Proverbios 1 - Biblia SEPT

INTRODUCIÓN ÓS PROVERBIOS (1, 8-9, 18)

¹ Proverbios de Salomón, fillo de David, rei de Israel,

² Para aprender sabedoría e boas maneiras, para comprender ditos intelixentes,

³ para adquirir doutrina asisada, o dereito, xustiza e boa lei,

⁴ para lle dar ó inexperto habilidade e ó rapaz novo, ciencia e discernimento;

⁵ —o sabio escoita e acrecenta o seu saber, o intelixente adquire a arte de se gobernar—

⁶ para dar co senso dun refrán ou dun dito agudo, das sentencias dos sabios e das adiviñas.

⁷ O temor do Señor é o comezo do saber; só os necios se burlan da Sabedoría e da Instrución.

PRIMEIRA COLECCIÓN (1, 8-9, 18) Fuxe dos cobizosos

⁸ Filliño, escoita a instrución de teu pai e non refugues o ensino de túa nai;

⁹ serán unha graciosa diadema na túa cabeza e un colar no teu pescozo.

¹⁰ Meu fillo, se os pecadores intentan enganarte non llelo consintas.

¹¹ Se din: —"ven connosco, fagamos unha emboscada ás agachadas, axexemos o inocente porque nos peta,

¹² devorémolos en vivo como fai o Xeol, nunha peza, coma ós que descenden para a cova,

¹³ Atoparemos toda clase de cousas prezadas, imos encher as nosas casas de espolios.

¹⁴ Bota a túa sorte connosco, imos facer bolsa común!".

¹⁵ Meu fillo, non os acompañes nesa viaxe! Afasta as túas pegadas dos seus vieiros!

¹⁶ Porque as súas pernas corren ó mal, danse présa a esparexer o sangue;

¹⁷ (pois en van se lanza a rede á vista mesma dos seres alados)

¹⁸ e eles están a insidiar contra o propio sangue, axexan, pero contra as propias vidas.

¹⁹ Tales son sempre os camiños de quen cobiza ganancias que perden as vidas dos seus donos.

A Sabedoría predicadora

²⁰ A Sabedoría bota o pregón pola rúa, alza a súa voz polas rúas,

²¹ fai a prédica desde o alto dos muros, ás entradas das portas da vila di o seu discurso:

²² —"Ata cando, inxenuos, amaredes a inxenuidade, e os burlóns se gozarán coa burla e os parvos refugarán o saber?

²³ Se vos convertedes cando vos amoeste, fareivos burbullar o meu ánimo, comunicareivos os meus pensamentos.

²⁴ Mais xa que vos chamei e recusastes, tendinvos a man e ninguén atendeu,

²⁵ rexeitastes calquera consello meu e non acollestes a miña reprensión,

²⁶ tamén eu vou rir da vosa desgraza e botar gargalladas cando vos chegue o terror:

²⁷ cando o medo vos sorprenda coma unha ventada e vos veña a calamidade coma unha treboada, cando se vos acheguen agonía e angustia.

²⁸ Berrarán por min daquela, mais non responderei, ergueranse cedo a procurarme, e non me atoparán.

²⁹ Xa que aborreceron o saber e non preferiron o temor do Señor;

³⁰ non quixeron aceptar o meu consello e desprezaron todas as miñas amoestacións.

³¹ Xantarán do froito do seu proceder, fartaranse das súas matinacións,

³² porque ós parvos mátaos a súa indisciplina e os tolos pérdense pola súa indolencia;

³³ mais quen me escoita morará ben seguro, tranquilo, sen temor do mal".