Mateo 7 - Biblia SEPT

Non xulgar ós demais (Lc 6, 37-38. 41-42)

¹ Non xulguedes para que non vos xulguen a vós.

² Porque co xuízo que xulguedes hanvos xulgar a vós, e coa medida coa que midades hanvos medir a vós.

³ Por que reparas no lixo que hai no ollo de teu irmán e non te decatas da trabe que hai no teu?

⁴ E, como lle vas dicir a teu irmán: "Deixa que che quite o lixo que tes no ollo", tendo ti unha trabe no teu?

⁵ Hipócrita! Quita primeiro a trabe do teu ollo e logo verás mellor para quitar o lixo do ollo de teu irmán.

⁶ Non deades o sagrado ós cans nin lle botedes as vosas perlas ós porcos; non sexa que as esmaguen cos pés, e, virándose contra vós, vos esnaquicen.

Perseverar na oración (Lc 11, 9-13)

⁷ Pedide e recibiredes, buscade e atoparedes, petade e abrirásevos.

⁸ Pois quen pide, recibe; quen busca, atopa; e a quen peta, abriráselle.

⁹ Ou é que hai alguén entre vós que, se o seu fillo lle pide pan, lle dá unha pedra?

¹⁰ Ou se lle pide un peixe dálle unha cobra?

¹¹ Pois se vós, que sodes ruíns, ben sabedes darlles cousas boas ós vosos fillos, canto máis voso Pai celestial llelas dará ós que llas pidan?

¹² Así que tratade á xente en todo conforme queredes que vos traten a vós, porque esta é a Lei e mais os Profetas.

A porta estreita (Lc 13, 24)

¹³ Entrade pola porta estreita. Porque ancha é a porta e espazoso o camiño que leva á perdición, e son moitos os que entran por el.

¹⁴ Pero que estreita é a porta e que apertado o camiño que levan á vida, e que poucos dan con eles!

A árbore coñécese polos froitos (Lc 6, 43-44)

¹⁵ Gardádevos dos falsos profetas que veñen onda vós con aparencia de ovellas, pero no fondo non son máis ca lobos rapaces!

¹⁶ Polos seus froitos coñecerédelos. Ou é que se recollen uvas dos espiños ou figos dos abrollos?

¹⁷ Así, toda árbore de boa caste produce froitos xeitosos, e toda árbore de mala caste produce froitos ruíns.

¹⁸ Non pode unha árbore boa producir froitos ruíns, nin unha árbore ruín producir froitos de calidade.

¹⁹ Toda árbore que non produce froitos bos, córtase e bótase no lume.

²⁰ Así que polos seus froitos é como os coñeceredes.

A falsa piedade (Lc 6, 46; 13, 25-27)

²¹ Non todo o que me di: "Señor! Señor!" entrará no Reino dos Ceos, senón o que fai a vontade do meu Pai celestial.

²² Moitos hanme dicir naquel día: "Señor! Señor!, non profetizamos no teu nome, non botamos os demos fóra no teu nome, e no teu nome non fixemos moitos milagres?"

²³ Pero daquela eu heilles dicir abertamente: "Endexamais non vos coñecín: arredádevos de min os que practicades o mal!"

A piedade auténtica (Lc 6, 47-49)

²⁴ Así pois, todo aquel que escoita as miñas palabras e as pon en práctica será coma o home asisado que edificou a súa casa sobre rocha.

²⁵ Caeu a chuvia, veu a riada, bruou o vendaval batendo na casa; pero non se derrubou porque estaba asentada na rocha.

²⁶ Mais todo o que escoita as miñas palabras e non as leva á práctica, pórtase coma un toleirán que edificou a súa casa sobre area.

²⁷ Caeu a chuvia, veu a riada, bruou o vendaval, e batendo na casa derrubouna, sendo grande a desfeita.

²⁸ E resulta que, rematando o seu discurso, a xente quedou sorprendida pola súa doutrina;

²⁹ porque lles ensinaba con autoridade e non coma os letrados.