Proverbios 16 - Biblia SEPT

Antoloxía "B" (16, 1-22, 16)

¹ Cousa do home é ordenar os pensamentos, mais a resposta da lingua vén do Señor.

² Todo o proceder dun home semella recto ós seus ollos, pero é o Señor quen sopesa os motivos.

³ Ofréndalle ó Señor os teus feitos, para que os teus proxectos saian ben.

⁴ Todo o fixo o Señor cun designio; mesmo ó malvado, para o día da desfeita.

⁵ O ánimo soberbio aborréceo o Señor, tarde ou cedo non sairá impune.

⁶ Coa bondade e a verdade púrgase a culpa, e temendo ó Señor evítase o mal.

⁷ Cando o Señor se comprace no proceder de alguén, mesmo os seus inimigos lle van ofrecer as paces.

⁸ Máis conta ten ter pouco honradamente, ca moreas de bens con inxustiza.

⁹ A mente humana proponse un camiño, mais é o Señor quen afianza o paso.

¹⁰ Dos labios dun rei sae un oráculo, a súa boca non erra no veredicto.

¹¹ Romana e balanzas xustas son cousa do Señor; asunto seu, todas as pesas da caixa.

¹² É un horror para os reis que se cometa un crime, pois na xustiza afíncase o seu trono.

¹³ Un rei asente ós labios veraces, e tenlles lei ós que falan rectamente.

¹⁴ Carraxe de rei: mensaxeiro de morte, o home sabio procura aplacala.

¹⁵ As raiolas do rostro do rei traen a vida, o seu favor é coma roibéns de orballo.

¹⁶ Moito mellor có ouro adquirir Sabedoría; preferible á prata mercar intelixencia!

¹⁷ Vía real dos xustos é o afastarse do mal, garda a súa vida quen vixía a propia conduta.

¹⁸ Por diante da desfeita vén o orgullo, e antes da caída, a fachenda.

¹⁹ Mellor é ser humilde entre os pobres que ter parte no botín dos opresores.

²⁰ O que as colle ó vó, medra; pero feliz é só quen espera no Señor.

²¹ O de mente aleuta ten sona de entendido, e a fala doce promove a comprensión.

²² O bo siso é manancial de vida para quen o posúe, pero a crítica dos necios é necidade.

²³ A mente do sabio fai atinado o seu falar, polos seus labios progresa a doutrina.

²⁴ Panal de mel son as palabras xeitosas, doces para a gorxa, saudables para os ósos.

²⁵ Coidaba alguén que o seu camiño era recto, e ó remate levaba á morte.

²⁶ A fame do obreiro traballa por el, pois aguilloa a súa boca.

²⁷ Home malicioso cava malicias, coma se un lume alampase nos seus labios.

²⁸ Home perverso provoca liortas,

e o difamador separa do amigo.

²⁹ Home violento engana ó seu próximo, conducíndoo por un mal camiño.

³⁰ Quen torce a ollada, matina intrigas; quen remorde os labios, xa fixo o mal.

³¹ Coroa de gloria son os cabelos brancos, chégase a eles polo vieiro da xustiza.

³² Máis vale o temperado heroe e quen domina a paixón có que conquista unha vila.

³³ Reméxense as sortes no pano, mais a decisión vén toda do Señor.