Salmos 7 - Biblia SEPT

Haberá xustiza para o oprimido

¹ Lamentación, de David. Cando lle cantou ó Señor, polo de Cux o benxaminita.

² Señor, meu Deus, en ti acóllome; líbrame dos meus perseguidores, sálvame,

³ non me atrapen coma leóns: esnaquizan e non hai quen se salve.

⁴ Señor, meu Deus, se fixen isto, se nas miñas mans hai maldade,

⁵ se lle correspondín mal ó amigo, deixando escapar o inxusto opresor,

⁶ que o inimigo me persiga e me aprese, que me esmague vivo contra o chan e bote por terra o meu honor.

⁷ Érguete, Señor, na túa ira, imponte á rabia do opresor, sae por min, ti que chamas a xuízo.

⁸ Que te rodee a asemblea das nacións, e ti pon o asento enriba dela.

⁹ O Señor xulga os pobos: xúlgame, Señor, conforme á miña xustiza, ten en conta a miña inocencia.

¹⁰ Que se acabe a maldade dos impíos, e confirma ós inocentes, ti, que sondas o corazón e as entrañas, ti, que es o Deus xusto.

¹¹ Deus é o meu escudo, el salva ós que son rectos.

¹² Deus é un xuíz xusto, un Deus que ameaza cada día.

¹³ Se non se converten, afía a espada, tensa o arco e apunta;

¹⁴ prepara armas de morte, tira frechas acesas.

¹⁵ Quen concibe a maldade está preñado de malicia e dá a luz o engano.

¹⁶ Cava unha cova e afóndaa, e cae el mesmo na cova que fixo.

¹⁷ A súa maldade recae na súa cabeza, sobre a propia testa volva a súa violencia.

¹⁸ Loarei ó Señor pola súa xustiza, cantarei o nome do Altísimo.