Oseas 11 - Biblia SEPT

REFLEXIÓN TEOLÓXICA SOBRE A HISTORIA Perspectivas salvíficas de futuro

¹ Cando Israel era escravo, eu ameino, e de Exipto chamei ós seus fillos.

² Cando máis os chamaba, máis marchaban de onda min. Ofrecían sacrificios ós Baales, ofrendaban incenso ós ídolos.

³ Pero eu ensináralle a Efraím a camiñar, tíñao collido nos meus brazos, e non quería saber que eu era o seu médico.

⁴ Coas cordas das miñas mans acollinos, con brazos de amor, e fun para eles coma quen lles levanta o xugo do pescozo, ligueinos a min e dáballes de comer.

⁵ Certo que volverá ó país de Exipto, e ó rei de Asiria, que será o seu rei, pois non quixeron arrepentirse.

⁶ Así a espada dirixirase contra os seus príncipes, e acabará cos sacerdotes que profiren oráculos, e devorará parte dos seus conselleiros.

⁷ E o meu pobo persistirá na súa caída, ó Supremo El invocará e non celebrará ó Deus Único.

⁸ Como te vou entregar, Efraím? Como te vou deixar, Israel? Como te vou entregar igual ca Ademah? Como te vou volver igual ca Seboim? O meu corazón revólvese contra min, ó mesmo tempo que a miña compaixón se conmove.

⁹ Non provocarei o incendio da miña ira, non volverei a destruír a Efraím, pois son Deus, e non un home, o Santo no medio de ti: non te volverei a destruír.

¹⁰ Camiñarán tralo Señor, que ruxirá coma un león. Si, el ruxirá e os seus fillos virán tremendo desde occidente.

¹¹ Virán tremendo desde Exipto coma paxariños, e coma pombas desde o país de Asiria: fareinos volver ás súas casas —é o Señor quen fala—.