Salmos 31 - Biblia SEPT

(30) Nas túas mans está o meu porvir

¹ Do mestre do coro. Salmo de David.

² A ti, Señor, eu acóllome: que endexamais non me vexa defraudado.

³ Pon o oído cara a min, dáte présa en socorrerme. Se a rocha do meu refuxio, o castelo forte onde me salve.

⁴ Xa que ti es a miña rocha e o meu castelo, por mor do teu nome, diríxeme e guíame.

⁵ Tírame da rede que me tenden, pois ti es o meu refuxio.

⁶ Nas túas mans encomendo a miña vida, e ti librarasme, Señor, Deus fiel.

⁷ Aborrezo a quen adora ídolos vans; en canto a min, eu confío no Señor.

⁸ Teño gozo e ledicia na túa misericordia, pois ti ollas a miña aflición, e coñeces as miñas angustias.

⁹ Non me entregas nas man do inimigo, ti pos en campo aberto os meus pés.

¹⁰ Ten compaixón, Señor, pois estou aflixido, gástanse de tristura os meus ollos, a alma e mais as entrañas.

¹¹ A miña vida consómese na dor, os meus ósos en xemidos; a miña forza treme coa aflición, e consómense os meus ósos.

¹² Son o riso dos inimigos, a burla dos meus veciños. Para os meus coñecidos son espanto: foxen ó verme na rúa.

¹³ Esquécense de min, coma dun morto; eu son coma un cacharro que non serve.

¹⁴ Oio o murmurar da xente —terror por todos os lados—, cando se xuramentan contra min e traman quitarme a vida.

¹⁵ Mais eu teño confianza en ti, Señor, e digo: —"Ti es o meu Deus.

¹⁶ Nas túas mans está o meu porvir: líbrame do poder dos inimigos e dos meus perseguidores.

¹⁷ Fai brillar o teu rostro para o teu servo, sálvame, pola túa misericordia.

¹⁸ Señor, que non me avergonce de invocarte; que se avergoncen os malvados e baixen, mudos, ó abismo.

¹⁹ Enmudezan os labios mentireiros, que falan en contra dos xustos con insolencia, soberbia e desprezo.

²⁰ Que grande é o ben que reservas para aqueles que te temen, o que lles fas ós que a ti se acollen, á vista de todas as xentes!

²¹ Na túa presenza faslles un refuxio, un agarimo contra a conxura humana. Escóndelos na túa tenda das linguas maliciosas.

²² Bendito sexa o Señor, que me mostra un amor admirable nunha vila amurallada".

²³ Moi apurado eu dicía: —"Botáchesme de diante dos teus ollos". Pero a verdade é que me escoitas, cando clamo cara a ti.

²⁴ Amade o Señor, todos os xustos: o Señor garda os leais e dálles o seu pago ós soberbios.

²⁵ Sede fortes e valentes os que esperades no Señor.