Xénese 24 - Biblia SEPT

Casamento de Isaac

¹ Abraham era xa vello, entrado en anos. O Señor tíñao bendito sempre en todo.

² Díxolle ó criado maior, o que administraba os bens da casa: —"Pon a man baixo a miña coxa

³ e xúrame polo Señor, Deus de ceo e terra, que non tomarás muller para meu fillo de entre as fillas dos Cananeos cos que habito,

⁴ senón que irás á miña terra, onda os meus parentes, e procurarás alí muller para meu fillo Isaac".

⁵ O criado preguntoulle: —"E se a muller non quixese vir comigo a este país, levarei a teu fillo á terra de onde ti saíches?"

⁶ Abraham respondeulle: —"Gárdate de levar alá a meu fillo.

⁷ O Señor, Deus do ceo, que me tirou da casa de meus pais e do meu clan, e que me prometeu con xuramento: Os teus descendentes dareilles este país, mandará diante de ti o seu anxo, e encontrarás alí a muller para o meu fillo.

⁸ Se a muller non quixese vir contigo, quedas libre do xuramento. Pero de ningún xeito levarás alá a meu fillo".

⁹ Coa man baixo da coxa do seu amo, o criado xurou conforme o que falaran.

¹⁰ O criado colleu logo dez camelos do seu amo e moitas outras cousas de valor, e púxose en camiño de Aram-Naharaim, cara á cidade de Nahor.

¹¹ Os aforas da cidade, á beira dunha fonte, fixo axeonllar os seus camelos. Era á tardiña, cando saen as rapazas para colleren auga.

¹² El pregou entón deste xeito: —"Señor, Deus do meu amo Abraham, ven hoxe ó meu encontro e trátao a el con amor.

¹³ Eu voume pór ó pé da fonte, cando as rapazas da cidade veñan sacar auga.

¹⁴ A rapaza á que eu lle diga: Baixa o cántaro, por favor, e dáme de beber, e que ela me responda: Bebe ti e abeberarei tamén os teus camelos, sexa a que ti determinas para o teu servo Isaac. Niso saberei eu que tratas ó meu amo con amor".

¹⁵ Non acabara aínda de falar, cando saíu Rebeca, filla de Betuel, fillo de Milcah, a muller de Nahor, irmán de Abraham, co seu cántaro ó ombreiro.

¹⁶ A rapaza era moi bela e aínda unha doncela, non tocada por home. Baixou á fonte, encheu o cántaro e subiu.

¹⁷ O criado de Abraham correu onda ela e díxolle: —"Déixame beber unha pouca auga do teu cántaro".

¹⁸ Ela dixo: —"Bebe, señor". E baixou de seguida o cántaro ó brazo para lle dar de beber.

¹⁹ Cando el acabou de beber, díxolle ela: —"Collerei tamén auga para os teus camelos. Que beban canto queiran".

²⁰ Baleirou o cántaro na pía e foi de contado ó pozo sacar máis, ata abeberar os camelos todos.

²¹ O home mirábaa calado, querendo saber se o Señor facía ou non de proveito a súa viaxe.

²² Cando os camelos acabaron de beber, colleu o home un anel de ouro, de medio siclo de peso, e púxollo á rapaza no nariz, e para os brazos dous torques de ouro de dez siclos.

²³ E coa mesma preguntoulle: —"Ti de quen es filla? Hai na casa de teu pai lugar para pousada?"

²⁴ Ela respondeulle: —"Eu son filla de Betuel, o fillo de Milcah e de Nahor".

²⁵ E engadiu: —"Na casa temos de abondo palla e feo, e tamén lugar para pousada".

²⁶ O home prostrouse por terra e adorou ó Señor:

²⁷ —"Bendito sexa o Señor, Deus do meu amo Abraham, que non lle negou ó meu amo o seu amor e a súa fidelidade. El foi quen me guiou no meu camiño, ata a casa dos seus parentes".

²⁸ A rapaza correu á casa a contarlle a súa nai o acontecido.

²⁹ Rebeca tiña un irmán que se chamaba Labán.

³⁰ Cando este viu o anel e os torques da irmá e oíu o que contaba Rebeca que aquel home lle dixera, marchou buscalo e atopouno onda a fonte, cos camelos.

³¹ Labán díxolle: —"Ven, bendito do Señor. Por que ficas aquí fóra? Téñoche preparado apousento e tamén lugar para os camelos".

³² E Labán levouno para a casa, desaparellou os camelos, deulles palla e feo e puxo auga para que o home e os seus acompañantes puidesen lavar os pés.

³³ Cando lle servían de comer, o home dixo: —"Non probarei bocado, mentres non explique a razón que me trouxo". Dixéronlle eles: —"Fala".

³⁴ Entón el dixo: —"Son criado de Abraham.

