Santiago 3 - Biblia SEPT

A verdadeira sabedoría

¹ Meus irmáns, que non haxa moitos de vós a se poñeren de mestres; xa sabedes que ós mestres os han xulgar con maior severidade,

² porque todos pecamos moitas veces. Se hai alguén que non falte no falar, ese é un home perfecto, que pode refrear o seu corpo enteiro.

³ Ollade: ós cabalos poñémoslles un freo na boca para que nos obedezan e así controlamos o seu corpo.

⁴ E o mesmo os barcos: con seren tan grandes e iren empurrados por ventos tan fortes, gobérnanse cun temón pequeno cara a onde o temoeiro os quere levar.

⁵ Pois outro tanto pasa coa lingua: ser é un membro ben pequerrecho, pero pode gabarse de grandes cousas. Aí o tedes: cunha fogueiriña cantas fragas poden arder!

⁶ E a lingua é un lume, un mundo de ruindade. A lingua é unha parte dos nosos membros que contamina o corpo enteiro e, por estar inflamada polo inferno, fai arder ela tamén, pola súa banda, toda a nosa vida desde os comezos.

⁷ Calquera caste de bestas ou paxaros ou cóbregas ou peixes pode domeala o home e, de feito, doméaa;

⁸ A lingua, en troques, ninguén a dá domeado: é un mal sen acougo, cheo de solimán de morte.

⁹ Con ela bendicimos a Deus, o noso Pai; e con ela maldicimos os homes, creados semellantes a Deus.

¹⁰ Dos mesmos beizos saen a bendición e mais a maldición. E isto, irmáns, non debía ser así.

¹¹ É que hai fonte que polo mesmo picho bote auga doce e auga amarga?

¹² Meus irmáns, é que pode dar olivas a figueira ou figos a videira? E tampouco unha fontela salgada pode dar auga doce.

¹³ Quen de vós ten bo xuízo e experiencia? Pois quen o teña que manifeste coa súa boa conduta as obras feitas con asisada mansedume.

¹⁴ Pero, se tedes o corazón cheo de celos acedos e de liortas, deixádevos de fachendas e non andedes mentindo contra a verdade;

¹⁵ esta sabedoría non vén de arriba senón que é da terra, animal, endiañada.

¹⁶ Pois onde hai receos e liortas, dáse tamén alí o descontento e toda caste de ruindades.

¹⁷ Pola contra, a sabedoría que vén do ceo é primeiramente pura e despois pacífica, sinxela, acolledora, chea de misericordia e de bos froitos, imparcial, sen finximento.

¹⁸ O froito da xustiza seméntano coa paz os que van facendo a paz.