Salmos 22 - Biblia SEPT

(21) O xusto que sofre

¹ Do mestre do coro, segundo "A cerva do abrente". Salmo de David.

² Meu Deus, meu Deus, por que me abandonas, lonxe do meu socorro e das palabras do meu xemido?

³ Meu Deus, clamo de día, e non respondes; de noite, e non atopo sosego.

⁴ Mais ti es o santo para ti é a loanza de Israel.

⁵ En ti confiaron nosos pais, confiaron, e ti liberáchelos;

⁶ clamaron cara a ti, e foron salvos, confiaron en ti e non lles fallaches.

⁷ Pero eu son un verme máis ca un home, vergonza da xente e desprezo do pobo.

⁸ Todos os que me ven fan burla de min, torcendo os labios, movendo a cabeza:

⁹ —"Acode ó Señor, que El o libre, que El o salve, se é que o ama".

¹⁰ Ti es quen me sacou do seo materno, quen me achegou ós peitos de miña nai;

¹¹ A ti estou encomendado desde o nacemento, desde o ventre materno ti es o meu Deus.

¹² Non te apartes de min, pois o perigo está preto, e non hai quen acorra.

¹³ Rodéame un fato de xovencos, cércanme touros de Baxán;

¹⁴ Abren a boca cara a min leóns que devoran e brúan.

¹⁵ Son coma auga que se verte, teño todos os ósos esnogados; o meu corazón, coma cera, derrétese nas miñas entrañas.

¹⁶ A miña gorxa está reseca, coma tella, a lingua apegada ó padal: botáchesme no po da morte.

¹⁷ Rodéanme cans, cércame un fato de malvados, atan as miñas mans e os meus pés.

¹⁸ Eu podo contar os meus ósos eles observan, non me quitan ollo.

¹⁹ Reparten os meus vestidos e botan ás sortes o meu manto.

²⁰ Pero ti, Señor, non esteas lonxe; meu socorro, ven axiña axudarme.

²¹ Salva a miña vida da espada; o meu único ben, da gadoupa do can;

²² líbrame da boca do león, deféndeme dos cornos do touro.

²³ Eu falareilles de ti ós meus irmáns, loareite no medio da asemblea.

²⁴ Servidores do Señor, loádeo, liñaxe de Xacob, glorificádeo, liñaxe de Israel, temédeo.

²⁵ Pois El non despreza nin desdeña a aflición dos humildes; non lles esconde o seu rostro, e, cando piden axuda, El escoita.

²⁶ De ti vén a miña loanza na asemblea; cumprirei os meus votos, ante os que te temen.

²⁷ Os pobres comerán ata fartarse, loarán ó Señor os que o buscan e gozarán de vida duradeira.

²⁸ Acordarán e volverán ó Señor todos os confíns da terra; axeonllaranse na súa presenza as familias todas dos pobos.

²⁹ Abofé, o reino é do Señor, e El goberna as nacións.

³⁰ A El só adorarán os satisfeitos da terra, ante El axeonllaranse os que baixan ó po coa súa alma sen vida.

³¹ A súa posteridade hao servir e proclamará ó Señor polas xeracións.

³² Cando veñan, cantarán a súa xustiza e as súas obras para os que nazan.