Xénese 19 - Biblia SEPT

Corrupción de Sodoma

¹ Os dous anxos chegaron pola tarde a Sodoma. Estaba Lot sentado á porta da cidade e, en véndoos, ergueuse para ir ó seu encontro, e saudounos, prostrándose por terra.

² Díxolles Lot: —"Pídovos, meus señores, que veñades á casa do voso servidor, para pasar a noite nela. Lavaredes os pés e, de mañá, seguiredes camiño". Responderon eles: —"Non. Durmiremos na praza".

³ Pero Lot porfioulles tanto, que o seguiron, e entraron na súa casa. El preparoulles comida, coceu pan, e eles cearon.

⁴ Aínda non se deitaran, cando os homes de Sodoma, desde os rapaces ós vellos, toda a cidade a feito, rodearon a casa,

⁵ e chamaban por Lot, preguntando: —"Onde están os homes que entraron na túa casa esta noite? Sácanolos fóra. Queremos achegarnos a eles".

⁶ Pechando a porta tras de si, Lot saíu fóra, e faloulles:

⁷ —"Pídovos, irmáns, que non fagades este mal.

⁸ Mirade, teño dúas fillas, que non se xuntaron aínda con ningún home. Daréivolas, e facede con elas o que vos pareza ben. Pero non lles fagades nada a estes homes, que se acolleron á sombra do meu teito".

⁹ Responderon eles: —"Arreda de aí! Este que veu de fóra, pretende ser o noso xuíz. Agora tratarémoste a ti peor ca a eles". Empuxaron contra Lot, e por pouco non botaron abaixo a porta da casa.

¹⁰ Niso os dous visitantes alongaron as mans, tiraron de Lot para dentro e pecharon a porta da casa.

¹¹ E ós que estaban á entrada, desde os pequenos ós grandes, feríronos de cegueira, e non puideron dar coa porta.

Lot salvado da morte

¹² Os dous homes dixéronlle a Lot: —"Que xente da túa tes aquí? Cantos parentes teñas na cidade, xenros, fillos, fillas, sácaos do lugar,

¹³ pois imos aniquilalo. O clamor contra El chegou onda o Señor, e mandounos destruílo".

¹⁴ Lot saíu para lles dicir ós xenros, que desposaran a súas fillas: —"Dispoñédevos para abandonar este lugar, pois o Señor destrúe a cidade". Pero eles collérono a riso.

¹⁵ Os anxos, ó amañecer, espertaron a Lot: —"Érguete, e leva de aquí a túa muller e as dúas fillas, non sexa que perezades coa cidade".

¹⁶ Como el se demorase, agarrárono da man, a el, á súa muller e as dúas fillas. Pola compaixón de Deus con el, sacáronos e deixáronos fóra da cidade.

¹⁷ Alí fóra dixéronlle: —"Fuxe, salva a túa vida. Non olles para atrás. Non te deteñas nesta veiga. Corre á montaña, se non queres perecer".

¹⁸ Lot respondeulle: —"Non, Señor meu, por favor.

¹⁹ Xa que mostraches o teu favor a este teu servo e me trataches con amor, salvándome a vida, mira que non vou poder chegar ata a montaña, antes de que me acade a desgraza e morra.

²⁰ Aí preto está esa pequena vila, para fuxir alá e salvar a vida nela. Non é cousa ben pequena? E alí salvarei a vida".

²¹ El respondeulle: —"Tamén che concederei este favor de non destruír a vila da que falas.

²² Corre de présa e ponte a salvo nela, pois non podo facer nada ata que ti chegues alá". Por iso puxéronlle a esa vila o nome de Soar.

²³ O sol saía polo horizonte cando Lot chegou a Soar.

Aniquilamento de Sodoma

²⁴ O Señor fixo chover sobre Sodoma e Gomorra xofre e lume desde o ceo.

²⁵ Destruíu as cidades e a veiga ó arredor, cos seus moradores todos e coa súa vexetación.

²⁶ A muller de Lot mirou para atrás, e trocouse en estatua de sal.

²⁷ Abraham ergueuse cedo, para ir de contado ó lugar onde estivera co Señor.

²⁸ Ollou cara a Sodoma, Gomorra e toda a veiga, e viu que do chan subía fume, coma fume dun forno.

²⁹ O destruír as cidades da veiga, Deus pensou en Abraham, e librou a Lot do aniquilamento das cidades onde estaba.

As fillas de Lot

³⁰ Lot subiu de Soar e asentou coas súas dúas fillas na montaña, pois tivo medo de quedar en Soar. Vivía nunha cova coas dúas fillas.

³¹ A máis vella díxolle á máis nova: —"O noso pai é vello e por aquí non hai un home que se achegue a nós, como se fai en todos os lados.

³² Imos emborrachar ó noso pai, e logo deitarémonos con el, e teremos fillos del".

³³ Aquela mesma noite emborracharon a seu pai, e a máis vella deitouse con el. Pero el non se decatou de cando ela se deitou nin de cando se ergueu.

³⁴ O seguinte día díxolle a máis vella á máis nova: —"Onte deiteime eu con meu pai. Emborracharémolo tamén esta noite, e déitaste ti con el. Deste xeito teremos fillos da súa mesma semente".

³⁵ Emborrachárono tamén aquela noite, e a máis nova deitouse onda el, sen que el se decatase de cando se deitou nin de cando se ergueu.

³⁶ As dúas fillas de Lot quedaron embarazadas de seu pai.

³⁷ A máis vella pariu un fillo, e puxéronlle o nome de Moab. Este é o devanceiro dos moabitas de hoxe.

³⁸ Tamén a máis nova tivo un fillo, e puxéronlle Benamí. Este é o devanceiro dos amonitas de hoxe.