Salmos 73 - Biblia SEPT

(72) A sorte dos malvados

1 Salmo de Asaf.

¹ Salmo de Asaf. Que bo é Deus cos rectos e cos limpos de corazón!

² Mais eu por pouco non esvaro, por nada os pés non se me van,

³ por envexa dos fatos, á vista da prosperidade dos malvados.

⁴ Eles non sofren contratempos, forte e san teñen o seu corpo;

⁵ non teñen parte nas miserias dos humanos nin padecen cos demais.

⁶ Por iso a soberbia é o colar que os adorna; a violencia, a capa que os cobre.

⁷ O seu corpo graxento deita maldade, pola súa mente anda a presunción.

⁸ Falan con retranca e con malicia, ameazan desde o alto coa opresión.

⁹ Poñen no ceo a súa boca, a súa lingua percorre a terra.

¹⁰ Por iso o pobo vaise con eles e bebe os seus ditos.

¹¹ Eles din: —"Que sabe Deus? Ten coñecemento o Altísimo?"

¹² Así son os malvados, sempre en paz, crecendo en poder.

¹³ Entón, para nada gardo eu limpo o corazón e manteño puras as mans.

¹⁴ O día enteiro sufro golpes, escarmentos cada mañá.

¹⁵ Pero se dixese: —"Vou falar igual ca eles", sería traidor á liñaxe dos teus fillos.

¹⁶ Meditei para ver se o entendía, mais parecíame moi penoso;

¹⁷ Ata que entrei no santuario dos deuses e me decatei de cal sería a súa fin.

¹⁸ Ti pólos, en verdade, no esvaradoiro, precipítalos na ruína.

¹⁹ Como son destruídos nun instante; sucumben e perecen de espanto!

²⁰ Coma un soño, ó espertar, Señor, así cando te ergues desprezas ti as súas figuras.

²¹ Se o meu corazón estaba amargado e tiña un cravo nas entrañas,

²² é que era parvo e sen entendemento, coma unha besta diante de ti.

²³ Mais eu estou sempre contigo e ti cóllesme da dereita.

²⁴ Condúcesme co teu consello e acóllesme con honor.

²⁵ A quen outro teño eu no ceo? Contigo xa nada cobizo na terra.

²⁶ O meu corpo e o meu corazón consumiranse, pero Deus é para sempre a miña rocha e a miña sorte.

²⁷ Os que se arredan de ti vense perdidos: ti consomes ós que de ti renegan.

²⁸ O meu ben é estar cerca de Deus: eu busco en ti, Señor, o meu refuxio e canto as túas obras.