³ Volveu de segundas falarme o Señor:

⁴ Colle a faixa que mercaches, a que tes sobre os cadrís; colle o camiño do Éufrates e esconde alí a faixa na fendedura dunha pena.

⁵ Eu fun, e escondina no Éufrates conforme o Señor me mandou.

⁶ E ó cabo de moito tempo díxome o Señor: —Colle o camiño do Éufrates e recolle alí a faixa no lugar onde cha mandei esconder;

⁷ eu fun ó Éufrates, cavei un pouco e recollín a faixa no lugar onde a escondera: a faixa estaba podre, non servía para nada.

⁸ Veume de novo a palabra do Señor nestes termos:

⁹ —Así fala o Señor: Do mesmo xeito farei podrecer a gloria de Xudá, e a grande gloria de Xerusalén.

¹⁰ Este pobo malvado que non quere escoitar as miñas palabras, que se comporta segundo os antollos do seu corazón, e que vai tras deuses alleos para lles dar culto e os adorar, será coma esa faixa que xa non serve para nada.

¹¹ Así como a faixa cingue os cadrís, así quixen eu cinguirme de Israel e coa casa toda de Xudá, de xeito que fose o meu pobo, o meu renome, a causa da miña loanza e da miña gloria; pero non me fixeron caso.

Os dirixentes son pelellos cheos da ira do Señor

¹² Haslles anunciar este oráculo: —Así fala o Señor, o Deus de Israel: "Todos os pelellos han de se encher de viño". E responderanche: "Acaso non o sabemos de abondo, que todos os pelellos se han encher de viño?".

¹³ Ti responderaslles: "Así fala o Señor: Ollade: eu estou enchendo de viño da borracheira a todos os habitantes deste país: ós reis, sucesores de David, que sentan no seu trono; ós sacerdotes e ós profetas, e mais a todos os habitantes de Xerusalén.

¹⁴ Hei facer que os escachicen, cada un contra o seu irmán, os pais e mais os fillos volveranse agresivos —é o Señor quen fala—, xa non teño compaixón nin sinto mágoa nin me compadezo de acabar con eles".

Exhortación á debida adoración ó Señor, baixo a ameaza do desterro

¹⁵ Oíde, escoitade, non sexades soberbios, que é o Señor quen fala:

¹⁶ Dádelle ó Señor, o voso Deus, a debida adoración, antes de que apareza a escuridade, antes de que tropecen os vosos pés contra os montes das sombras; vós esperades con ansia a luz do nacente, e velaí a escuridade mortífera que se volve espesa nube.

¹⁷ Se non lle facedes caso, eu chorarei ás agachadas, por causa da vosa soberbia correrán as miñas bágoas, bágoas baixarán dos meus ollos, xa que vai cativo o rabaño do Señor.

Exhortación ó rei e á raíña nai

¹⁸ Dilles ó rei e á raíña: —Humilládevos, sentádevos no chan, pois está caendo das vosas cabezas a coroa da vosa gloria.

¹⁹ As cidades do sur están pechadas xa, e non hai quen as abra; levan a Xudá ó desterro, a todo el, depórtano en masa.

Interpretacións teolóxicas da historia daquel momento

²⁰ Levanta os teus ollos, olla para os que veñen do norte. Onde están as ovellas que se che deron, o rabaño da túa gloria?

²¹ Que dirás cando che pidan contas das túas débedas? Ti xa lles ensinaches a túa débeda: dúas mil moedas por cabeza. Acaso non che van quitar os rabaños? Como é que te desesperas por culpa da débeda?

²² E como é que non pensas para os teus adentros: "Por que berran estes comigo"? Polos teus moitos pecados levántanche as faldras, tratan con violencia os teus calcañares.

²³ Poderá cambiar a súa pel o etíope? O leopardo poderá cambiar a súa pelaxe pintada? O mesmo vós, seredes capaces de obrar ben, estando afeitos á ruindade?

²⁴ Pois eu esparexereinos coma a palla, que desaparece co vento do deserto.

²⁵ Esta será a túa sorte, a paga que recibes da miña parte polas túas mans —é o Señor quen fala—. A ti que me deixaches a min a un lado e confiaches na mentira,

²⁶ tamén eu che levantarei as faldras ata a túa cara, para que se vexan as túas vergonzas,

²⁷ os teus adulterios, os teus rinchos de luxuria, os proxectos da túa fornicación. Nos outeiros do campo vin as túas abominacións. Ai de ti, Xerusalén, que non queres purificarte! Apuras a túa morte eterna!