Números 14 - Biblia SEPT

Rebelión do pobo

¹ Todo aquel xentío se puxo a berrar, laiándose, e pasou toda a noite chorando.

² Todos os fillos de Israel murmuraron contra Moisés e Aharón, e toda a xente dicía: —"Oxalá morrésemos no país do Exipto! Oxalá morrésemos neste deserto!

³ Por que nos conduce o Señor a este país, para sermos atravesados pola espada e para que as nosas mulleres e os nosos nenos sexan feitos cativos? Non nos sería mellor volver para o Exipto?"

⁴ E dicíanse uns para os outros: —"Poñamos un xefe e volvamos para o Exipto!"

⁵ Moisés e Aharón prostráronse por terra coa cara para abaixo, diante de toda a comunidade dos fillos de Israel.

⁶ Xosué, fillo de Nun, e Caleb, fillo de Iefuneh, que tamén exploraran a terra, racharon os seus vestidos,

⁷ e logo dirixiron a palabra a toda a asemblea dos fillos de Israel: —"A terra que percorremos para explorala, é unha terra moi boa.

⁸ Se o Señor nos é propicio, conduciranos a ese país e daránolo; é un país que deita leite e mel.

⁹ Pero non vos rebeledes contra o Señor nin temades a xente do país, pois podemos devoralo coma pan; a súa protección apartouse deles, e o Señor está connosco. Non lles teñades medo!"

¹⁰ Pero toda a comunidade tratou de apedralos. Entón a Gloria do Señor apareceu na Tenda do Encontro ante todos os fillos de Israel,

¹¹ e o Señor díxolle a Moisés: —"Por canto tempo me ha aldraxar este pobo? Por canto tempo se negará a crer en min, con todos os prodixios que teño feito diante deles?

¹² Vou ferilos coa peste e exterminareinos, e despois heite facer príncipe dunha nación maior e máis poderosa do que esta é".

¹³ Respondeulle Moisés ó Señor: —"Os exipcios oíron que co teu poder sacaches este pobo de entre eles,

¹⁴ e dixéronllelo ós habitantes desta terra. Eles oíron que Ti, Señor, estás no medio do teu pobo e te deixas ver cara a cara; que a túa Nube se mantén coma unha columna sobre eles, e nela marchas diante durante o día e en columna de lume pola noite.

¹⁵ Se fas morrer a este pobo coma un home só, as xentes que escoitan a túa sona dirán:

¹⁶ Iavé foi incapaz de levar a este pobo ó país que lle prometera con xuramento, por iso o destruíu no deserto!

¹⁷ Agora, pois, sexa glorificado o poder do meu Señor, conforme ti prometiches, dicindo:

¹⁸ O Señor é paciente e rico en misericordia; El perdoa a iniquidade e o crime, mais nada deixa sen castigo, pois fai purificar nos fillos as culpas dos pais ata a terceira e cuarta xeración.

¹⁹ Perdoa, pois, a iniquidade deste pobo conforme a magnitude da túa misericordia e conforme o soportaches desde Exipto ata aquí!"

²⁰ O Señor respondeu: —"Eu perdoo conforme a túa palabra.

²¹ Pero, pola miña vida e pola Gloria do Señor, que enche toda a terra,

²² todos aqueles homes que viron a miña Gloria e os prodixios que fixen no Exipto e no deserto, e me tentaron xa por dez veces, sen escoitaren a miña voz,

²³ non han ver o país que con xuramento lles prometín a seus pais: ningún de cantos me aldraxan o verá!

²⁴ Con todo, ó meu servidor Caleb, porque tivo outro espírito consigo e me seguiu fielmente, heino facer entrar no país onde el xa estivo, e a súa posteridade terao en posesión.

²⁵ Mais os amalecitas e os cananeos habitan no val; volvede logo mañá e marchade para o deserto, camiño do Mar Rubio".

Castigo dos rebeldes

²⁶ Díxolles o Señor a Moisés e a Aharón:

²⁷ —"Canto tempo vou ter que seguir aguantando esta teimosa turba, que murmura contra min? Eu oín as murmuracións que contra min profiren os fillos de Israel.

²⁸ Dilles: Pola miña vida, palabra do Señor, que conforme vos oín dicirme, así vos vou tratar!

²⁹ Neste deserto caerán os vosos cadáveres, pois todos vós, os que fostes censados, todos desde a idade de vinte anos en diante que murmurastes contra min,

³⁰ non entraredes no país, onde, estendendo a miña man, xurei facervos habitar, excepto Caleb, fillo Iefuneh e Xosué, fillo de Nun.

³¹ En cambio ós vosos mozos, dos que dixestes: Serviranlles de presa ós inimigos, a eses introducireinos, e coñecerán o país que vós desprezastes.

³² Os vosos propios cadáveres caerán neste deserto,

³³ e os vosos fillos andarán errantes no deserto e pagarán as consecuencias das vosas infidelidades, ata que acaben de consumirse no deserto os vosos cadáveres.

³⁴ Conforme os corenta días que tardastes en explorar o país, pagaredes a pena das vosas iniquidades: por cada día un ano, isto é, corenta anos; así saberedes o que é o meu castigo.

³⁵ Eu, o Señor, falei. Seguro que hei tratar así a toda esta multitude perversa que se repuxo contra min. Neste deserto será consumida e nel morrerá!"

³⁶ Os homes que Moisés enviara a explorar a terra e que, ó volveren, fixeran murmurar contra el a toda a multitude, falando mal dela,

³⁷ Aqueles homes que difamaran a terra con perversidade, morreron feridos de morte diante do Señor.

³⁸ Soamente Xosué, fillo de Nun, e Caleb, fillo de Iefuneh, sobreviviron de entre aqueles homes que foran explorar o país.

Desfeita dos israelitas

³⁹ Contoulles Moisés todas estas cousas ós fillos todos de Israel, e quedou o pobo moi aflixido.

⁴⁰ Levantándose pola mañá cedo, subiron ó cume do monte, dicindo: —"Imos rubir aló, a aquel lugar, que nos mandou o Señor, porque pecamos".

⁴¹ Moisés díxolles: —"Por que pretendedes ir contra a vontade do Señor? Así non vos vai ir ben.

⁴² Non subades, pois o Señor non está convosco; non sexa que vos derroten os vosos inimigos.

⁴³ Pois o amalecita e o cananeo están alí contra vós e pereceredes baixo a súa espada, porque vos desviastes do Señor e o Señor non estará convosco".

⁴⁴ Eles, con todo, obstináronse en subir ó cume do monte. Pero nin a Arca da Alianza do Señor nin Moisés se moveron do interior do campamento.

⁴⁵ Os amalecitas e os cananeos, que habitaban naquel monte, baixaron e derrotáronos, facéndoos fuxir ata Hormah.