Proverbios 18 - Biblia SEPT

¹ O que anda apartado procúrase manías e disente de calquera plano.

² O necio non se comprace na prudencia, senón tan só nas súas matinacións.

³ Onde chega a maldade, chega o desprezo; coa mala sona chega a aldraxe.

⁴ Augas profundas son as palabras dun home, canle burbullante, fonte de Sabedoría.

⁵ Inicuo é favorecer o culpable, e prexudicar o inocente co veredicto.

⁶ Labios de necio levan a preito, a súa boca chama á liorta.

⁷ A boca do necio é a súa propia ruína, e os seus labios son para el mesmo unha trampa.

⁸ Verbas de intrigante son coma lambetadas, que penetran no máis fondo do ventre.

⁹ O neglixente no seu traballo é irmán do destrutor.

¹⁰ O nome do Señor é forte torre: acóllese nel o xusto, e acouga seguro.

¹¹ A facenda do rico é o seu castelo fortificado, considéraa coma unha alta muralla.

¹² O corazón do home érguese orgulloso antes da desfeita, pero é a humildade a que precede á gloria.

¹³ Quen responde unha cuestión antes de escoitar, conseguirá fatuidade e mais vergonza.

¹⁴ Animo baril sostén no sufrimento, pero quen soerguerá un ánimo decaído?

¹⁵ Mente prudente acada o saber, oído de sabios procura a ciencia.

¹⁶ Regalos abren camiños, e levan a ter tratos cos grandes.

¹⁷ O primeiro en falar nun preito semella levar razón, ata que chega o outro e fai a réplica.

¹⁸ A sorte apaga as contendas, e decide entre os potentes.

¹⁹ Irmán ofendido péchase máis ca unha fortaleza, e as liortas son ferrollos de castelo.

²⁰ Do froito da súa boca énchese o ventre do home, e fártase co produto dos seus labios.

²¹ Morte e vida están no poder da lingua; dos froitos que prefira, xantará.

²² Quen encontra muller encontra un ben, e recibiu favor do Señor.

²³ O pobre fala xemendo, o rico responde bruando.

²⁴ Hai compañeiros só para parolar, e hai amigos máis íntimos ca irmáns.