Nehemías 13 - Biblia SEPT

Reformas feitas por Nehemías

¹ Nese tempo, ó lermos no libro de Moisés na presenza do pobo, atopamos escrito que os amonitas e moabitas non entrarían xamais na asemblea de Deus,

² pois non viñeron á presenza dos fillos de Israel con pan e auga, e Moab contratou a Balaam contra eles, para maldicilos; pero o noso Deus cambiou a maldición nunha bendición.

³ O coñeceren esta Lei, separaron de Israel a todo home de sangue mesturada.

⁴ Antes disto, o sacerdote Eliaxib, encargado das dependencias do templo e parente de Tobías,

⁵ Acondicionara para uso deste unha habitación grande, onde se metían noutro tempo as ofrendas, o incenso, os utensilios, o décimo do trigo, do viño novo e do aceite, organizado todo isto polos levitas, os cantores e os porteiros, como tamén o de reservar para os sacerdotes unha parte.

⁶ Durante todo ese tempo, eu non me encontraba en Xerusalén, pois no ano trinta e dous de Artaxerxes, rei de Babilonia, fora onda o rei. Pero despois dalgún tempo, co permiso do rei,

⁷ volvín a Xerusalén; foi entón cando me dei conta do mal que fixera Eliaxib, por culpa de Tobías, preparándolle unha habitación nos adros da casa de Deus.

⁸ Pareceume moi mal, mandei sacar da habitación todas as cousas de Tobías,

⁹ ordenei que a purificasen e volvín gardar alí os utensilios do templo, as ofrendas e o incenso.

¹⁰ Souben tamén que os levitas non recibiran a parte que lles correspondía, e que tanto eles coma os cantores que facían o servizo fuxiran a cadansúa aldea.

¹¹ Reprendín ós maxistrados, e dixen: —"Por que quedou abandonada a casa de Deus?" Despois xunteinos e volvinos ós seus postos.

¹² Entón todo Xudá trouxo o décimo do trigo, do viño novo e do aceite para metelos nas reservas.

¹³ Dei a orde de colocar esas reservas baixo o coidado do sacerdote Xelemías, do escriba Sadoc e de Pedaías, un dos levitas, axudados por Hanán, fillo de Zacur, fillo de Matanías, pois pasaban por homes fieis. Tocáballes a eles facer a repartición entre os seus irmáns.

¹⁴ —"Acórdate de min, meu Deus, por todo isto, e que non se borre diante de ti a miña fidelidade respecto da casa do meu Deus e do seu servizo".

¹⁵ Neses días, vin tamén que algúns xudeus premían o lagar en sábado, outros xuntaban monllos e cargábanos nas cabalgaduras; e incluso traían a Xerusalén dese mesmo xeito viño, uvas, figos e toda clase de fardos, no sábado. Reprendinos por facer tal cousa nese día.

¹⁶ Tamén os tirios residentes en Xerusalén viñan con peixes e toda clase de mercadorías e vendíanas no sábado ós fillos de Xudá e Xerusalén.

¹⁷ Encareime cos nobres de Xudá e díxenlles: —"Por que esta mala acción que cometedes, profanando o día de sábado?

¹⁸ Non foi así como obraron tamén os vosos pais? Foi por iso polo que o noso Deus fixo vir sobre nós e sobre esta cidade todo este mal. E vós, profanades o sábado, agravades a cólera de Deus contra Israel".

¹⁹ Mandei que pechasen as portas de Xerusalén ó anoitecer antes do sábado, coa orde de que non se abrisen ata pasado o sábado. E puxen nas portas algúns dos meus criados para que non entrase carga ningunha no día de sábado.

²⁰ Pero algúns comerciantes e vendedores de toda clase de mercadorías pasaron a noite, unha ou dúas veces, fóra de Xerusalén.

²¹ Advertinos e díxenlles: —"Por que pasades a noite diante da muralla? Se o volvedes facer, préndovos". A partir deste momento, xa non volveron máis durante o sábado.

²² Despois, ordenei ós levitas que se purificasen para viren gardar as portas, co fin de santificar o día do sábado. —"Por todo isto, acórdate de min, meu Deus; ten piedade de min segundo a túa grande fidelidade".

²³ Foi tamén por este tempo cando vin algúns xudeus casar con mulleres axdoditas, amonitas e moabitas;

²⁴ A metade dos seus fillos falaban axdodeo e ninguén deles se mostraba capaz de falar hebreo, senón só na lingua dun ou doutro pobo.

²⁵ Rifeilles moito e maldicinos, zoupei nalgúns e tireilles dos cabelos; despois fíxenos xurar no nome do Señor: —"Non deades as vosas fillas ós seus fillos e non tomedes as súas fillas para vosos fillos nin para vós.

²⁶ Non foi acaso por isto polo que pecou Salomón, rei de Israel? Entre as numerosas nacións non houbo rei coma el; era amado polo seu Deus e establecérao rei de todo Israel. Con todo, foi a el a quen as mulleres estranxeiras enredaron no pecado.

²⁷ Que non se volva oír que cometedes a infamia de ofender o noso Deus, casando con estranxeiras".

²⁸ Un dos fillos de Ioiadá, fillo de Eliaxib, o sumo sacerdote, era o xenro de Sambalat, o horonita. Púxeno en fuga, lonxe de min.

²⁹ —"Acórdate deles, meu Deus, porque lixaron o sacerdocio e a alianza do sacerdocio e dos levitas".

³⁰ Purifiqueinos de toda clase de estranxeiros e restablecín os sacerdotes e levitas nos seus respectivos empregos, cada un na súa tarefa;

³¹ restablecín tamén a ofrenda de leña, nas épocas fixadas, o mesmo cás primicias. "Acórdate de min, meu Deus, para ben".