Números 35 - Biblia SEPT

Cidades levíticas

¹ O Señor díxolle a Moisés nas planicies de Moab, na beira do Xordán, de fronte de Xericó:

² —"Ordénalles ós fillos de Israel que da súa herdanza en propiedade lles dean ós levitas cidades para habitaren, e entregarédeslles tamén as terras de arredor.

³ As cidades serviranlles de morada e as terras serán para o seu gando, a súa facenda e todos os seus animais.

⁴ Esas terras das cidades que lles tedes de dar ós levitas desde a muralla da cidade para afora, terán mil cóbados en roda.

⁵ Mediredes, pois, no exterior da cidade: pola parte de oriente, dous mil cóbados; pola parte meridional, dous mil cóbados; pola parte do occidente, dous mil cóbados; e pola parte setentrional, dous mil cóbados, ficando a cidade no centro. Estas serán as terras arredor das cidades.

⁶ As cidades que tedes de dar ós levitas serán as seis cidades de asilo que estableceredes para que se refuxie alí o homicida; e, ademais delas, darédeslles corenta e dúas cidades.

⁷ O total das cidades que tedes de dar ós levitas, será corenta e oito cidades, cada unha coas súas terras.

⁸ As cidades que tedes de dar serán tomadas da propiedade dos fillos de Israel: de quen ten moito tomaredes moito, e de quen ten menos tomaredes menos; cada un dará das súas cidades para os levitas na proporción da herdanza que teña recibido".

Cidades de asilo

⁹ Díxolle o Señor a Moisés:

¹⁰ —"Fálalles ós fillos de Israel: Cando deades pasado o Xordán cara o país de Canaán,

¹¹ escolleredes cidades que serán para vós cidades de asilo, e alá refuxiarase o homicida que mate a unha persoa sen querer.

¹² Estas cidades serviranvos de asilo contra o vingador do sangue, para que o homicida non morra antes de que sexa xulgado ante a comunidade.

¹³ Reservaredes, pois, seis cidades de asilo:

¹⁴ tres cidades do lado de alá do Xordán e outras tres na terra de Canaán. Serán cidades de asilo.

¹⁵ Para os fillos de Israel, o estranxeiro e o que mora no medio de vós, esas seis cidades serán de asilo, para que alí se refuxie todo aquel que mate a unha persoa sen querer.

¹⁶ Pero se o feriu con instrumento de ferro e o mata, é un homicida; o homicida terá que morrer sen remedio.

¹⁷ Se o feriu con pedra tirada coa man, capaz de causar a morte, e mata, é un homicida; o homicida morrerá sen remedio.

¹⁸ Se o feriu cun pau capaz de causar a morte, e mata, é un homicida; o homicida morrerá sen remedio.

¹⁹ O vingador do sangue matará por si mesmo ó homicida; cando o encontre, matarao.

²⁰ Se alguén por odio derruba a outro ou por inimizade lanza algo contra el, e o mata,

²¹ ou se por inimizade o fere coa súa man e morre, o agresor morrerá sen remedio; é un homicida. O vingador do sangue matará ó homicida cando o encontre.

²² Pero se o derrubou por casualidade, sen odio, ou lanzou sobre el calquera cousa sen intención de lle facer dano;

²³ ou, sen o ver, lle deu cunha pedra capaz de causar a morte, e o mata, cando non o odiaba nin buscaba o seu dano,

²⁴ A asemblea do pobo xulgará entre o que feriu e o vingador do sangue, segundo estas leis.

²⁵ A comunidade librará ó homicida da man do vingador do sangue e conducirao á cidade de asilo, onde estea refuxiado. Habitará alí ata a morte do sumo sacerdote, unxido co santo óleo.

²⁶ Mais se o homicida sae do límite da súa cidade de asilo, onde está refuxiado,

²⁷ e o vingador do sangue o atopa fóra do límite da súa cidade de asilo, onde estaba refuxiado, e o mata, non será reo de sangue,

²⁸ porque o homicida debe habitar na súa cidade de asilo ata a morte do sumo sacerdote. Soamente despois de morrer este, poderá o homicida regresar á terra da súa propiedade.

²⁹ Estas disposicións constituirán para vós normas de dereito nas vosas sucesivas xeracións en todas as vosas moradas.

³⁰ Se alguén mata a unha persoa, daráselle morte, por declaración de testemuñas; pero unha soa testemuña non abondará para condenar unha persoa á morte.

³¹ Non aceptaredes rescate pola vida dun homicida que é reo de morte, pois terá que morrer sen remedio.

³² Tampouco aceptaredes rescate por quen se refuxiou na súa cidade de asilo, para que volva habitar no país, ata a morte do sacerdote.

³³ Non deixaredes profanar a terra na que vivides, porque o sangue profana a terra, e polo sangue derramado na terra non se pode facer expiación máis ca mediante o sangue de quen a verteu.

³⁴ Non profanaredes a terra na que habitades, e na que tamén estou eu, pois eu, o Señor, moro no medio dos fillos de Israel".