Xénese 2 - Biblia SEPT

¹ Quedaron así rematados o ceo e a terra e todos os elementos.

² Deus concluíu no día sexto a obra que emprendera, e o sétimo día repousou de todo o seu traballo.

³ Deus bendiciu o sétimo día e consagrouno: nese día repousou de todo o traballo de crear.

⁴ Esta é a historia da creación do ceo e da terra. Cando o Señor Deus fixo a terra e o ceo,

O home no xardín

⁵ na terra non había aínda ramallada nin xermolaba herba no campo, porque o Señor Deus non fixera chover sobre a terra nin existía o home que traballase o agro.

⁶ Da terra xurdía un manancial que regaba o campo,

⁷ e o Señor Deus formou un home do po da terra, soproulle no nariz o alento da vida e tornouse o home persoa viva.

⁸ O Señor Deus plantou un xardín en Edén, cara a oriente, e puxo nel ó home que formara.

⁹ Fixo xermolar da terra árbores fermosas para a vista e boas para comer, e entre elas a árbore da vida e a árbore do coñecemento do ben e do mal.

¹⁰ En Edén nacía un río que regaba o xardín e de alí ía partirse en catro brazos.

¹¹ O primeiro chamábase Pisón: percorre o país de Havilá, onde se acha ouro;

¹² o ouro deste país é de calidade, e alí hai tamén ámbar e ónix.

¹³ O segundo chamábase Guihón e percorre o país de Cux.

¹⁴ O terceiro é o Tigris, que corre ó oriente de Asiria, e o cuarto é o Éufrates.

¹⁵ O Señor Deus estableceu o home no xardín de Edén, para que o traballase e o coidase.

¹⁶ E deulle esta orde: —"Podes comer do froito das árbores todas do xardín

¹⁷ pero da árbore do coñecemento do ben e do mal non comerás, pois en canto comas dela de certo morrerás".

A parella home — muller

¹⁸ O Señor Deus pensou: —"Non está ben o home só. Vou facer para el unha axuda ó seu xeito".

¹⁹ O Señor Deus formou de terra as feras do monte e os paxaros do ceo, e presentoullos ó home, para ver que nomes lles puña. Cada ser vivo levaría o nome que o home lle puxese.

²⁰ O home púxolles nomes ós animais domésticos, ós paxaros do ceo e ás feras do monte. Pero entre eles non había unha axuda ó seu xeito.

²¹ Entón infundiu o Señor Deus un sono profundo no home, e este adormeceu. Tiroulle unha costela e cerrou con carne o sitio.

²² Da costela do home formou unha muller e presentoulla ó home.

²³ O home exclamou: —"Agora esta é coma min, o mesmo óso, a mesma carne. Chamarase muller, porque foi tirada do home".

²⁴ Por iso deixa o home seu pai e súa nai para xuntarse coa súa muller e faceren un mesmo corpo.

²⁵ Estaban os dous espidos, o home e a muller, pero non sentían vergoña.