Xénese 41 - Biblia SEPT

Os soños do faraón

¹ A volta de dous anos, o faraón tivo un soño. Soñou que se atopaba na ribeira do Nilo.

² Da beira do río subían sete vacas ben feitas e cebadas, e púñanse a pacer xuncos.

³ Detrás delas subían outras sete, feas e ensumidas e parábanse onda as primeiras, á beira do río.

⁴ As vacas feas e ensumidas devoraban as sete ben feitas e cebadas.

⁵ Volveu durmir e tivo outro soño: sete espigas saían dun só pé, todas graúdas e boas.

⁶ Despois delas agromaban outras sete, miúdas e queimadas.

⁷ As espigas miúdas devoraban as sete graúdas e cheas. E o faraón espertou. Fora todo un soño.

⁸ Pola mañá, inquedo polo soño, mandou o faraón convocar os adiviños e os sabios de Exipto, e contoulles o seu soño. Mais ninguén sabía interpretarllo.

⁹ Nisto díxolle o copeiro maior ó faraón: —"Agora recordo a miña culpa.

¹⁰ Alporizado connosco, o faraón fixéranos deter a min e mais ó panadeiro maior, na casa do xefe da garda.

¹¹ Unha noite tivemos un soño cada un, cada soño co seu significado.

¹² Estaba alí connosco un mozo hebreo, servo do xefe da garda, contámoslle os soños, e el interpretounos, cada un conforme o seu significado.

¹³ E xustamente como el interpretou, así aconteceu: eu volvín ó meu oficio; ó outro, en troques, colgárono".

¹⁴ O faraón mandou chamar a Xosé. Sacárono do alxube, afeitouse, cambiou a roupa e presentouse ó faraón.

¹⁵ O faraón díxolle: —"Tiven un soño, e non hai quen o interprete. Oín dicir que ti interpretas un soño en oíndo contalo".

¹⁶ Xosé respondeulle ó faraón: —"Eu non; mais Deus ten a resposta, para ben do faraón".

¹⁷ O faraón contoulle a Xosé: —"Soñei que me atopaba na ribeira do río.

¹⁸ Del subían sete vacas cebadas e ben feitas, e pacían nos xuncos.

¹⁹ Despois delas subían outras sete vacas ensumidas, moi feas e tan secas coma endexamais se viran en todo o Exipto.

²⁰ As vacas fracas e ensumidas devoraban as sete cebadas.

²¹ Mais despois de comelas, non daban mostras de máis fartas; tiñan tan mal aspecto coma antes. E espertei.

²² Volvín soñar, e vin sete espigas saíndo dun so pé, graúdas e boas.

²³ Despois delas agromaban outras sete, febles, miúdas e agostadas.

²⁴ As espigas miúdas devoraban as espigas boas. Contéillelo ós meus magos, e ninguén me deu explicación".

²⁵ Xosé díxolle ó faraón: —"Os soños do faraón son todos un. Deus revélalle ó faraón o que está para facer.

²⁶ As sete vacas boas e as sete espigas boas son sete anos. As dúas cousas son un só soño.

²⁷ As sete vacas esgotadas e feas que soben detrás delas, e as sete espigas miúdas e murchas son sete anos de fame.

²⁸ Como acabo de dicir ó faraón, Deus revélalle con iso o que está para facer.

²⁹ Van vir sete anos de moita fartura en todo o país de Exipto.

³⁰ Pero tras deles virán sete anos de fame, que farán esquecer toda a fartura que houbo antes, e aflixirán todo o país.

³¹ A fame que virá será tan pesada, que non deixará sinal da fartura.

³² O feito de que o soño do faraón se repetise proba que Deus confirma esta cousa e que se dará présa en cumprila.

³³ Agora, que o faraón busque un home intelixente e asisado e que o poña á fronte de Exipto;

³⁴ que nomee gobernadores no país e que faga recadar un quinto dos produtos da terra nos sete anos de fartura.

³⁵ Que se recollan víveres nos anos bos que veñen, e que, baixo a autoridade do faraón, entullen trigo para comer e o garden nas cidades.

³⁶ Os víveres serán reserva para o país nos sete anos de fame que virán, para que Exipto non pereza de fame".

Xosé vicerrei de Exipto

³⁷ A proposta de Xosé pareceulle ben ó faraón e a todos os seus ministros. Aquel preguntoulles a estes:

³⁸ —"Atopariamos un home tan cheo do espírito de Deus como o está este home?"

³⁹ E díxolle a Xosé: —"Polo feito de que Deus che revelase todo isto, non hai outro home tan intelixente e asisado coma ti.

⁴⁰ Estarás á fronte da miña casa. O pobo todo obedecerá as túas ordes; soamente polo trono estarei por riba de ti."

⁴¹ E engadiu: —"Olla que che dou o mando de toda a terra de Exipto".

⁴² O faraón tirou o anel do selo do seu dedo e púxoo no de Xosé. Fíxoo vestir de roupa de liño e púxolle un colar de ouro no pescozo.

⁴³ Mandouno montar no carro do vicerrei e que pregoasen ó seu paso: —"Axeonlládevos". Con iso púñao á cabeza de todo o país de Exipto.

⁴⁴ Díxolle o faraón: —"Eu son o faraón. Ninguén en todo o Exipto moverá a man nin o pé, sen contar contigo".

⁴⁵ O faraón púxolle a Xosé o nome de Safenat Panéah e deulle por muller a Asenat, filla de Potifera, sacerdote de On. Xosé saíu para percorrer a terra de Exipto.

⁴⁶ Tiña Xosé trinta anos cando se presentou ó faraón, e saíu da súa presenza para percorrer as terras todas de Exipto.

⁴⁷ Nos sete anos de fartura a terra deu froitos a manchea.

⁴⁸ Xosé axuntou os víveres dos sete anos de fartura e entullounos nas cidades, en cada unha os produtos das terras do arredor.

⁴⁹ Recolleu tanto trigo coma as areas do mar ata deixar de medilo, pois xa non o daba medido.

Os fillos de Xosé

⁵⁰ Antes que chegase o primeiro ano da fame, nacéronlle dous fillos a Xosé. Deullos Asenat, filla de Potifera, sacerdote de On.

⁵¹ O primoxénito chamouno Menaxés pensando: "Deus fíxome esquecer os meus traballos e a casa de meu pai".

⁵² O segundo chamouno Efraím: "Deus fíxome frutificar na terra da miña aflición".

Os anos da fame

⁵³ Acabáronse os sete anos de fartura en Exipto e

⁵⁴ empezaron a chegar os sete anos de fame, que Xosé agoirara. En todos os países houbo fame, e só en Exipto había pan.

⁵⁵ O estenderse a fame polo Exipto, o pobo clamaba por pan ó faraón, e el dicíalles a todos os exipcios: —"Ide onda Xosé, e facede o que el vos diga".

⁵⁶ A fame estendeuse por toda a terra adiante. Xosé abriu os celeiros e repartía ós exipcios, cando a fame apertaba en Exipto.

⁵⁷ Pero de todos os países viñan xentes a Exipto, para mercaren gran onda Xosé, pois a fame apertaba en toda a terra.