³⁵ O Señor ten bendicido tanto ó meu amo, que hoxe está rico. Deulle ovellas e vacas, prata e ouro, servos e servas, camelos e asnas.

³⁶ Sara, a muller do meu señor, na súa vellez deulle un fillo; este fillo herda todo.

³⁷ O meu amo fíxome xurar: Non tomarás muller para meu fillo de entre as fillas dos Cananeos cos que habito,

³⁸ senón que irás á casa de meus pais, á miña parentela, e tomarás de alí muller para meu fillo.

³⁹ Eu advertinlle: E se a muller non quere vir comigo?

⁴⁰ E el respondeume: O Señor, con quen andei sempre, mandará contigo o seu anxo. El dará boa fin á túa viaxe, e atoparás muller para o meu fillo na miña parentela, na familia de meus pais;

⁴¹ entón quedarás libre do xuramento que me fixeches. Mais se chegas á miña parentela e non che queren dar a rapaza, tamén quedas libre deste xuramento.

⁴² O chegar hoxe onda a fonte, recei esta oración: Señor, Deus do meu amo Abraham, se tes de dar boa fin a esta viaxe que teño emprendida,

⁴³ verás, eu voume poñer ó pé da fonte. A rapaza que veña sacar auga e eu lle diga: Dáme unha pouca auga do teu cántaro.

⁴⁴ Se ela me responde: Bebe ti, e sacarei tamén para os teus camelos, sexa esa a muller que elixe o Señor para o fillo do meu amo.

⁴⁵ Estaba eu pensando isto, cando saíu Rebeca co cántaro ó ombreiro e baixou á fonte sacar auga. Eu díxenlle: Dáme de beber.

⁴⁶ E ela baixou o cántaro e díxome: Bebe ti e abeberarei tamén os teus camelos.

⁴⁷ Eu pregunteille entón: De quen es filla? E ela díxome: De Betuel, fillo de Nahor e Milcah. Niso púxenlle o anel no nariz e os torques nos brazos.

⁴⁸ Despois axeonlleime, adorei ó Señor e bendicín o Deus do meu amo Abraham, que me guiou polo bo camiño, ata atopar para muller de seu fillo a filla de seu irmán.

⁴⁹ Agora, se pensades comportarvos co meu amo con amor e lealdade, dicídemo; e se non, dicídemo tamén, para que eu saiba o que hei facer".

⁵⁰ Labán e Betuel responderon: —"A cousa vén de Deus. Nós nada podemos xa dicirche, nin se está ben nin se está mal.

⁵¹ Aí tes a Rebeca diante túa. Tómaa e vaite, e sexa a muller do fillo do teu amo, conforme dispuxo o Señor".

⁵² En oíndo isto, o servo de Abraham prostrouse polo chan para adorar o Señor.

⁵³ Logo sacou obxectos de prata e ouro e vestidos, e deullos a Rebeca. Fíxolles tamén regalos a seu irmán e a súa nai.

⁵⁴ O home e os seus compañeiros comeron e beberon e pasaron alí a noite. O erguerse pola mañá, dixo o criado de Abraham: —"Deixádeme que volva onda o meu amo".

⁵⁵ O irmán e a nai de Rebeca propuxeron: —"Que a rapaza quede connosco uns dez días e despois irá contigo".

⁵⁶ Pero el dixo: —"Non me deteñades máis, cando o Señor deu tan boa fin á miña viaxe. Deixádeme que volva onda o meu amo".

⁵⁷ Respondéronlle eles: —"Imos chamar a rapaza e pedirlle o seu parecer".

⁵⁸ Chamaron, pois, a Rebeca e preguntáronlle: —"Queres ir con este home?" E ela dixo: —"Quero".

⁵⁹ Entón despediron a Rebeca coa súa ama de leite e ó criado de Abraham cos seus compañeiros.

⁶⁰ A Rebeca botáronlle esta bendición: "Ti, nosa irmá, que crezas por milleiros, que os teus descendentes se apoderen das cidades dos teus inimigos".

⁶¹ Rebeca e as súas servas montaron nos camelos e seguiron ó home. Este fíxose cargo de Rebeca e púxose ó camiño.

⁶² Isaac acababa de vir de onda o pozo de Lahai-Roí e de se asentar no Négueb.

⁶³ A caída da tarde saíu á campía caviloso. Erguendo os ollos, viu vir unha caravana de camelos.

⁶⁴ Tamén Rebeca ergueu a vista e reparou en Isaac. Baixou do camelo

⁶⁵ e preguntoulle ó criado: —"Quen é aquel que vén pola campía cara a nós?" O criado respondeulle: —"É o meu amo". Ela entón colleu o veo e cubriuse.

⁶⁶ O criado deu conta a Isaac de todo o que lle acontecera.

⁶⁷ Isaac introduciu a Rebeca na tenda de Sara, súa nai, tomouna por súa muller e amouna, ata consolarse da morte de súa nai.