Xénese 32 - Biblia SEPT

¹ Labán ergueuse cedo, bicou as súas fillas e os seus netos, bendiciunos e deu volta para á casa.

² Xacob seguiu o seu camiño, atopouse cos anxos de Deus

³ e, en véndoos, exclamou: —"Campamento de Deus é este". E púxolle a aquel lugar o nome de Mahanaim.

Xacob ten medo de Esaú

⁴ Xacob mandou por diante mensaxeiros a seu irmán Esaú, no país de Seir nos campos de Edom.

⁵ Encargoulles que lle dixesen a Esaú: —"Meu señor, isto di Xacob o teu servidor: Estiven vivindo con Labán e demoreime ata agora.

⁶ Teño bois, ovellas, servos e servas; e mándollo dicir ó meu señor para pedirlle o seu favor".

⁷ Volveron os mensaxeiros e dixéronlle a Xacob: —"Chegamos e atopámonos con teu irmán Esaú. El vén tamén ó teu encontro con catrocentos homes".

⁸ A Xacob entroulle moito medo e, estarrecido, dividiu en dous campamentos a súa xente, as ovellas, os bois e os camelos.

⁹ Pensaba desta maneira: —"Se Esaú se mete nun campamento e o ataca, salvarase o outro".

¹⁰ E Xacob fixo esta oración: —"Deus de meu pai Abraham, Deus de meu pai Isaac, Señor que me dixeches: Volta á patria onde naciches: eu farei que che vaia ben.

¹¹ Son indigno de tantos favores e da grande lealdade con que ti trataches o teu servo. Con só o meu caxato pasei este Xordán, e gora traio dous campamentos.

¹² Líbrame do poder de meu irmán, das mans de Esaú, pois teño moito medo de que chegue e nos mate a min e ás nais, xunto cos fillos.

¹³ Mais ti tesme prometido: Farei que che vaia moi ben e acrecentarei os teus descendentes coma a area do mar, que non se pode contar de tanta que é".

Agasallos para o irmán

¹⁴ Xacob pasou alí aquela noite. Do que tiña á man colleu regalos, para agasallar a Esaú, seu irmán:

¹⁵ duascentas cabras, vinte castróns, duascentas ovellas, vinte carneiros,

¹⁶ trinta camelas paridas coas súas crías, corenta vacas, dez touros, vinte asnas e dez asnos.

¹⁷ Repartiunos en fatos, cada un ó cargo dun criado, e mandoulles: —"Pasade diante de min e deixade un espazo entre fato e fato".

¹⁸ O primeiro mandoulle: —"Cando te encontres con meu irmán Esaú e el che pregunte: De quen es ti, a onde vas, para quen é iso que levas?, ti diraslle:

¹⁹ É un agasallo que o teu servo Xacob manda ó meu señor Esaú. El vén tamén detrás de nós".

²⁰ Iso mesmo ordenoullo ó segundo e a todos os que ían guiando os outros fatos: —"Dirédeslle todos iso a Esaú, cando o encontredes.

²¹ E dirédeslle tamén: —O teu servo Xacob vén tras de nós". Pensaba deste xeito: —"Acalmareino cos agasallos que lle mando por diante. Logo, cando eu chegue onda el, quizais me acolla ben".

²² Os regalos foron diante, e el durmiu no campamento aquela noite.

Xacob loita co anxo

²³ Xacob ergueuse de noite, colleu as dúas mulleres, as dúas servas e os once fillos, e atravesou o vao do Iaboc.

²⁴ Despois que os pasou a eles, fixo pasar toda a facenda.

²⁵ Xacob quedou só. Un home loitou con el ata o amañecer.

²⁶ En vendo o home que non podía nel, feriuno, no medio da loita, na articulación da coxa e escordoulla.

²⁷ Logo díxolle: —"Déixame marchar, que xa rompe o día". Respondeulle Xacob: —"Non te deixarei, namentres non me bendigas".

²⁸ Preguntoulle el: —"Como te chamas?" Respondeulle: —"Xacob".

²⁹ Díxolle el: —"Desde hoxe non te chamarás Xacob, senón Israel, porque loitaches con Deus e cos homes, e puidécheslles".

³⁰ Preguntoulle Xacob: —"Dime agora o teu nome". El dixo: —"Por que preguntas polo meu nome?" E deulle alí mesmo a bendición.

³¹ Xacob púxolle a aquel lugar o nome de Penuel, porque dicía: —"Vin a Deus cara a cara e puiden seguir vivindo".

³² Cando atravesaba Penuel saía o sol, e el ía coxo dunha perna.

³³ Por iso os israelitas non comen o tendón da articulación da coxa ata o día de hoxe, por ser Xacob ferido nel.