Xénese 21 - Biblia SEPT

Nacemento de Isaac

¹ O Señor fixouse en Sara, como o tiña dito, e cumpriu con ela a súa promesa.

² Ela concibiu e deulle un fillo a Abraham na súa vellez, no tempo que Deus fixara.

³ Abraham púxolle a ese fillo que lle naceu de Sara o nome de Isaac.

⁴ Cando cumpriu oito días, Abraham circuncidou a Isaac, conforme Deus lle mandara.

⁵ Abraham tiña cen anos cando lle naceu Isaac.

⁶ Sara dixo daquela: —"Deus fíxome rir de contenta, e todos os que o oian, rirán coma min".

⁷ E engadiu: —"Quen lle ía dicir a Abraham que Sara criaría un fillo! E agora deullo na vellez".

⁸ Medrou o neno, e destetárono. O día que destetaron a Isaac, Abraham deu un xantar.

Hagar e Ismael

⁹ Viu Sara o fillo que a exipcia Hagar lle dera a Abraham xogando con Isaac,

¹⁰ e díxolle a Abraham: —"Bota fóra esa escrava con seu fillo, pois o fillo desa escrava non herdará con meu fillo Isaac".

¹¹ A cousa doeulle a Abraham, pois tratábase de seu fillo.

¹² Pero Deus díxolle: —"Non teñas dó do neno nin da escrava. Fai o que Sara che di, pois por Isaac pasará o teu nome á tua descendencia.

¹³ Tamén do fillo da escrava farei unha gran nación, por ser semente túa".

¹⁴ Abraham ergueuse cedo, colleu pan e un fol de auga, púxollos ás costas a Hagar, xunto co fillo, e despediuna. Ela marchou e andou errante polo deserto de Beerxeba.

¹⁵ Cando se lle acabou a auga do fol, botou o neno ó pé dun mato,

¹⁶ e foise sentar soa máis alá, como á distancia dun tiro de arco, pensando para si: —"Non quero ver morrer o neno". E alí laiouse e chorou.

¹⁷ Oíu Deus os berros do neno, e o anxo chamou desde o ceo a Hagar para dicirlle: —"Que che pasa, Hagar? Non teñas medo, pois Deus escoitou os berros do neno alí onde está.

¹⁸ Érguete, colle o neno, agárrao forte da man. Del farei unha gran nación".

¹⁹ Deus abriulle os ollos, e ela viu un pozo de auga. Foi alá, encheu o fol e deulle ó neno de beber.

²⁰ Deus estaba co rapaz, e este medraba. Asentou no deserto e chegou a ser un bo arqueiro.

²¹ Vivía no deserto de Parán, e súa nai buscou unha muller exipcia para el.

Pacto entre Abraham e Abimélec

²² Daquela Abimélec e Picol, xefe da súa xente, dixéronlle a Abraham: —"Deus está contigo en todo o que fas.

²³ Xúrame, pois, por Deus aquí mesmo que non nos enganarás, nin a min, nin ós meus fillos, nin ós meus descendentes, senón que coa consideración con que eu te tratei a ti, hasme tratar ti a min e a esta terra á que viñeches".

²⁴ Abraham respondeu: —"Así o xuro".

²⁵ Pero, coa mesma, reprendeu a Abimélec por causa do pozo que os servos deste lle usurparon.

²⁶ Abimélec retrucou: —"Non sei quen o puido facer. Nin ti me dixeches nada, nin eu oín falar diso ata hoxe".

²⁷ Abraham colleu ovellas e vacas, e deullas a Abimélec. E concordaron un pacto entre os dous.

²⁸ Abraham separou sete cordeiras do fato,

²⁹ e Abimélec preguntoulle: —"Que queren dicir esas sete cordeiras que apartas?"

³⁰ El respondeulle: —"Ti recibes da miña man sete cordeiras: que me sirvan de proba de que eu cavei este pozo".

³¹ Por iso púxolle a aquel lugar o nome de Beerxeba, porque alí xuraron os dous.

³² Cando concluíron o pacto en Beerxeba, Abimélec e Picol, xefe da súa xente, volveron para o país dos Filisteos.

³³ Abraham plantou un tamarindo en Beerxeba e invocou o nome do Señor, o Deus eterno.

³⁴ Abraham residiu no país dos Filisteos moitos anos.