Salmos 39 - Biblia SEPT

(38) A medida dos meus días

¹ Do mestre do coro, segundo Iedutún. Salmo de David.

² Propúxenme coidar do meu comportamento, non errar coa miña lingua, gardar con freo a miña boca, namentres o impío está diante.

³ Afundinme no silencio, calei diante da sorte, pero a miña dor recruou.

⁴ O corazón ardíame por dentro, o meu cavilar botaba lume, e deixei libre a miña lingua.

⁵ Móstrame, Señor, cal é o meu porvir, cal a medida dos meus días, para que entenda o efémero que son.

⁶ Déchesme vida de poucos palmos, a miña existencia é unha nada ante ti. Como moito, é un sopro o que dura un home.

⁷ Vaise coma unha sombra. Axítase para nada, atesoura sen saber para quen.

⁸ E agora, Señor, que esperanza me queda? A miña confianza está en ti.

⁹ Líbrame ti dos meus pecados, non me expoñas á burla dos parvos.

¹⁰ Eu calo; non quero abrir a boca, pois es ti quen actúa.

¹¹ Arreda os teus golpes de min, pois desfaime o furor da túa man.

¹² Ti castigas os homes para escarmento e como a traza roes a súa fermosura: soamente un sopro son os homes.

¹³ Escoita, Señor, a miña oración, atende a miña queixa e non fagas o xordo ás miñas bágoas. Eu son para ti un forasteiro, un peregrino coma os meus antepasados.

¹⁴ Deixa de espreitarme, para que poida alentar, antes de que me vaia e non exista.