Salmos 107 - Biblia SEPT

(106) Os redimidos do Señor

¹ Loade o Señor, que é bo e o seu amor é eterno.

² Dígano os redimidos do Señor, os que El redimiu da man dos opresores

³ e reuniu de todos os países, do nacente e do poñente, do norte e do sur.

⁴ Errando polo deserto solitario, non atopaban camiño de cidade habitable.

⁵ Famentos e sedentos, encollíaselles o espírito.

⁶ No apuro clamaron ó Señor e El librounos da aflición.

⁷ Levounos por camiño dereito cara a unha cidade habitable.

⁸ Dean grazas ó Señor pola súa misericordia, polos seus prodixios cos humanos.

⁹ El sacia ós sedentos e farta de bens ós famentos.

¹⁰ Xacían na escuridade e nas tebras, presos de coitas e ferro,

¹¹ por se teren rebelado contra a palabra de Deus e desprezado o consello do Altísimo.

¹² Aflixiunos El con traballos, e eles cambaleaban, sen ninguén que lles valese.

¹³ No apuro clamaron ó Señor e El librounos da aflición.

¹⁴ Sacounos da escuridade e das tebras e rompeu as súas cadeas.

¹⁵ Dean grazas ó Señor pola súa misericordia, polos seus prodixios cos humanos.

¹⁶ El rompeu as portas de bronce e esnaquizou os ferrollos.

¹⁷ Doentes polos seus erros, aflixidos polas súas culpas,

¹⁸ dáballes noxo a comida e andaban ás portas da morte.

¹⁹ No apuro clamaron ó Señor e El librounos da aflición.

²⁰ Mandou a súa palabra e sandounos, rescatounos da perdición.

²¹ Dean grazas ó Señor pola súa misericordia, polos seus prodixios cos humanos.

²² Ofrézanlle sacrificio de loanza e pregoen con xúbilo os seus feitos.

²³ Os que baixan nos barcos ó mar, para facer o seu traballo nas augas abismais,

²⁴ poden ver os feitos do Señor, os seus prodixios no océano.

²⁵ Cun aceno del érguese o vento de temporal e levántanse fortes as ondas:

²⁶ érguense cara ó ceo e caen no abismo. Co estómago revolto, mareados,

²⁷ dan voltas coma borrachos: toda a súa pericia queda en nada.

²⁸ No apuro clamaron ó Señor e El librounos da aflición.

²⁹ El troca a tempestade en brisa lene, e quedan caladas as ondas.

³⁰ Alégranse eles coa calma, e El lévaos ó porto arelado.

³¹ Dean grazas ó Señor pola súa misericordia, polos seus prodixios cos humanos.

³² Celébreno na asemblea do pobo, lóeno na xunta dos anciáns.

³³ El converte os ríos en deserto, o manancial en terra reseca;

³⁴ A terra vizosa en salinas, pola maldade dos moradores.

³⁵ El cambia o deserto en lagoa e a terra seca en manancial.

³⁶ Asenta alí os famentos, e fundan cidade para habitar.

³⁷ Sementan agros, plantan viñas e recollen os froitos.

³⁸ Dálles as bendicións, e van a máis e as súas facendas non minguan.

³⁹ Se minguasen e fosen abatidos, sería polo peso da malicia e das ansias.

⁴⁰ O que bota desprezos sobre os grandes e os fai errar por unha soidade sen camiños,

⁴¹ ergue os pobres da miseria e acrecenta coma rabaños as súas casas.

⁴² O velo, alégranse os rectos, mentres que a iniquidade pecha a súa boca.

⁴³ O sabio terá en conta isto, entenderá a misericordia do Señor.