Salmos 18 - Biblia SEPT

(17) Canto de vitoria

¹ Do mestre do coro. De David, servo do Señor, que recitou esta cántiga diante do Señor, por telo librado do poder de todos os seus inimigos e da man de Xaúl. Dixo:

² Eu ámote, Señor, a miña forza,

³ Señor, a miña rocha, o meu castro, o meu refuxio, meu Deus, penedo onde me acollo, o meu escudo, o meu alcázar, o meu castelo.

⁴ Eu invoco ó Señor, o adorable, e salvarame dos meus inimigos.

⁵ As ondas da morte rodéanme, as correntes do averno atropélanme;

⁶ cínguenme as cordas do abismo, sorpréndenme as trampas da morte.

⁷ No apuro chamo ó Señor, suplico cara ó meu Deus. El escoita a miña voz desde o santuario, o meu clamor chega ós seus oídos.

⁸ A terra estarrécese e treme, os fundamentos dos montes estremecen, abalan por causa da súa ira.

⁹ Do seu nariz sobe fume, da súa boca lume devorante, de todo el ascuas acesas.

¹⁰ Abaixa o ceo e descende con mesta néboa debaixo dos seus pés.

¹¹ Voa a cabalo dun querubín, subindo nas ás do vento.

¹² Das tebras fai o seu cerco; das augas escuras e das mestas nubes, a tenda que o rodea.

¹³ Co relampo da súa presenza as nubes desfanse en sarabia e lóstregos.

¹⁴ O Señor atrona desde o ceo, o Altísimo fai resoar a súa voz.

¹⁵ Lanza as súas setas e dispérsaos, os seus lóstregos enlouquécenos.

¹⁶ Os fondos do mar déixanse ver, os fundamentos do orbe quedan espidos, polas túas ameazas, Señor, polo soprido da túa ira.

¹⁷ Desde o ceo tende El a man e cólleme, tírame das augas caudais.

¹⁸ Líbrame do inimigo poderoso, de rivais máis fortes ca min.

¹⁹ No día funesto fanme fronte, pero o Señor é o meu arrimo:

²⁰ sácame a campo aberto, sálvame, porque me ama.

²¹ O Señor premia a miña rectitude, retribúe a miña pureza de conduta.

²² Eu gardo os camiños do Señor e non son rebelde ó meu Deus;

²³ teño á vista os seus preceptos, non eludo os seus mandatos,

²⁴ son sincero diante del e gárdome do pecado.

²⁵ O Señor retribúe a miña rectitude e a miña pureza de obrar na súa presenza.

²⁶ Co piadoso móstraste piadoso e co sincero es sincero;

²⁷ co puro móstraste puro e co renarte es retorto.

²⁸ Ti salvas os humildes e abates os soberbios.

²⁹ Ti fas lucir a miña candea, o Señor, meu Deus, aluma as miñas tebras.

³⁰ Contigo podo encararme cunha tropa; co meu Deus, saltar murallas.

³¹ Os camiños de Deus son perfectos, a palabra do Señor ben probada: é o escudo para cantos a El se acollen.

³² Quen é Deus, fóra do Señor? Quen unha rocha, fóra de noso Deus,

³³ o Deus que me cingue de forza e fai perfecto o meu camiño?

³⁴ El dáme pés coma os dos cervos e ponme nas alturas;

³⁵ Adestra as miñas mans para a loita e os meus brazos para tensar o arco de bronce.

³⁶ Ti déixasme o teu escudo salvador, a túa dereita sostenme, a túa bondade engrandéceme.

³⁷ Fasme dar pasos longos, e non tremen os meus pés.

³⁸ Perseguirei o inimigo ata o pillar, non volverei sen acabar con el;

³⁹ esmagareino xa e non se poderá erguer, caerá debaixo dos meus pés.

⁴⁰ Ti cínguesme de forza para a loita, sometes a cantos se me enfrontan.

⁴¹ Fas que os meus inimigos volvan as costas, para que eu poida destruír os que me odian.

⁴² Piden socorro, pero ninguén os axuda, xemen cara ó Señor, mais El non lles responde.

⁴³ Espallareinos, coma po diante do vento, varrereinos, coma lama das rúas.

⁴⁴ Ti líbrasme do pobo en motín, posme á cabeza das xentes: pobos non coñecidos réndenme homenaxe.

⁴⁵ Nada máis oír, xa me obedecen, adúlanme os estranxeiros;

⁴⁶ os estranxeiros embarúllanse e saen tremendo dos seus refuxios.

⁴⁷ Viva o Señor, bendita a miña rocha; sexa exaltado Deus, o meu salvador,

⁴⁸ o Deus que me dá satisfacción e somete pobos ó meu xugo.

⁴⁹ Ti líbrasme dos inimigos, érguesme sobre os adversarios, sálvasme dos violentos.

⁵⁰ Por iso hei de loarte, Señor, diante dos pobos: cantarei o teu nome,

⁵¹ o que lle dá ó rei grandes vitorias e mostra misericordia ó seu unxido, a David e á súa liñaxe, para sempre.