Salmos 105 - Biblia SEPT

(104) Lembrou a promesa

¹ Loade o Señor, invocade o seu nome, dade a coñecer as súas fazañas entre os pobos,

² Cantádelle, tocádelle, contade as súas marabillas.

³ Gloriádevos no seu nome santo e que se alegre o corazón dos que buscan ó Señor.

⁴ Preguntade polo Señor e o seu poder, buscade sempre a súa presenza.

⁵ Relembrade as marabillas que fixo, os prodixios e as decisións da súa boca.

⁶ Liñaxe do seu servo Abraham, fillos de Xacob, os seus elixidos,

⁷ o Señor é o noso Deus, o que goberna a terra enteira.

⁸ El recorda por sempre a súa alianza, a palabra que deu polas xeracións.

⁹ O que pactou con Abraham e xurou a Isaac,

¹⁰ confirmouno como lei a Xacob e a Israel como alianza eterna,

¹¹ dicindo: —"Dareiche a terra de Canaán por sorte e por herdade".

¹² Sendo eles poucos en número, apoucados, forasteiros,

¹³ errando de nación en nación, dun país noutro país,

¹⁴ non permitiu que ninguén os oprimise e mesmo reis castigou por eles.

¹⁵ Non toquedes os meus unxidos, non fagades mal ós meus profetas.

¹⁶ Chamou a fame sobre a terra, cortou o abasto do pan.

¹⁷ Mandou diante deles un home, foi vendido Xosé coma escravo.

¹⁸ Atáronlle os pés con grillóns, botáronlle cadeas de ferro ó pescozo,

¹⁹ Ata que chegou a hora de se cumprir o agoiro, e a palabra do Señor lle devolveu o creto.

²⁰ Mandou o rei soltalo, o soberano de pobos abriulle a prisión,

²¹ e fíxoo dono da súa casa, administrador da súa facenda,

²² para que ó seu xeito instruíse ós seus ministros e lles ensinase o saber ós anciáns.

²³ Entón Israel entrou en Exipto, Xacob foi vivir á terra da Cam.

²⁴ Deus fixo fecundo ó seu pobo, máis forte cós seus inimigos.

²⁵ A estes viroulles o corazón, e aborreceron o seu pobo, fixeron aleivosías cos seus servos.

²⁶ Mandou El ó seu servo Moisés e ó seu elixido Aharón,

²⁷ que fixeron sinais á súa vista, prodixios na terra de Cam.

²⁸ Mandou tebras e escureceu, mais eles non se pregaron ás súas ordes.

²⁹ Converteu as augas en sangue e fixo morrer os peixes.

³⁰ Formigou a terra coas ras, ata as alcobas reais.

³¹ Mandouno, e viñeron moscas, mosquitos en todos os sitios.

³² Deulles chuvia de pedrazo chamas de lume nas súas terras.

³³ Abateu viñedos e figueiras, estragou as árbores nos seus eidos.

³⁴ Mandouno, e veu a lagosta, saltóns que non se contaban,

³⁵ rillaron a herba dos campos e comeron os froitos dos agros.

³⁶ Feriu os primoxénitos en todo o país, as primicias do seu vigor.

³⁷ Entón fíxoos saír con prata e ouro, sen unha falta nas súas tribos.

³⁸ Alegráronse os exipcios da súa saída, pois caera sobre eles o terror.

³⁹ Tendeulles por cuberta unha nube, un lume que os alumaba pola noite.

⁴⁰ Pediron, e viñeron paspallás e deulles con fartura pan do ceo.

⁴¹ Fendeu unha pena e saíu auga, que corría polo deserto coma un río.

⁴² Abofé, lembrouse da promesa que lle fixera ó seu servo Abraham.

⁴³ Sacou o seu pobo con ledicia, con cantos de triunfo os seus elixidos.

⁴⁴ Deulles as terras dos xentís e herdaron os froitos dos pobos,

⁴⁵ para que gardasen os seus preceptos e observasen a súa lei. Aleluia!