Sofonías 3 - Biblia SEPT

Contra a cidade rebelde: Xerusalén

¹ Ai da cidade opresora! É rebelde e está manchada.

² Non fai caso da chamada, non aprende a lección co castigo. Non ten confianza no Señor, non se arrima ó seu Deus.

³ Os seus xefes no medio dela son leóns que berran. Os seis xuíces son lobos do serán que nin deixan os ósos para a mañá.

⁴ Os seus profetas son fonchos e homes de traizón, os seus sacerdotes profanan o santuario e violan a lei.

⁵ O Señor en cambio, é xusto, non comete nela inxustizas. Mañá tras mañá dá a súa xusta sentencia, e ó romper o día non falta, pero os malvados non coñecen a vergonza.

Conclusión: a lección do xuízo do Señor

⁶ Acabei coas nacións, as súas fortalezas quedaron arrasadas, destruín as súas rúas, sen que ninguén pase por elas, as súas cidades quedaron destruídas, sen ninguén, sen teren habitantes.

⁷ Pensei: "Certo, ti respectarasme, e aprenderás a lección: non desaparecerán do seu ollo todos os castigos que che inflixín". Pero, ó contrario, madrugaron para perverter todas as súas accións.

⁸ Por isto, esperádeme —é o Señor quen fala— no día que me levante para a sentencia, que a miña sentencia será: reunir as nacións e xuntar os reinos para verter sobre eles a miña ira, todo o ardor da miña carraxe. Si, co incendio do meu celo toda a terra será consumida.

III. PROMESAS SALVÍFICAS: UN POBO POBRE E HUMILDE DARALLE CULTO AO SEÑOR

⁹ Daquela, certo, eu volverei puros os labios do meu pobo para que todos eles invoquen o nome do Señor, dándolle culto cun esforzo unánime.

¹⁰ Desde o outro lado dos ríos de Cux, os meus adoradores, a miña casa dispersa, traerán para min as ofrendas.

¹¹ No día aquel non te avergonzarás de ningún dos feitos cos que me ofendiches, porque entón eu farei que non te alegres do teu orgullo, e non volverás a ser arrogante no meu monte santo.

¹² Farei que quede no medio de ti un pobo pobre e humilde, e no Nome do Señor terá o seu refuxio

¹³ o resto de Israel. Non farán maldades nin dirán mentiras; non se atopará na súa boca lingua mentireira. Si, eles pacerán e deitaranse sen que ninguén os espante.

Xúbilo de Xerusalén polo Señor, o seu Rei

¹⁴ Exulta, filla de Sión; berra leda, Israel, alégrate e relouca con todo o corazón, filla de Xerusalén.

¹⁵ O Señor retirou o teu castigo, botou para atrás os teus inimigos. O Señor será o rei de Israel no medio de ti, non volverás a ter medo da desgraza.

¹⁶ No día aquel diráselle a Xerusalén: Non teñas medo, Sión, que as túas mans non afrouxen.

¹⁷ O Señor, o teu Deus, está no medio de ti, é un heroe que salva. El salta de alegría por ti, embrúxate co seu amor, dá brincos de alegría por ti.

¹⁸ Eu aparteite da asemblea festiva; retirei de ti o seu Ai!; o oprobio que pesa sobre esas asembleas.

¹⁹ Velaí o que eu lles vou facer ós teus inimigos naquel intre: vou salvar a ovella coxa e recadar a descarreirada, convertereinas en loanza e renome en todo o país, onde sentiron vergonza.

²⁰ No intre aquel traereivos, cando vos teña xuntados. Certo que vos converterei en renome e loanza entre todos os pobos da terra, cando eu vos cambie a sorte ante os vosos propios ollos —díxoo o Señor—.